ltp

Լավ հիշում եմ… Օրերից մի օր մեր ներկա նախագան (չարժի էլ վերջում -հ գրել) Հ1-ով եւ մյուս ստրուկ հեռուստաՀընԳերություններով թթված դեմքով հիշում էր, թե ինչ տխուր ժառանգություն է ստացել իրեն մայրաքաղաք բերած Լեւոն Առաջինից: Եւ ինչպես են իր գլխավորությամբ մի խումբ ուղեղներ կարողացել դժվարությամբ հասնել երկնիշ աճի:

Վերջին հանրահավաքում, Լեւոնը, “դակազատ” արեց եւ բացահայտեց Քոչարյանի այս “տրյուկը” (գաղութում լիներ, կասեին՝ ավտարիտետնի փչացրեց, լավագույն դեպքում՝ վերջինիս տրամադրությունը):

Մեջբերում եմ Տեր-Պետրոսյանի խոսքը եւ անհամբեր սպասում, թե ի՞նչ պատասխան պետք է տա Ռոբերտը “իր” ժողովրդին, իր տղերքին, իր կնոջը, ու, ասենք, հայելու մեջ նայելիս, ինքն իրեն…

[ընթերցել ամբողջական ելույթը]

Քոչարյանի ժառանգած ավերված երկիրը
...

Ձեզ չհոգնեցնելու համար կանդրադառնամ միայն մեզ ներ­կայացված եւս մեկ մեղադրանքի՝ դրանով ամփոփելով սույն ելույ­թում նմանատիպ հարցերի հա­մար նա­խատեսված սեղմ շրջա­նակը։ Օրեր առաջ Ռոբերտ Քո­չարյանը հանդես եկավ մի հայ­տարարությամբ, թե իբր ինքը նախկին իշխանություններից ժա­ռան­գել է ավերված եր­կիր, որը տաս տարվա ընթացքում վերա­ծել է ծաղկուն դրախտավայրի։ Թեեւ կարող է տարօրինակ թվալ, սակայն ես չեմ պատրաստվում պա­տասխանել այս անհեթեթ մե­ղադրանքին, որովհետեւ դրան սպառիչ կերպով ժամանակին պա­տասխանել է ոչ այլ ոք, եթե ոչ ինքը՝ մեր հարգարժան նախա­գահ Ռոբերտ Քոչարյանը։ Այն էլ պատասխանել է ոչ թե սովորա­կան հայտարարությամբ, կամ հար­ցազրույցով, այլ կառավարու­թյան որոշ­մամբ եւ Ազգային ժո­ղովի կողմից ընդունված օրեն­քով։ Խոսքը վերաբերում է «ՀՀ կառա­վարության գործունեու­թյան ծրագրի մասին» օրենքին, որը 1999 թ. նոյեմբերի 30-ին իր ստո­րագրությամբ վավերացրել է Քո­չարյանը։ Այդ պատմական վավերագրում նախկին իշխանու­թյուն­ների օրոք Հայաստանի սո­ցիալ-տնտեսական եւ քաղաքա­կան իրավի­ճա­կի մասին ասված է բառացիորեն հետեւյալը.

«Անկախություն ձեռք բերելուց հետո անցած ժամանակաշրջա­նում Հայաստանի Հանրապետու­թյունն ունի մի շարք կարեւոր ձեռքբերումներ՝

ա) բազմաթիվ փորձություն­ներ անցած ֆինանսական կայու­նու­թյունը, հետեւողա­կա­նորեն իրա­կանացվող կոշտ դրամա­վար­կային քաղաքականությունը, վերա­հսկ­վող ու ցածր մակարդակ ունեցող սղաճը եւ բաց տնտեսության արտաքին տնտեսական քաղա­քա­կանությունը.

բ) ոչ պետական հատվածի ձեւավորումը՝ շնորհիվ զանգվա­ծային մասնա­վորեց­ման, եւ դրա գերակշիռ դերը երկրի համա­խառն ներքին արդյունքի ձեւա­վորման գործում.

գ) տեղական ինքնակառա­վար­ման համակարգի ներդրումը, դրա զարգացման հա­մար նախա­դրյալների ստեղծումը.

դ) միջազգային, այդ թվում՝ ֆինանսական կառույցներին ան­դա­մակցությունը, այդ կազմա­կեր­պություններից արտոնյալ վար­կեր ստանալու լայն հնարավո­րու­թյուններն ու այդ կազմակերպություններում Հա­յաս­տանի դրական համբավը.

ե) տարբեր պետություններից 1992 թվականից ի վեր ստացվող նշանակալի օգնությունը, որը նույն­պես վկայում է Հայաս­տա­նին աշխարհում վստահելի գործ­ընկեր ճանաչելու մասին.

զ) էներգետիկ ճգնաժամի հաղ­թահարումն ու Հայաստանն էներ­գոդեֆիցիտ երկրից էներգիայի պո­տենցիալ արտահանող դարձնելը.

է) 1994 թվականից մինչեւ այժմ շարունակվող, իհարկե ոչ բավարար տնտեսական աճը.

ը) մարտունակ բանակի կայա­ցումը, հաղթանակը Ղարաբա­ղում եւ 1994 թվականից պահ­պանվող զինադադարը.

թ) ժողովրդավարական պե­տու­թյան եւ շուկայական տնտե­սության համար ան­հրա­ժեշտ հիմնական կառույցների առկա­յու­թյունն ու կանոնակարգված աշխատանքը.

ժ) Սահմանադրության ընդու­նու­մը եւ դրանում ամրագրված համակարգերի աս­տի­ճանական ձեւավորումը.

ժա) խոսքի եւ մամուլի ազա­տությունը.

ժբ) այլակարծության վրա խարսխ­ված բազմակուսակ­ցա­կան քաղաքական համակար­գը.

ժգ) բոլոր մակարդակների ընտ­րությունների ավելի ու ավելի ժողովրդավարական բնույթը, պե­տության կառավարման գործըն­թաց­ներում բնակչության պա­տաս­խանատու մաս­նակից դարձնելը.

ժդ) Հայաստանը ներգրավված է եւ ակտիվ մասնակցություն է ցուցաբերում միջազ­գային, եւրո­պա­կան, ԱՊՀ եւ տարածա­շրջա­նային կառույցներին: Էական դրա­կան տեղա­շար­ժեր են արձանա­գրված երկկողմ եւ բազմակողմ միջպետական հարաբերու­թյուն­նե­րի ոլորտում, որի արդյունքում ձեւավորվել են Ռուսաստանի Դաշնության, ԱՄՆ-ի, եւրո­պա­կան, Մերձավոր եւ Միջին Արեւ­ելքի երկրների, ինչպես նաեւ բազ­մաթիվ այլ պետու­թյուն­ների հետ բարեկամական փոխշա­հա­վետ հարաբերություններ։ Հայաս­տա­նը կարե­ւորել է տարածա­շրջա­նա­յին համագործակցության զու­գա­կցումը հակամար­տու­թյուն­նե­րի խա­ղաղ կարգավորման գործ­ընթացներին։ Մենք հետե­ւողա­կան ենք մեր հարեւանների հետ խաղաղ, տնտեսական փոխ­շա­հավետ միջպետական կապե­րի ձեւավորման գործում»:

Ինչպես տեսնում ենք՝ ոչ մի խոսք ավերված երկրի կամ նախ­կին իշխանու­թյուն­նե­րի օրոք դրսե­ւորված որեւէ արատավոր երեւույթի մասին։ Հետո ասում են, թե ներկա իշ­խա­նությունները չեն տվել նախկինների քաղաքա­կան գնահատականը։ Սրանից ավելի լավ քաղաքական գնահա­տական չէր կարող երազել ոչ մի նախկին իշխանություն։ Քո­չար­յա­նին մնում է մեկ բան՝ անիծել շումերներին, փյունիկեցիներին ու Մեսրոպ Մաշ­տո­ցին, որ գիր են ստեղծել եւ իրեն դրել այսպիսի անհարմար վիճակի մեջ։ Գիրն, ի դժբախ­տություն Քոչարյանի, ար­ձան է՝ հավերժական ու անջնջե­լի։ Պատահական չէ, որ միջնա­դարյան հայ գրիչների ամենա­սիրած պատգամը հետեւյալն էր.

Ձեռս գնայ, դառնայ ի հող,
Գիրս մնայ յիշատակող։

...

Լեւոն Տեր-Պետրոսյան
16 նոյեմբեր 2007

F5blog.com: 100% Armenian Blog - Your Fresh Ideas Online!


forward

Հարակից գրառումներ