Ներկայությանս առաջին ասեղը… Սրսկվեք
Ճանաչեք զիմաստություն և զխրատ, իմացեք զբանս հանճարոյ:
***
Ով եմ ես, Աստված,
Երբ չլինելուս համար պետք էր լոկ
300 դրամ 20 տարի առաջ:
Ինձ ծնեց, գուցե, մեկի ուշացած
Վայելքի լկտի անզգուշությունը,
Ու ամեն գիշեր քնում է ինձ հետ
Մեկի հարամած, խանգարված քունը:
Ոչ մեկ իմ բախտին բաժակ չշրջեց,
Տեսնելու համար արու եմ, թե էգ,
Իմ էս չընդհատված անգոյությունը
Տեսնես ում էր պետք:
Ու քանի մեկը հղի էր ինձնով,
Ինձ թվում էր, թե այդ ես եմ հղի`
Չգիտեի, ախր, ինչպես բացատրել
Սրտխառնոցը իմ:
Անխուսափելի կյանքի զգացում էր,
Շտապեցրած մի քիչ, մատուցված հում-հում,
Որ աշխարհ չեկած, արդեն նկատեի`
Լացով են ծնում, լացելով ծնվում:
Ամեն մեկը իր գորշ կյանքն է ողբում,
Ամեն մեկն ունի իր սգո սյունը,
Ինձ էլ երևի բաժին է հասել
Էս աբորտ չարած դժգոհությունը:
Ով եմ ես, Աստված,
Երբ իմ լինելու համար հերիք էր
19 գրամ 20 տարի առաջ…
***
Իմ շուրթերը վաղուց ցամաքած են
Ու կերածս միայն ցամաք հաց,
Երեկվա իմ անմեղ, կույս մտքերը
Դարձել են անխիղճ բախտի քացը:
Ես գլուխը դեռ իմ չեմ կախել,
Էդ ամենը գրո՜ղ է, հեչ է,
Ես պատրաստ եմ էլի բղավել,
Աշխա՜րհ, հանվել եմ, լի՛ց մեջս:
Երեկվա հարվածածդ տեղերը,
Ձեռքդ դի՛ր, դու զգու՞մ ես, դեռ գոլ են,
Եթե դու էդքան առնական ես,
Ես, ուրեմն, կրքո՛տ արվամոլ եմ:
Ես դռան դեմի անտեր շունն եմ,
Դե զարկի՛ր, իմանամ, ո՜վ է տերը,
Ես սիրում եմ ծեծված էս վիճակը,
Երբ ներսիցս հորդում են տողերը:
Ալտեր էգո
76 մեկնաբանություն
Jojoba
16-04-09 • 06:44 AM
1Ներողություն եմ խնդրում զտխմարությանս համար, բայց ո՞վ է այս զհանճարեղ տողերոց զԸհեղինակը (Դորիան քո ծնա՞ծն է):
Ակամայից հիշեցի հիմա արդեն մոդայիկ դառած Դավիթաշենի կամուրջը:
Հ.Գ. Եթե վաղը գրառում չկատարեմ, դիտեք Շանթի «Արտակարգ պատահարներ Դավիթաշենի մոստից» հավելվածը:
Democrat
16-04-09 • 14:36 PM
2Ինչ ասեմ… ինչ-որ չհաջողված ու դեպրեսիայի խորը ճանկերում ընկած դեմքի խեղաթյուրված մտքեր ոնց որ լինեն…
Marat
16-04-09 • 15:49 PM
3Հարգելիներս, ստեղծագործությունը գնահատելու համար ի՞նչ կապ ունի, թե այդ մտքերն ինչ արդյունքում են ծնվել: Կարևորն այն է, որ նրանք ծնվել են, իսկ հեղինակն այդ ամենը հաջող կերպով ներկայացրել է:
Դեմոկրատ ջան, պարզ է, որ մտքերի հիմքում ընկած են «անհաջողություններ», բայց համաձայն չեմ, որ այդ մտքերը խեղաթյուրված են: Ու չէի ասի, թե դրանցից խորը դեպրեսիայի (հայերեն ասում են՝ «ընկճախտ» ) հոտ է գալիս:
Մարդու տրամադրությունը միշտ էլ փոփոխվում է:
Philosopher
16-04-09 • 16:44 PM
4Վերջերս առիթ ունեցա հենց այս բլոգում նշելու, որ Դավիթ Հովհաննեսը մի շատ լավ բանաստեղծական «գիրք»՝ «Նոր քրոնիկոն», էր հրապարակել…
Ու ստացվում է, որ այդ գրքում տեղ գտած նրա «բանաստեղծությունները» գնահատելու համար ոչ թե պետք է քննել, թե այդ մտքերը ինչպես են ծնվել ու ում կողմից, այլ՝ որ ծնվել են…
Կուռ ու հրաշալի տրամաբանություն է:
Ահա՛, Մարա՛տ, տես` առո՞ղջ են ծնվել Հովհաննեսի «գոհարները» (կրկին եմ այս քառատողը տեղադրում, որ գնահատեք).
Մանկահասակ երկու քած
Մեկը նիհար, մեկը գեր
Մոր կոշիկները հագած՝
Բոզության են դուրս եկել
Ադմին, արտահայտությունները չմաքրես, քանզի դա բանաստեղծություն է, որը ծնվել է ու չի կարելի այլ մոտեցում հանդես բերել…
Marat
16-04-09 • 17:40 PM
5Չէ, դու ինձ չհասկացար, Փիլիսոփա ջան: Նկատի ունեմ տրամադրության փոփոխությունները:
Մարդը մի օր ուրախությունից ցնծում է, մի օր էլ լինում է տխուր, հաջորդ օրը՝ դառնացած: Հաջորդ օրը կրկին ուրախ է, եւ այսպես շարունակ: Բնականաբար, գրելու փորձ անողն էլ չի կարող չգրել իր տրամադրությանը համահունչ:
Բացարձակապես նկատի չեմ ունեցել այլանդակ ֆանտազիաներն ու այդ ֆանտազիաների ամենայն մանրամասնությամբ թղթին հանձնումը:
Դորիանի գրածում այլանդակություն չկա բացարձակ:
Մեկ անգամ եւս կարդացեք, կտեսնեք, որ ճիշտ եմ:
Ու խնդրում եմ, բացատրեք, թե ինչի՞ մասին էր, օրինակ՝ երկրորդը, եթե հասկացել եք:
Democrat
16-04-09 • 20:47 PM
6Գուցե ես հոտառությունից լավ չեմ, ու չեմ տարբերում իրարից դեպրեսիայի եւ խեղաթյուրության հոտերը… Մի անգամ էլ կարդամ, համոզեցիր…
Եվ ի՞նչ, ուրեմն, ես պետք է ինչ-որ գնահատելի բան գտնե՞մ էս ցնդաբանության մեջ…
Կամ` սա…
Սրա՞ն ինչ անուն դնեմ` պատահմամբ վիժվածք չդարձած նիհիլիստի խոստովանությո՞ւն… Ինչ է, դժգոհությունը պետք է անպայման հղիության կամ աբորտի հետ համեմատվի՞, որ դառնա «գոհար»…
Մոտավորապես սենց մի բան է ստացվում՝
Մուկը կերավ մի կատու,
Այ քեզ հիմար նապաստակ…
Իսկ ո՞ւմ մտքի թռիչքներն են այս աղճատված մտքերը…
Democrat
16-04-09 • 20:56 PM
7Marat, կներես, բայց քո մտքերն էլ սկսեցին դուրս չգալ… Ի՞նչն ես պաշտպանում, կամ ո՞նց ես պաշտպանում, հեչ չեմ կարողանում հասկանալ:
Այսինքն, փաստորեն, կարեւորն այն չէ, հա՞, թե ինչ է ներկայացվում, կարեւորն այն է, որ ներկայացվի հաջող կերպով: Վատ չէր..
Հիմա ի՞նչ, ուզում ես ինձ համոզել, որ իմ սեփական ընկալո՞ւմն է խեղաթյուրված:
Չգիտեմ, ով է ասել, բայց վատ չի ասել, որ հանճարեղությունը պարզության մեջ է: Սա՝ իմիջիայլոց
Դորիան
16-04-09 • 21:16 PM
8Հա, Ժաժոբա, իմ գրածն է:
Շնորհակալ եմ բոլոր կարծիքների համար:
Դե, Մարատ, քո մասին բան չեմ ասում: Դու իմոնցական ես:
Ասեմ միայն, որ ցանկացած հանճարեղ բան նախ քարկոծվել է…
Հավհաննես, Մավհաննես չգիտեմ՝ մանր մունր բաների հետևից չեմ ընկնում: Ոչ մի Հովհաննես սրա կեսի կեսը չէր կարող գրել: Հիմա մոդա կա` ինչան հնարավոր է շատ քֆուր գրել ու ջանդամ թե վերջում իմաստ չի լինի մեջը: Իսկ իմ բանաստեղծություններում կարևոր է այն, որ դրանք հեղինակի զգացմունքներն են: Այնպիսին են, ինչպիսին կան…
F5-admin
16-04-09 • 22:53 PM
9«Հանճարեղ բանի» մասին դիտարկումդ՝ հենց ընենց ես գրե՞լ, թե՞ քեզ նկատի ունես…
Եթե երկրորդը, ապա ասեմ, որ նախանձելի համեստության տեր անձնավորություն ես…
Թե չէ կան ստեղծագործողներ, որ իրենց ղադրը չգիտեն, ու էշ-էշ սպասում են մյուսների գնահատականներին: Հա, բա ինչ, կարեւորն ինքնագնահատականն է… Իսկ եթե ընթերցողը չի հասկանում կամ չի ընկալում այն, թե ինչ է, ոնց ես ասո՞ւմ, «լցվել» հեղինակի «մեջը», դա հոգ չէ… Կարեւորն ինքնաբավարարվածությունն է…
Կներես, բայց մտքերի նման շղթան ինձ հիշեցնում է «ստեղծագործական օնանիզմի»՝ իմա, կարեւորը ինքնաբավարարվածությունն է:
Իսկ դու ինքդ քեզ հարց տվե՞լ ես (կներես, իհարկե, նման կտրուկ հարցի համար), թե ո՞ւմ տանձին է պետք տեղեկանալ քո զգացմունքներին…
Դե, խոսքիցս մի նեղացիր… ավելի թեթեւ եմ գրել, քան դու ես ներկայացնում քո ընթերցողին…
Jojoba
17-04-09 • 00:43 AM
10-----
------
Այ հիմա, էսքանից հետո ես նոր եմ գիտակցում, որ ես շատ-շատ եմ սիրում Վահրամին (Ոզնու տղային նկատի ունեմ):
Իզուր չեն ասում, որ ճշմարտությունը համեմատության մեջ է ծնվում
----
Lավ, եթե մի քիչ ավելի լուրջ, ապա… քարկոծել այս ստեղծագործությունը չեմ ցանկանում, քանի որ հեռու եմ այս բնագավառից: Կարող եմ ասել, որ դուրս չեկավ (չնայած առանց այն էլ, այդ մասին պարզ արտահայտվել էի իմ առաջին մեկնաբանությունում):
Ինչ վերաբերում է քեզ՝ Դորիան, ապա, ցավում եմ, բայց մնում եմ իմ առաջին տպավորությանը գերի (եթե իհարկե հիշում ես - կամ պզուկոտ դեռահաս կամ հոգեկան հիվանդ): Խնդրում եմ քո ներողամտությունը, քանի որ ոչ մի խազ անգամ քեզ վիրավորելու ցանկություն չունեմ, ուղղակի արտահայտում եմ իմ մասնագիտական կարծիքը:
Ընդամենը մի քանի հավանական եզրահանգում.
1. կամ փորձում եք տարբերվել բոլորից՝ դեռեւս իր չգտած դեգերումների մեջ գտնվող դեռահաս (երիտասարդ)
2. կամ սեռական կողմնորորշման փնտրտուքի մեջ գտնվող մեկի հոգեկան ծանր եւ ախտաբանական ապրումներն են նկարագրված (բայց այս դեպքում դուրս է գալիս, որ դուք մեզ ստեցիք՝ կապված ձեր կողմնորոշման հետ)
3. կամ կողմնակի ազդակների ներքո եք (բայց այդ դեպքում ձեր խոսքը կապակցված չէր լինի, հետեւաբար սա ի սկզբանե հերքում եմ):
---------
Ամեն դեպքում խորհուրդ կտայի ձեզ՝ մեկ անգամ եւ ընդմիշտ պատասխանեիք մի շարք հարցերի՝ դրանից հետո ձեր իսկ համար ավելի հեշտ կլինի եւ ապրելը եւ ստեղծագործելը
---------
Չնեղանաս, բայց այս մի քանի տողերի հիմա վրա կարելի է դիագնող դնել:
Phenomen
17-04-09 • 01:04 AM
11Դորիան, հետեւյալ հարցը ինձ հետաքրքրեց, հոդվածիդ վերնագիրը ի՞նչ կնշանակի…
Jojoba
17-04-09 • 01:10 AM
12հենց այդ հարցն էր, որ հենց սկզբից ինձ էլ շփոթեցրեց....
Phenomen
17-04-09 • 01:11 AM
13Եթե մինչև անգամ
Լսած լինես, թե ես այս աշխարհում չկամ,
Միևնույն է, կգամ, ինչ էլ լինի, կգամ,
Ուր էլ լինեմ, կգամ։
Եթե մինչև անգամ ես կուրացած լինեմ,
Եթե մինչև անգամ լույսդ մարած լինի,
Վերջին հույսդ քամին առած-տարած լինի,
Առանց լույսի կգամ, ես այս անգամ կգամ
Մենության մեջ լացող երգիդ վրա;
Եթե մինչև անգամ
Քո հավատի հանդեպ դու մեղք արած լինես
Եվ համարած լինես, որ աշխարհում չկամ,
Եթե մինչև անգամ հողս մաղած լինես,
Եթե մինչև անգամ մտքով թաղած լինես,
Եթե մինչև անգամ ինձ վտարած լինես
Վերհուշերիդ վերջին խոնավ քարանձավից,
Միևնույն է, կգամ, ինչ էլ լինի, կգամ,
Եվ կճչաս հանկարծ տարօրինակ ցավից…
Կգամ, գլուխ-գլխի ու ձեռք-ձեռքի կտանք,
Լաց կլինենք մեռած մեղքիդ վրա։
Եթե մինչև անգամ հազար սարի ետև
Հազար կապով կապված, խաչով խաչված լինեմ
Տքնած-տանջված լինեմ, միևնույն է, կգամ։
Ինչ էլ լինի, կգամ, չկանչես էլ, կգամ,
Եվ կբերեմ ես քեզ ուրախություն մի մեծ
Անակնկալ դարձիս իրողությամբ —
Քո տան ու քո հոգու տարողությամբ,
Երազներիդ, կյանքիդ տևողությամբ։
Կգամ և կդառնամ զտած բախտի ժպիտ
Եվ հավատի ժպիտ՝ տառապանքից մաշված,
Արտասուքից խաշված դեմքիդ վրա։
Եթե մինչև անգամ մեջքս ծալված լինի,
Եթե մինչև անգամ ոտքս վառված լինի,
Եվ ճակատիս հազար հողմի հարված լինի,
Միևնույն է, կգամ, ուր էլ լինեմ, կգամ։
Գետնի տակից կգամ,
Մի հեռավոր անհայտ մոլորակից կգամ։
Կգամ ու թափ կտամ
Հարդագողի փոշին շեմքիդ վրա։
Phenomen
17-04-09 • 01:19 AM
14Դորիան, լավ է, որ ստեղծագործում էս. կարդա նաև սա, տես, որ լինում է ավելի դրական լիցքավորած ու լիցքավորող պոեզիա, որ լինում են դրական հույզեր, ու եթե իրոք երիտասարդ էս, ապա հավանաբար դեռ չէս հասցրել սա կարդալ, եթե հոգեկան անկայուն վիճակում ես, սա քեզ կօգնի հավասարակշռվել: եթե շփման կարիք ունես ու այս բլոգը քո ինքնահաստատման հանգրվանն է, գրի իմ մեյլի վրա՝ շփվենք, իրար հետ հետաքրքիր պոեզիա քննարկենք. մարդկանց առանց այդ էլ ծանրաբեռնված ուղեղները մի .... էն բանից արա
Jojoba
17-04-09 • 01:19 AM
15Հարգելիներս, խնդրում եմ վերջում գրեք, թե ով է հեղինակն .. թե չէ բան ու գործ թողած պտի պարզենք, ով է այս կամ այն տողերի հեղինակն ....
F5-admin
17-04-09 • 01:20 AM
16Այ, էս ուրիշ բան… այ, սա է ստեղծագործությունը…
Phenomen, կարո՞ղ է քո գրածն է… Եթե ոչ, Համո Սահյանի ոճին է նման…
Jojoba
17-04-09 • 01:20 AM
17ինչ կպնել -կպավ
Phenomen
17-04-09 • 01:25 AM
18Աչքս անտառից չկշտացավ,
Ականջս բառից չկշտացավ։
Ախ, հոգնած ոտքս՝ դար ու քարոտ
Այս ճանապարհից չկշտացավ։
Phenomen: Մարդը հայրենական պատերազմով անցած, բրեժնևի լճացման տարիներով անցած, հազար ու մի դժվարություն տեսած, մեկ է՝ չի կշտացել կյանքից, դու դեռ կյանքդ չսկսած՝ փոշմանել ես/
Phenomen
17-04-09 • 01:26 AM
19Իհարկե Համո Սահյան է
Phenomen
17-04-09 • 01:27 AM
20извращенец
Jojoba
17-04-09 • 01:30 AM
21ես էլ ուզում էի հիշել, բայց չկարողացա տեղը բերել
ոնց որ Լեվոնն էր ասում - 1+1+
Դե ձեզ տեսնեմ - ով է հաջորդը՞
Phenomen
17-04-09 • 01:34 AM
22Ես սիրում եմ քո մեղավոր աչքերը խոր,
Գիշերի պես խորհրդավոր.
Քո մեղավոր, խորհրդավոր աչքերը մութ,
Որպես թովիչ իրիկնամուտ։
Քո աչքերի անծայր ծովում մեղքն է դողում,
Որպես գարնան մթնշաղում։
Քո աչքերում կա մի քնքուշ բախտի վերհուշ,
Արբեցումի ոսկե մշուշ։
Մոլորվածին անխոս կանչող փարոսի շող,
Քո աչքերը հոգի տանջող։
Ես սիրում եմ գգվող-անգութ աչքերըդ մութ,
Որպես գարնան իրիկնամուտ։
Տերյան
Phenomen
17-04-09 • 01:35 AM
23պոկվի ինձնից Ժոժոբ
F5-admin
17-04-09 • 01:37 AM
24Դե պարզ չէ՞… մի հատ «իմոնցական» կա արդեն՝ Մարատը
Լավ, ժողովուրդ, թարգեք… էլի սկսում եք գնալ անձնական դաշտ: Отбой!!!
Phenomen
17-04-09 • 01:40 AM
25դրա փոխարեն կարելի է մեր բլոգը լցնել իրական պոեզիայով, ու թույլ չտալ, որ Դորիանի զետեղած 1,5 վոլտը ոչ բլոգի տեսքը, ոչ էլ հեղինակությունը գցեն: Չնեղվեք, էլի եմ բանաստեղծություններ դնելու:
F5-admin
17-04-09 • 01:46 AM
26Phenomen, համբերիր…
Միգուցե առանձին հեղինակների համար առանձին էջեր բացե՞ս…
Օրինակ՝ Համո Սահյանի 95-ամյակն էր օրերս (կամ՝ պետք է լինի): Միգուցե այդ առիթով, ինտերնետում ինչքան ստեղծագործություն գտնենք, տեղադրե՞նք… Ի՞նչ կասես…
Թե չէ՝ «Եվ սա՞ է մեր գրականության ապագան…» վերնագրի ներքո դնել Սահյան, Տերյան կամ Սեւակ, չի սազում…
Phenomen
17-04-09 • 01:50 AM
27Եվ ինձ լսելով՝
Կարող են ասել.
Գժվե՞լ ես, ինչ է:
Իսկ ես էլ կասեմ.
Այո, գժվել եմ,
Ինչու՞ չգժվել:
Իսկ գժվելով չե՞ն սիրում ու ատում:
Իսկ գժվելով չէ՞ փայտը ճարճատում:
Առանց գժվելու չկա շահած մարդ:
Առանց գժվելու չեն ծնի նոր մարդ:
Մինչև չգժվի՝ ջուրը չի եռա,
Կեղև չի պատռի հատիկը նռան:
Ծառե՞րն են փթթում՝
գժված են անշուշտ:
Երկիրն է պտտում
գժված է անշուշտ”
Սերմերը մինչև կարգին չգժվեն
Բերք չեն դառնալու:
Թաթերը մինչև կարգին չգժվեն
Ձեռք չեն դառնալու:
Բառերն էլ մինչև կարգին չգժվեն
Երգ չեն դառնալու
Ախ, ուր էր թե ես միշտ գիժ լինեի
Սևակ
Jojoba
17-04-09 • 01:52 AM
28Հա, ճիշտ է, ես մոռացել էի, որ ինքն էլ է պոեզիայի սիրահար
Դրած խեղճ էն երեխուն նախադու կապում է...Հլը ինձ էլ ասում է՝ ինձնից պոկվիր ... մեծ հաճույքով
Ձեզ հաճելի ժամանց պոեզիայի գրկում:
Phenomen
17-04-09 • 01:53 AM
29Սազում է, լավ էլ սազում է, ես հարցի տակ չեմ դնում ոչ Սահյանին, ոչ Տերյանին ու Սևակին, ԵՍ ԴՐԱՆՈՎ ՊԱՏԱՍԽԱՆ ԵՄ ՏԱԼԻՍ ԱՅԴ ՀԱՐՑԻՆ՝ ԱՅՈ, ՍԱ Է, ԱՆՑՅԱԼՆ ԷԼ, ՆԵՐԿԱՆ ԷԼ ԱՊԱԳԱՆ ԷԼ,
Եթե ուզում եք, եթե ձեռքներդ չի կոտրվի՝ ջնջեք կամ տեղափոխեք, բայց եթե անեք, արեք ամբողջ հոդվածը՝ պահպանակի արժեք չունեցող տողերով հանդերձ:
Phenomen
17-04-09 • 01:56 AM
30Ազիզ, ես երեխուն չեմ կապում, ես երեխուն փորձում եմ ճիշտ ուղու վրա բերեմ:
Փորձում եմ մի օգտակար բան անեմ, ոչ թե բացասականը ֆիքսեմ ու քննադատեմ:
Jojoba
17-04-09 • 02:09 AM
31Ազի՞զ …
մեռաաա… չէ… չկպավ
-----
Էդ երբվանի՞ց են հրավիրում պրիվատ պոեզիա քննարկելու, ճիշտ ուղու վրա բերելու նպատակով…
Սա հեքիաթա՜յին է,
Հեքիաթը դո՛ւ ես.
-«Երջանկության մեխանիկա»
Phenomen
17-04-09 • 02:16 AM
32Հոգեբանները եւ հոգեանալիտիկները՝ արդեն ավելի քան մի հարյուրամյակ դրանով են զբաղված՝ մարդկանց առանձին զրույցներով բերում են ճիշտ ուղու վրա:
Իմ դեպքում, քանի որ ես հոգեբան չեմ, փորձում եմ դա անել պոեզիայով…
Կպավ, էն ել ոնց կպավ…
Marat
17-04-09 • 02:32 AM
33Աբու- Լալա- Մահարի
Երկրորդ սուրահ
Եւ ոլորվում էր այն քարավանը սեգ արմավների շարքերի միջով,
Փոշի էր հանում,– փոշու քարավան, որ վարում էր լուռ` խորշակն հուր շնչով:
«Քայլի´ր, քարավա´ն, ի՞նչ ենք թողել մենք, որ կարոտանքով ցանկանք մեր դարձը»,–
Այսպես էր խոսում իրեն սրտի հետ Աբու Մահարին, մեծ բանաստեղծը:
«Թողել ենք այնտեղ կի՞ն – աստվածային, սե՞ր – երջանկություն, անհուն երազա՞նք. –
Քայլի´ր, կանգ մի´ առ, թողել ենք միայն շղթա ու կապանք, կեղծիք ու պատրանք:
Եւ կինն ի՞նչ է որ… խորամանկ, խաբող, առնախանձ մի սարդ, հավերժ նանրամիտ,
Որ հացդ է սիրում, համբույրի մեջ սուտ և քո գրկի մեջ գրկում ուրիշին:
Խարխուլ մակույկով հանձնվի´ր ծովին, քան թե հավատա կնոջ երդումին.
Նա` կավատ, վարար, մի չքնաղ դժոխք, նրա բերանով Իբլիսն է խոսում:
Դու երազել ես աստղը հեռավոր, հրեշտակաթև շուշանն ըսպիտակ,
Որ քո վերքերին բալասան լինի, ոսկեշող երազ կյանքի ցավի տակ,
Դու տենչացել ես լույս-ափերի մեջ քեզ իրեն կանչող աղբյուրի երգին,
Եւ անմահության ցողն ես երազել և անուշ լացել երկնային կրծքին,–
Բայց սերը կնոջ` տոչորված հոգուդ աղ-ջուր է տալիս, որ միշտ ծարավնաս,
Հուր տարփանքի մեջ հաղթական կնոջ մարմինը լիզես ու չըհագենաս:
Ո~հ, կնոջ մարմին, պագշոտ, օձեղեն, դիվական անոթ ոճիրների չար,
Դո´ւ, որ մսեղեն դառն հաճույքով արևը հոգու դարձնում ես խավար:
Ատում եմ սերը` մահի պես անգութ, հավիտյան այրող, խոցող գաղտնաբար,
Այդ քաղցր թույնը, որով արբողը ստրուկ է դառնում և կամ բռնակալ:
Ո´վ սեր, բնության դու խոշտանգիչ կամք, նենգ ու դավադիր ոգի աննահանջ,
Դո´ւ թոհուբոհի ընդերք մոլեգնած, արյուն ցավատանջ, արյան մղձավանջ:
Ատում եմ կնոջ` տարերքը կրքի, միշտ բեղմնավորող եղեռնը անսանձ,
Աղբյուրն անսպառ, որ կուտակում է աշխարհի վրա տիղմը չարության:
Ատում եմ նորից սերն ու կնոջը, իր համբույրները շողոմ ու դժնյա,
Փախչում եմ նրա ճահիճ-մահիճից և անիծում եմ երկունքը նրա:
Երկունքը դաժան և հավերժական, որ հեղեղում է վտառն իժերի,
Որոնք խայթում են, հոշոտում իրար, աստղերն են պղծում տոփանքով ժահրի:
Սրիկա է նա, ով հայր է լինում, ով երանավետ ծոցից ոչնչի`
Գոյության կոչում թշվառ հյուլեին և գլխին վառում գեհենն այս կյանքի:
«Իմ հայրը իմ դեմ մեղանչեց, սակայն` չմեղանչեցի ես ոչ ոքի դեմ»,
Այս իմ կտակը թող գրվի շիրմիս, եթե լուսնի տակ մի խորշ պիտ գտնեմ:
Այնքան ժամանակ, որ ծովը պիտի փարե Հեջազի ափերն զմրուխտյա,
Ես ետ չեմ դառնա կնոջ մոտ երբեք, ես չեմ կարոտնա թովչանքին նըրա:
Կը գգվեմ վայրի տատասկը դժնի և կը համբուրեմ փշերը նրա,
Գլուխս կդնեմ այրվող ժայռերին և կըլամ նրանց ջերմ կրծքի վրա»:
Եւ քարավանը մեղմիկ կարկաչով չափում էր ուղին ոլոր ու մոլոր,
Դեպի երազուն և կապույտ հեռուն հոսում էր առաջ հանգիստ ու անդորր:
Զանգակներն, ասես, հեկեկում էին և ծորում հատ-հատ հնչուն արցունքներ,
Քարավանն, ասես, լալիս էր անուշ, ինչ որ Մահարին սիրել, լքել էր:
Եւ զեփյուռների սրինգները մեղմ գեղգեղում էին շարքիներն անուշ
Սիրո վերքերի, վշտոտ կարոտի և երազական թախծանքի քնքուշ:
Եւ Աբու-Լալան խորհում էր մռայլ, և նրա վիշտը անհունի նման,
Ինչպես իր ուղին, որ գալարվում է, ձգվում է անծայր և չունի վախճան:
Հյուսվելով անծիր ճանապարհի հետ` լուռ թախծում էր նա ցերեկ ու գիշեր,
Հայացքը հառած անհայտ աստղերին, հոգու մեջ դառըն ու ցավոտ հուշեր,
Եւ ետ չէր նայում անցած ճամփեքին և չէր ափսոսում թողած-լքածին,
Ողջույն չէր վերցնում, ողջույն չէր տալիս անցնող ու դարձող քարավաններին:
F5-admin
17-04-09 • 02:37 AM
34Չհասկացա, թե ինչի հետ ես… Լավ, այս թեման այնքան խորդուբորդ էր, որ սկսում եմ ոչ մի բան չհասկանալ…
Marat
17-04-09 • 02:41 AM
35Բայց կարծում եմ, համաձայն եք, որ մարդը գրելու շնորհ ունի: Թե՞ համաձայն չեք…
Ավետիք Իսայակյանի այս տողերում կան բառեր, որոնք վատագույնս բնորոշում են կին էակին: Համաձա՞ն եք այդ բնորոշման հետ, թե՝ ոչ: Գրողն արտահայտել է իր մտքերը իր կերտած կերպարի միջոցով:
Ես ոչ սերժական եմ, ոչ լևոնական, ոչ էլ դորիանական:
Marat
17-04-09 • 02:54 AM
36…………
Ես վայրի ջուր եմ,
ես խիտ ողկույզ եմ,
ես փուխր օդ եմ,
մտիր իմ հունը,
թաքնվիր իմ մեջ,
եւ ներշնչիր ինձ եւ արտաշնչիր
եւ ներշնչիր ինձ եւ արտաշնչիր
եւ ներշնչիր ինձ եւ արտաշնչիր,
խոր ներշնչիր ինձ, ա՜խ, արտաշնչիր,
ա՜խ, արտաշնչիր…
Ինչ հաճելի է քեզ ներընկալել, իմ սիրո մարզիչ, առույգ բարձընկեր,
չկա կանանցից ծնվածների մեջ լավը քեզանից…
Եվ երանի է իմ որովայնին, որ փշաքաղվեց լեզվիդ հպումից,
եւ երանի է իմ ստինքներին, որ ծառս են եղել լեզվիդ հպումից,
երանի է ինձ՝ տիրոջ աղախնիս, որ օրհնյալ եղա այսքան կանանց մեջ…
……
http://www.inknagir.org/index.php?groupid=119&task=content&id=159&lang=arm
Սա մի հատված էր հայ ժամանակակից գրող Վիոլետ Գրիգորյանի ստեղծագործություններից:
Phenomen
17-04-09 • 02:54 AM
37http://www.imeem.com/people/Zr5x9ND/music/JxdMDpqU/xoren-abrahamyan/
էս էլ լսեք ՝ փշաքաղվեք… ու էլ Դորիանների գրածները չքննարկեք՝ ամոթ է
F5-admin
17-04-09 • 02:55 AM
38Marat, բայց որեւէ մեկս, անձամբ ես, որեւէ բառ չեմ ասել Դորիանի շնորհք ունենալ-չունենալու մասին: Խոսքը լրիվ ուրիշ բանի մասին է: Բովանդակության մասին է խոսքը: Վեկտորների մասին է մեր մտահոգությունը:
Բայց, վատը կամ լավն այն է, որ մենք ինքներս խորհուրդ չենք կարող տալ, թե ինչ ստեղծագործի եւ ինչպես: Մարդը գրում է այն, ինչ ծնվում է նրա հոգում-սրտում: Այն ինչ իրեն հոգեհարազատ է: Ինչն ինքը գտնում է, որ կարեւոր է: ՍԱԿԱՅՆ, չես կարծո՞ւմ, որ, ես, դու, կամ Դորիանը, գրելով, եւ մեր ստեղծագործությունները մատուցելով մյուսներին, նաեւ բան պետք է ունենանք մյուսներին հաղորդելու, ուղերձ է, ինչ է… անունն ինչ ուզում եք դրեք… Ինչու չէ՝ դաստիարակենք մեր ընթերցողին, ինչու չէ, ցույց տանք նրա մեջի մարդուն, ոնց որ Սեւակն էր անում՝ մարդուն դնենք ափի մեջ եւ զննենք ոտից-գլուխ, հասկանանք նրա հոգեբանությունը եւ այլն…
Չգիտեմ, գուցե այս մեր կծու խոսքը վիրավորի Դորիանին, գուցե վիրավորվի՝ արտահայտվի կամ չարտահայտվի, բայց թող իմանա, թե իրականում, եթե ոչ մարդկանց մեծ մասի մոտ, ապա նրանց զգալի մասի մոտ ինչպիսի հակակրանք կարող է առաջացնել…
Թող դասեր քաղի, ի՞նչ է եղել որ… Բոլորս էլ սովորում ենք ու սովորելու ենք, քանի դեռ ապրում ենք…
F5-admin
17-04-09 • 03:02 AM
39Լավ, շարունակելով այս պոետիկ կեսգիշերը, մի մեջբերում՝ իմ ամենասիրած ստեղծագործողից՝ Սեւակից:
Երեւի թե, այս բանաստեղծությունը պատասխաններից մեկն է այն հարցի, որը այժմ ծառացել է բոլորիս առաջ:
Աշխարհին մաքրություն է պետք
Աշխարհին, այո´, մաքրությո՜ւն է պետք՝
Ա´յն հերոսների տխրունակ տեսքով,
Որոնք մեռնում են… անգործությունից…
Նաև ա´յն կանանց, որոնք մինչև մահ
Ճանաչում են լոկ մեկ տղամարդու…
Եվ կերպարանքով ա´յն տղամարդկանց,
Որոնք քայլում են գլխահարկ թեպետ
ՈՒ միայն իրենց ոտքի տակ նայում,
Բայց իրենց միտքը, անկախ իրենցից,
Իրենց լքելով՝
Թռչում է վերև,
Իսկ երբ հոգնում է՝ գալիս ճայի պես,
Թառում է մարդու ախտի և բախտի
Համաշխարհային օվկիանի վրա…
Մաքրությո՜ւն է պետք՝ ժպիտի´ ձևով,
Որ մտնենք նրա տաք քաղցրության մեջ,
Ինչպես մեղուն է փեթակն իր մտնում:
Մաքրություն է պետք՝ ծիծաղի´ ձևով,
Որ ժայթքի մեր շուրջ,
Մեզ չհարցնելով՝
Կոհակ առ կոհակ գա, մեզ լվանա
Առանց օճառի ու առանց ջրի…
Մաքրություն է պետք՝ տեսքով մեխակի´,
Որ հողը մեխի հողին՝ իրենով,
Եվ իր բուրմունքով սոսնձի նաև
Օդը հողի հետ ու մեզ էլ՝ նրանց…
Մաքրություն է պետք՝ տեսքով սոխակի,
Որ միայն իրե՜ն,
Լո´կ իրեն ծանոթ մի այբուբենով
Միշտ էլ երկրային ազդանշաններ հղի տիեզերք
Եվ պատասխաններ , թերևս ստանա,
Մեզ համար անհա´յտ, լո՜ւրջ պատասխաններ…
Մաքրություն է պետք
Եվ կերպարանքով, տե՜ս, ա´յն թռչունի,
Գլխարկը կարմիր -ինքը սև համակ
Հենց ա´յն թռչունի
Որ իր կտուցը երկինք է ցցել
Եվ աղոթում է
Անփափախ - անհոտ կարդինալի պես
Ո´չ թե մեր հոգու,
Այլ այս աշխարհի մաքրությա՜ն համար…
Մաքրությո՜ւն է պետք…
Մաքրություն է պե´տք,
Որ քարերն անգամ
Ներքնապես զգան
Իրենց երբեմնի հեղուկ վիճակում,
Որ արտաշնչեն բույսերն էլ...արև՜
Եվ ո´չ թե միայն անտես թթվածին,
Որ մարդն էլ իրեն լավ զգա այնպես,
Ինչպես մեղեդին՝ վսեմ տաճարում,
Գույնը՝ հանճարեղ կտավի վրա,
Եվ խաղալիքը՝ մանկան ձեռքերին…
Աշխարհի՜ն ... մանկակա՜ն մաքրություն է պետք,
Եվ հենց ա´յն մանկան,
Որին ամեն օր աշխարհ են բերում
Նաև աշխարհի… անմաքուրնե՜րը,
Քանզի ... աշխարհին մաքրությո՜ւն է պետք…
Պ.Սեւակ
Jojoba
17-04-09 • 03:13 AM
401+1+1
Marat
17-04-09 • 03:27 AM
41Ադմին ջան, համաձայն եմ: Ընթերցողի ականջին այնքան էլ հաճելի չեն այդ տողերը: Բայց միգուցե հենց դա՞ է իրականությունը, այդպես է արտահայտել հեղինակն իր հույզերը, որովհետև այդպիսին են իր հուզերը … Իհարկե գեղեցիկը, վսեմը, մաքուրն ավելի հաճելի են:
Ի միջայլոց, որևիցե մեկը չասաց, որ լավ չի գրել, բոլորն էլ ասացին, որ տհաճ է նման բան կարդալը: Կարևորը դա է: Ու բոլորն էլ հասկացել են այդ հույզերը, թե չէ՝ այսքան չէիք քննարկի:
Համաձայն եմ, որ մեզ մաքրություն է պետք: Բայց սա բարձրագոչ է հնչում ու անհավատալի: Այդպես չի լինի երբեք, որովհետև մարդկային փոխհարաբերություններում հնարավոր չէ իդեալական մաքրություն:
Այնուամենայնիվ բոլորս էլ պետք է հնարավորինս ձգտենք «մաքրությանը»… Այդ թվում՝ նաև գրողները…
Դորիան
17-04-09 • 06:18 AM
42Ձեզ ասել են, որ Չարենց ու Սևակն են լավը…
Խնդրեմ: Ինձ ասող չի եղել, բայց ես եկել եմ այն եզրահանգմանը, որ Սևակն իրոք լավն է:
Եթե որևէ մեկին թվում է, թե «մեծ» գրողներից ինչ-որ մեկը գրել է ձեզ մաքրելու համար, չեմ կարծում… Եթե այդպես է, ուրեմն նա չի կարող մեծ գրող կոչվել: Գրողը «համար» չի գրում… Նա գրում է «պատճառով»: Գրում է, որովհետև դա նույնպիսի կարիք է, ինչպիսին մյուս բնական կարիքները: Ես կասկածում եմ, որ ինչ-որ մեկը բնական կարիք ունի մաքրել ձեզ…
Իհարկե, ես կարող էի դիտավորյալ, ինձ ստիպելով գրել սիրուն-սպիտակ մի բան, որը բոլորին կհամոզեր, որ կյանքը գեղեցիկ է: Բայց ինչո՞ւ: Պետք է արդյոք դա ինձ: Մի՞թե երբ երեխա եք ունենում, մտածում եք այնպիսին ունենալ, որ ուրիշները սիրեն… Դուք ծնում եք այնպիսին, ինչպիսին ծնվում է և նա լավագույնն է դառնում ձեր համար՝ քանզի ձերն է:
Ու իմ տողերը լավագույնն են իմ համար, քանզի իմն են: Քանզի ինչ-որ բան են ասում ինձ: Իսկ այլոց՝ իմ մասին:
Հա, ես շատ բան ունեմ ասելու աշխարհին, բայց անում եմ դա արձակի միջոցով: Լավ էլ ստացվում է: Իսկ իմ պոեզիան ինտիմ է… Այն իմ մասին է, իմ սերերի, իմ հույզերի… Վերևում փորձ արվեց ըստ գրածներիս վերլուծել ինձ: Դա հնարավոր է: Իհարկե, ոչ կարդալով այս երկու ստեղծագործությունը:
Ես նամակներ եմ ստանում մարդկանցից, որոնք հենց սա են հավնում: Ե՞վ: Ցանկացած գրականություն ունի իր ընթերցողը: Հա, քարացածն ավելի ընդունելի է… Քարը վստահելի է, ամուր: Ոչ ոք չի փորձում իր տունը ծղոտից սարքել… Մարդիկ վախենում են քամիներից: Ես քարանալ չեմ ուզում… Հա, ինչ որ մեկը գրել է հայրենիքի մասին, Արարատի… Բայց ես հայրենիք չեմ տեսել… Ես տեսել եմ կեղտոտ մի հողակտոր, որ իր ժողովրդից խլում է… ցավոք սրտի հենց իր ժողովուրդը: Էլ ի՞նչը գովեմ… Ես Արարատ չեմ տեսել… Այն սահմանից անդին է… Սիրո ու մոր մասին բանաստեղծություններ ունեմ…
Ինչ որ մեկին թվաց, թե իմ տողերը պահպանակի արժեք ունեն… Համամատության համար ասեմ, որ ինձ համար նման արժեք ունի Տերյանը: Պարզապես նա «իմ» գրողը չէ: Սա ձեր ականջներին խորթ է, դրա համար վատ է հնչելու, տգեղ: Նույքան վատ, ինչպես ասենք, որ ինձ համար պահպանակի արժեք ունի քրիստոնեությունը, մահմեդականությունը ու եսիմ էլ ինչ տափակություններ…
Համոզվա՞ծ եք, որ եթե ձեր առաջ դնեն նույն Տերյանի տողերը ու չասեն, որ դա Տերյան է՝ կհավանեք… Ես ինչ-որ կասկածում եմ… Իսկ սա Դորիան է… Խոսքի բոզություն, եթե ուզում եք…
Սա իմ պաշտպանական ճառը:
Ֆենոմեն, ինչ վերաբերվում է զրուցելուն իրական պոեզիայի մասին, ասեմ, որ իմ դուռը հաճախ թակում են մարդիկ, որոնք ցանկանում են զրուցել իրական Աստծո մասին: Այնինչ, ես հորինել եմ իմ Աստծուն, այնպիսին, ինչպիսին ես ուզում եմ տեսնել նրան, որպիսինի գոյության մեջ չեմ կասկածում: Սա նույն դեպքն է: Ես ընտրել եմ ինձ համար իմ պոեզիան, իհարկե կարող եմ լսել քեզ, համաձայնվել կամ ոչ: Բայց դա կարող է կտրել միայն ճյուղերը՝ բունն արդեն վաղուց այսպիսին է… այն հո չե՞ս փոխի…
Դորիան
17-04-09 • 06:34 AM
43ՀԱՄԵՄԱՏՈՒԹՅԱՆ ՀԱՄԱՐ
***
Նժույգները պատրաստ են վազքի,
Ու լծված են սայլերը արդեն,
Ես սպասում եմ մթին ընթացքին,
Պիտ հասնել մինչև լուսադեմ:
Ինձ էնտեղ ապրել չի սազում,
Որտեղ կյանքն ապրելու տնազ է,
Իսկ հեռվում գագաթներ են սպասում,
Հուպ տուր, սայլապան, վռազ եմ:
Իմ հոգին կրակներ է ուզում,
Խարույկը մարած` քամի,
Ոտքդ կախ չգցես, ծերուկ,
Հասցրու ինձ իմ հին մեհյանին:
Մյուսները, գուցե, ձև բռնած
Մտածեն, թե ոնց կնայվեն,
Եկ շարժվենք դեռ չսափրված,
Ետևում թողնենք էդ թայֆեն:
Ես գիտեմ, սայլապան, ես տեսա
Սև սքեմ հագած էն մարդուն,
Նա խոսում է չարի անունից,
Խոսում է, թեև, իմաստուն:
Ներշնչում էր նա ինձ, թե, յանըմ,
Ճակատիս է գրած իմ բախտը,
- Մի շտապիր, հասնելու ես, ջանըմ,
Ամեն ինչ ունի իր վախտը:
Եկ վախտին չսպասենք, սայլապան,
Պոկիր դու տեղից քո սայլը,
Ես ուզում եմ շտապել, հուսալ,
Մուսաներ է ծնում հուսալը:
***
Գարուններն էլ են ձյուներով գալիս,
Ցրտերով մարտյան ու քամիներով,
Ոչ մի ծիծեռնակ, ոչ մի ձնծաղիկ,
Լոկ ամպեր խոժոռ ու անձրև է զով:
Մի լացիր… ոչինչ, համբերիր մի քիչ,
Չենք փոխի ոչինչ այսքան լացելով,
Ես արդեն քանի գարուն եմ տեսել,
Բոլորն էլ եկան ցրտով, ձյուներով:
/վերջինը 17 տարեկանում եմ գրել/
F5-admin
17-04-09 • 15:39 PM
44Մեզ շատ բաներ են ասել: Բայց ընդունող-չընդունողը եղել ենք մենք: Ու մի’ փորձիր տպավորություն ստեղծել, թե մենք խոնարհ լսող ենք, իսկ դու`հանդուգն ապստամբ, որ մենք ասում ու անում ենք այն, ինչ մեզ ասել են, իսկ դու, որպես ազատամիտ գաղափարների կրող, ասում եւ անում ես այն, ինչ հենց ինքդ ես ցանկանում:
Ու, պարզից էլ պարզ ճշմարտությանը չարժե հակադրել ինչ-որ հորինովի, իբր թե իրենից ինչ-որ ազատ ու անկաշկանդ բան արտահայտող իբր թե հակափաստարկ: Եթե ինձ դաստիարակել են, որ զուգարանից դուրս գալուց առաջ պետք է ձեռքերը լվալ, ես չեմ ասել՝ ինչո՞ւ, ո’չ մի դեպքում… Ու երբեք մտքովս չի անցել, որ կարելի է, փորձելու համար, քաքը քսել հացին ու ուտել… Չէ՞ որ, ըստ քեզ, մի անգամ ենք ապրում, բա չփորձե՞նք, թե քաքը սեւ հացով ու մի քիչ սխտորով ինչ համ կունենա…
Իսկ քեզ չի՞ երբեք հուզել այն հարցը, թե ինչու են ասում՝ «սա կարելի է», իսկ «սա` չարժե», «սա լավն է», իսկ «սա վատն է»:
Կարո՞ղ է հանկարծ դնես բարոյականությունն էլ ժխտես, թե՝ դա էլ են մեզ ասել, ու մենք էլ խոնարհ կերպով ենթարկվում ենք նման «հիմարություններին»: Դե, ինչ է եղել որ, մի անգամ ենք ապրում, կարելի է ամեն ինչ էլ փորձել… կարելի է նույնիսկ եղբորն ու քրոջը փորձել, կամ էլ՝ հորն ու մորը (հազար ներողություն, լեզուս պապանձվի...)
Հա՞ որ… Ինչ-որ բանի «համար» գրելը ժխտում ես, փաստորեն… Դե եթե «պատճառով» ես գրում, գրիր ու պահիր դարակումդ կամ թող աշխատանքային սեղանիդ վրա, բայց մի հրամցրու հանրությանը: Քո ազատամտական լեզվով ասած, կրկնում եմ եւս մեկ անգամ՝ ո՞ւմ տանձին է պետք (sorry), թե ինչ-ինչ պատճառներով ինչ ես գրել… Դու գրիր՝ դու էլ քեզ ծափ տուր…
Ջահել ես, կմեծանաս՝ կիմանաս…
Ոչ ոք սա չի ժխտում, բայց քո կարծիքը միայն քոնն է: Ու հանկարծ շատ չազդվես, որ օրերից մի օր պարզվի, որ քո կարծիքը իրականությունից հեռու էր՝ «լավագույնի» իմասով…
Մի ուզի… Բայց դու արդեն քարացել ես քամիների վրա…
Ամեն մեկն ունի աշխարհընկալման իր մակարդակը…
Դու, փաստորեն, խաբար չես, հա՞, որ մարդիկ գրում են ոչ միայն իրենց ներքին օգտագործման հարցերը փակելու համար… Ու, կարծում ես, որ կարելի է սենց, մոմենտի տակ, մի հատ քառատող գրել ու դառնալ Տերյան…
Ինչ ասեմ, ինձ հաստատ ոչ մեկ չի ասել, բայց ես կարդալով քո այս տողերը՝
հասկանում եմ, որ քեզնից ամեն աբստրակտ միտք սպասելի է
Դորիան
18-04-09 • 05:54 AM
45123
Դորիան
18-04-09 • 06:08 AM
46Ասում են սեփական փորձից ելնելով… Փորձ, որն հնարավոր է անհաջող է եղել: Քո բերած օրինակի վրա բացատրեմ. Օրինակ հնարավոր է մեկը կերել է քաք և չի հավանել, իսկ ես ուտեմ ու դուրս գա…
Դա դոգմա՞ է…
Բարոյականությունն էլ է հարաբերական:Իմ համար բարոյական է ցանկության դեպքում քնել տղամարդու հետ, քո համար ոչ… Եվ իմ փոխարեն ոչ ոք չի կարող որոշել իմ բարոյական արժեքները:
Ես ինձ եմ հրամցնում, ոչ թե իմ ստեղծագործությունները: Սիրում եմ հրապարակայնություն: Եթե կուկլա մարմին ունենայի ստրիպտիզ կպարեի, ու տենց էլ կձգտեի ճանաչման: Հիմա մենակ էս եմ կարում, էս էլ անում եմ:
Իհարկե: Մեկը հորինում է բաներ, որոնք իբր թե հասու չեն իրեն, մյուսն էլ ասում է որ տենց բան չկա ու հասնում է… Մեկն ասում է բարոյականություն, մյուսն ասում է՝ թքած, ես ուզում եմ ապրել…
Ես ձգտել եմ դառնալ ԴՈՐԻԱՆ ու դարձել եմ: Ոչ ոքի փոխարեն լինել չեմ ուզել… հատկապես Տերյանի նման ցածրարժեքության, որ «թիթել» «պուպուշ անձլև»-ներից բացի ոչ մի բանի ընդունակ չէր՝ պրիմիտիվշչինա…
Ոչ էլ այն գրողների, ում գլուխը պետությունը կերել ա, կամ չի կարացել պահպանել ու մեղքը քավելու համար կուռք ա դարձրել:
Դորիան
18-04-09 • 06:11 AM
47Մեկ էլ մոռացա ասեմ.
Էստեղ ես լսեցի 3 դեմ և 1 կողմ կարծիք…
Սա ժողովրդի ձայնը չէ…
Սա մեծամասնության ձայն չէ…
Եվ ըստ ձեզ, ես վատն եմ միայն այդ 3 կարծիքների հիման վրա…
F5-admin
18-04-09 • 06:55 AM
48Քեզ՝ բարի ախորժակ, ի՞նչ ասեմ… Փորձիր, չես փոշմանի
Իսկ դու գիտե՞ս, ընդհանրապես, թե ինչ է բարոյականությունը: Որ իմանայիր, չէիր ասի, թե՝ դու ես քո բարոյական արժեքների որոշողը: Մի հատ բաց կարդա ու տես, որ մի հոգին շատ պուճուր է, որ արժեք որոշի, այն էլ՝ բարոյական:
Տղամարդու հետ քնելդ էլ մի ամեն վայրկյան աչքԴ խոթի: Արդեն զզվելի է դառնում, իհարկե, շատ ավելի զզվելի, քան սխտորով քաք ուտելը…
ՄԻ ԽՈՍՔՈՎ. հուսով եմ, որ այս խոսակցությունը շատերին հասանելի դարձավ, ու թող իրենք որոշեն: Համենայն դեպս ես գրեթե վստահ եմ, որ ընթերցողների 99%-ի մոտ զզվանք առաջացրեց սեռական ու այլ տեսակի խեղաթյուրումները, իսկ մնացած 1%-ն էլ քեզ փեշքեշ՝ զբաղվեք իրար հետ, ինչքան ուզում եք… Սիրեք, գուրգուրեք, պաչպչվեք ու լցվեք իրարով…
Դորիան
18-04-09 • 07:17 AM
49Իսկ ով պիտի որոշի իմ փոխարեն: Ով պիտի թելադրի իր կամքը… Հասարակությունը… Ես նրա համար չեմ ապրում, ես ապրում եմ իմ համար, իմ կյանքը ու ես եմ այն տնօրինողը:
Իսկ այդպես լինու՞մ է…
Jojoba
18-04-09 • 15:55 PM
50Լավ, վերջին անգամ եմ զգուշացնում ու արդեն լրջորեն:
Եւս մեկ խոսակցություն ձեր իսկ սեռական պերվեզիաների կամ նիհիլստական ցանկությունների մասին, ես կամ ձեզ ban կանեմ (ինչն արդեն զգուշացրել էի), կամ էլ կայքը կփակեմ:
Չգիտեմ ում ոնց, բայց ինձ արդեն զզվելի է դարձել մտնել եւ կարդալ, թե ով ինչ է ուզում ուտել կամ անել.
Արդեն հերի՜ք է ...
--------
Phenomen
19-04-09 • 01:00 AM
51Կարելի՞ է իմանալ, թե ինչ նկատի ունեք «կայքը կփակեմ» գրելով:
Philosopher
19-04-09 • 03:20 AM
52Չէի ցանկանա անդրադառնալ այս ոչ «էլեգանտ» թեմային, բայց, անդուամենայնիվ, պիտի մի նկատառում անեմ («ջհանդամ», թե Ժոժբան ինձ չի հեռացնի):
Դորիան, ցավում եմ ձեզ համար այն իմաստով, որ ինքներդ ձեզ այդքան բարձր եք գնահատում ու ձեր եւ ձեր գրածների մասին այդքան բարձր եք խոսում:
Նախ՝ դա մարդկային ինքնագերագնահատման մասին է խոսում: Երկրորդ՝ ինքներդ հետեւաբար տառապում եք թերարժեքությամբ. սա մի ընդունեք որպես վիրավորանք…
Փորձեք հասարակությունից տարբերվել ոչ թե «տղամարդացանկասիրությամբ», այլ՝ մտավոր ունակությամբ: Ի դեպ, շրջապատից տարբերվելու ամենավատ, կասեի՝ գարշելի բանաձեւն եք ընտրել…
Դորիան
19-04-09 • 07:11 AM
53Ի դեպ, իմ մտավոր ունակությունները, որոնք առանց իմ ասելու էլ ցայտուն երևում են, ավելի շատ են ինձ առանձնացնում ամբոխներից, քան սեռական ֆանտազիաները, որոնք մեծ մասի մոտ նույնն են:
Իսկ դուք ճանաչո՞ւմ եք մեկին, ով իր մասին վատ է խոսում… Ով իրեն ցածր է դասում… Քավ լիցի, ես այդպիսի մարդ դեռ չեմ տեսել…
Դորիան
19-04-09 • 07:15 AM
54Սա ինձ էլ է հետաքրքիր… Չլինի՞ թե իմ պատճառով ամբողջ կայքը կփակեք… Երևի նկատի ունեիք ինձ համար կփակեք, հա՞:
Վարդազար
19-04-09 • 22:38 PM
55Դորո ջան, հիմա դու արական սեռի ներկայացուցի՞չ ես, թե՞ իգական:
Լուրջ եմ հարցնում, ու ասեմ ինչու: Այսօր պատահական նկատեցի որ «Դար« ակումբում Դորիանին դիմում են Մարիամ անունով:
Չնայած ձեզնից ով է գլուխ հանում. կարո՞ղ է արական ես Մարիամ անունով:
Քաղաքագետ
20-04-09 • 01:15 AM
56Ադմինի կողմից.
Գրառումը հեռացված է:
Հարգելի Քաղաքագետ, խնդրում եւ պահանջում եմ՝ բլոգը մի վերածեք հայոյախառն աղբակույտի: Բան ունեք ասելու՝ խնդրեմ, գրեք, արտահայտվեք, բայց մի՛ անցեք թույլատրելիի սահմանը եւ մի՛ փորձեք ոտնահարել մեր բլոգի կանոնները, որոնց, պետք էր ծանոթանալ գրանցվելիս: Ամեն դեպքում, հիշեցնում եմ, որ՝
Ու, որպեսզի Ձեզ ժամանակ հատկացնենք՝ մեկ անգամ էլ խորհելու մեր բլոգում գրանցվելու նպատակներիդ ուղղությամբ, դուք մեկ շաբաթով կզրկվեք մեկնաբանություն թողնելու իրավունքից:
Մեկ շաբաթ անց՝ խնդրեմ, համեցեք:
Կանխավ շնորհակալ եմ:
Marat
20-04-09 • 04:54 AM
57Քաղաքագետ, կարծում եմ՝ չարժե անցնել նմանատիպ արտահայտությունների ու որակորումների: Հրապարակային բանավեճերն ու քննարկումները նրա համար չեն, որ անցնենք նեղ անձնական հարաբերությունների պարզման:
Եթե շատերի կողմից անընդունելի էր Դորիանի պատկերացումները, ապա հավատա, որ շատերի կողմից առավել տհաճ և անընդունելի են կարծիք հայտնելու նման մեթոդները ու ձևերը:
Դորիան
20-04-09 • 05:06 AM
58Սուրբ եմ, դրա համար են Մարիամ ասում: Համ էլ դեռ կույս եմ…
Ադմինի կողմից. մեկնաբանությունը հեռացվել է, ուստի հեռացվել է նաեւ հեռացված մեկնաբանության պատասխանը:
Jojoba
21-04-09 • 04:48 AM
59մեկը հարցնող լինի, բա богохульство-ն խի ես տողել ՞
Լավ, թեման փակինք ... ուզում եք նորմալ անդամություն անել - արեք…
Չէ ... ձոռով պահող չկա ...
Վսյո ... հայտարարում եմ թեման փակված ... եվ խնդրանք-պահանջ մեկ էլ ձեր իսկ սեփական պերվեզիաների /սեռական խանգարումների/ կամ ֆանտազիաների մասին բարձրաձայն չխոսեք.
Եթե ինչ որ մեկին դա դուր է գալիս, ապա բարեհաճեք դա քննարկել մեկուսի /դրա համար պրիվատ կա/.
Հակառակ դեպքում, ես արդեն զգուշացրել եմ /իմ վերջին կոմենտում/.
Եթե որեւէ մեկին դուր չի գալիս իմ հրամայական տոնը, ապա՝
1. հայցում եմ «ձեր մի մասի» ներողամտությունը
2. կրկնում եմ ինձ դուր չեն գալիս նման խոսակցություններ կամ պատմություններ ոչ հակառակ ոչ էլ նույնի սեռի հետ կապված, առավել եւս խանգարված կամ հիվանդագին երանգավորմանբ
3. եթե որեւէ մեկին թվում է, որ քանի որ այստեղ բժիշկների տեսակարար կշիռ/մեկ բայթ-ի հարաբերակցությունը բարձր է, ապա կարիք չկա կայքը վերածել ամբուլատորիայի, այն էլ հոգեբուժական թեքումով /դրա համար կան դեսպանսերներ/. Ավելին ասեմ, այստեղ իմ իմանալով հոգեբույժ չկա.
Սեքսոպատոլոգ կա, բայց հաստատ սա հոգեբուժական պրոֆիլ է.
4. եվ կրկնում եմ այն նույնը, ինչ արդեն ասել ...
Շարունակելու դեպքում ban + restricted access
5. եթե ինչ որ մեկի դուրը չի գալիս, ապա կարող եք դիմել Օմբուսմենի գրասենյակ.
6. եթե համարում եք, որ իմ կամայականություններով խախտում եմ օրենսդրությունը՝ դիմեք Ադմին-ին
--------------------
վսյո.
Ուզում եք արտահայտվել - արեք ուրիշ թեմաներում եվ ուրիշ թեմաներով.
Պ.ս. հուսով եմ կարիք չկա անձնավորել իմ խոսքերս եվ նշել ում եվ ինչ նկատի ունեմ
F5-admin
02-05-09 • 03:04 AM
60Քաղաքագետ-ին
Հարգելի պոլիտոլոգ, կներեք, որ Ձեր արգելափակուման ժամկետը մի քանի օր ավելի երկար տեւեց, քան նախատեսված էր: Սա զուտ իմ մեղքն է, գործերով էի ընկել…
Ու, որպես մեղքերիս թողություն, Ձեզ կշնորհվի հեղինակի կոչում: Կարող եք գրել հոդվածներ, իհարկե, պահպանելով մեր բլոգի կարգ ու կանոնը:
Շնորհավոր
Նաեւ, մայիսի մեկի առթիվ, հեղինակի կոչում են շնորհվում նաեւ LION-ին, hovax77-ին եւ Վարդազար-ին:
Ստուգեք Ձեր էլեկտրոնային եւ անձնական նամակագրության փոտարկղեղրը (email, PM) եւ այնտեղ կգտնեք որոշ մանրամասներ՝ Ձեր, որպես հեղինակների, որոշ տեխնիկական հմտությունների մասին:
Jojoba
02-05-09 • 03:26 AM
61Յա, քու կատաղած՜
Էս Քաղաքագետ-ին խի էիր արգելափակել՞ ...
Չլինի թե ... իմ իմատծած պատճառով՞
Վայ, քու ... ափսոս չեմ իմատցել, թե չէ նախդ չէի թողնի քեզ արգելափակված ...
Ես գիտեմ, որ քո գործն անջատված է «7-ի գործով» նստածներից, բայց որպեսզի հասկանաս, որ ազատազրկումդ իզուր չի անցել՝ ասեմ, որ քանի դու դեռ նստած էիր նույն «աղբը» ես վերացրի մեկ այլ առավել մարդաշատ կայքից, որտեղ մի քանի ղարաբաղցի Սկսնակ ու ամերիկահայ Ֆենոմեն քիչ էր մնում «Հայկական Գոհարների» հատորյակ հրատարակեին.
Այնպես որ իմացի՝ ՄԵՐ Գորնծն Արդար է
Phenomen
02-05-09 • 03:38 AM
62???????
F5-admin
02-05-09 • 04:19 AM
63Jojoba-ն խմել է, դրա համար էլ խոսքը կիսատ-պռատ է ասում… Այ, որ շատ խմած լիներ, գուցե ասեր, թե ինչ կայքի մասին է խոսքը
Դորիան
14-05-09 • 04:57 AM
64Ինֆորմացիոն բլոկադայի հոտ է գալիս… Ֆու… Ոնց չեմ սիրում պրոգրամիստներին և համակարգչային մասնագետներին… Իմ մոտ նենց տպավորություն ա ստեղծվել որ ժալետչիկ են ու չուզող…
Վաղուց էստեղ չեմ եղել, նորից նույն միապաղաղ մթնոլորտն ա տիրել…
Տեսնեմ քաղաքական երանգ չունեցող նոր թեմաներ կան, մի քիչ աշխուժացնեմ…
Jojoba
14-05-09 • 05:04 AM
65փը’շտ
F5-admin
14-05-09 • 05:12 AM
66Ակումբային բուռն ծափահարություննից ու մերսիներից հետո Դորիանը հոգնած վերադարձավ բլոգ
Դա էլ պակաս քաղաքականություն չէ…
Դե, հենց գնացիր, բոլորին տխրություն համակեց
Դորիան
14-05-09 • 05:17 AM
67Ժոժոբա հոպար, ինձ թվացե՞լ է, թե՞ դու երիտասարդ կադրերից ալերգիա ունես:
Զարմանում եմ, ոնց է լինում, որ պրոգրեսիվ ջահելությունը իմ համար «ցխկվում» է, իսկ դու փըշտ ես անում…
Այ մարդ, որ էդքան վատն եմ, փըշտ անելու բան եմ, մի հատ կարո՞ղ ես բացատրել, թե ինչու են ինձ սիրողներն օրեցոր ավելանում: Չլինի՞ թե բոլորն էլ խանգարված են:
Ի դեպ ասեմ, որ ձեր էդ արգելափակումները կարող են լավ «ՓիԱռ» լինել արգելափակվողի համար:
Դորիան
14-05-09 • 05:24 AM
68Ոչ, ուղղակի Դորիանն այսօր բացեց իր մեյլը և այնտել ռեփլայներ տեսավ այս բլոգում ու հիշեց, որ վաղուց էստեղ չի եղել… Հետաքրքիր էր, թե ծերուկներս ինչ են անում առանց ինձ:
Տխրություն համակել-չհամակելը չգիտեմ, բայց որ ինձ հետ ամեն տեղ էլ ավելի ուրախ է լինում, դա փաստ է: Ապացույցն էլ իմ էստեղ եղած երեք օրվա ընթացքում նկատված ակտիվությունն է:
Դորիան
14-05-09 • 05:26 AM
69Վայ, այս գրառումը չէի էլ նկատել: Փաստորեն ոչ բոլորն են մահս կամենում… Ընդունում են որ վերջն եմ:
Jojoba
14-05-09 • 07:03 AM
70Վառ օրինակ, թե ինչու է քաղաքականությունը են նրանով զբաղվողներին կոչում ուրիշ բառով…
Մարդուն տան դիմաց ծեծում են, առաջինը ինչ նա փորձում է անել, դրանից միավորներ հավաքել ու ՊՌ անել.
Հիմա, որ քեզ էլ մի հատ փողոցում ծեծեն, ձեր ակումբում երեւի ահագին «ՊիաՌոտ» տղա կդառնա՞ս (ներող, անհայտ ծագման անձնավորություն)
Ստեղ են ասում, մարդու երեսին թքում են, ասում է անձրեւ է գալիս.
------
Լավ, ինձնից յան տուր, լուրջ… եթե չես ուզում, որ տիտիրիտներ (ասած Կարապետիչի) գնա ձեր ակումբում…
Ստեղ վրեդ նայող չկա ...
Դորիան
14-05-09 • 16:39 PM
71Ժոժո, բայց դու դեմք ես… Լավ ես ասում «մեր» ակումբ: Մերը խի՞ ա: Սայթ ա էլի, մնացած 30 այլ սայթերի պես, որտեղ ինձ գրանցել են ու քո ասած ՓիԱռ-ն են անում: Ուզում ա 40 հատ ադմինիստրատոր իրանց մանր-մունր սայթերից տիտիրիտ անելով փակի, մեծ աղետ տեղի չի ունենա: Ոչ առաջինը կլինեն, ոչ էլ վերջինը…
Դորիան
14-05-09 • 16:44 PM
72Համ էլ մերսի, որ նայեցիր վրես…
Anka
17-07-09 • 05:57 AM
73Ճիշտն ասած ծուլացա կարդալ գրված մեկնաբանությունները, պարզապես աչքերս համակրգչի դիմաց ողջ օրը նստելուց ցավում են, փորձում եմ ինձ չծանրաբեռնել…
Բայց գրված բանաստեղծությունը կարդացի մեեեեեծ հաճույքով…
Ես էլ էի փոքր ժամանակ լավ բանաստեղծություններ գրում.
Ձյուն է գալիս փաթիլ-փաթիլ
Ծիտիկներն են փռշտում,
Իսկ արջուկը հատիկ-հատիկ
Փաթիլներն է լպստում.
...............................
Մանկական մեմուառներս մի կողմ, բայց մի բան հիշեցի...մի երկու տարի առաջ Պիտեռում ինչ ոչ հիմար պատկերասրահ էի գնացել, հրավիրել էր իմ կոլեգաներից մեկը. Նա, լինելով բավականին կրթված անձնավորություն, նաև միշտ հետաքրքրվել է արվեստով...ու ընկերական շրջապատում հայտնի է եղել այդ բնագավառում իր մեծ գիտելիքներով. Կարճ պատմեմ, պատկերասրահում ցուցադրվածն ինձ մեղմ ասած դուր չեկավ...իմ ոճը չէր. Ես երբեք էլ չեմ սիրել այն արվեստը, որը պահանջում է ակտիվ գնահատող, այսինքն որ դիտողն ինքը փորձի հասկանալ արվեստագետի աշխարհայացքից ստացված արդյունքը. Կարող եք ինձ քարկոծել, բայց ես մի փոքր պասիվ եմ այդ հարցում, և անգամ արվեստում սիրում եմ կոնսերվատիզմ. Դա ընդամենը իմ կարծիքն է.
Լավ, վերադառնամ իմ ոչխարներին...ցուցադրված էր մի կտավ, որն իրենից ներկայացնում էր բառիս բուն իմաստով մի գիծ, և երկու կետ. կտավը վերնագրված էր բավական ամպագոռգոռ-Մադոննա…
Նկարի դիմաց կուտակված ամբոխը նոսրացավ միայն պատկերասրահի դռների փակվելուց կես ժամ առաջ. ես շտապեցի նկարի մոտ, փորձելով գործի դնել իմ ողջ ֆանտազիան ու անալիտիկ ուղեղը...տասնհիգ րոպե անց գլուխս սկսեց ճռռալ, ու ես սոված շան նման սկսեցի նաել ընկերուհուս. Վերջինս, հաղթական քայլվածքով մոտեցավ նկարին, մեկ հայացքով ինձ հավասարեցրեց հատակը ծածկող մետլախի կարագծերին, ու ընդունեց ռոդենի հայտնի արձանի դիրքը…
պատկերասրահից մեզ դուրս հրավիրեցին...փակվում էր. երկուսով քայլում էինք մետրոյի ուղղությամբ, լուռ, առանց իրար նայելու. Լռությունը խախտեցի ես- Լուս…
Ան ջան, լսեցի պատասխանը, մեկ-մեկ քեզ ստիպիր հիշել հայտնի հեքիաթը, հիշում ես а король-то гол-ը՞. Դերձակներին ոչ մեկ չի մեղադրի իրենց արածի համար, իսկ դու, քո այդ մտածելակերպով, շատ հաճախ կդառնաս հասարակության աչքի քոռ գրողը.
Բայց ախր ինչի այ Լուս ջան, հիմա մտածում եմ ես՝կարդալով այս տողերը. Ախր եթե ամեն մեկը քո նման մտածի, այս աշխարհում բոլ-բոլ շատանալու են մարդիկ, ովքեր հույսը դնելու են հենց քեզ նման կոնտինգենտի վրա.
Ինձ իրավունք չեմ վերապահի որևէ կարծիք հայտնեմ ներկայացված “բանաստեղծության” վերաբերյալ. Չնայած ստեղծագործողն այն կայքում ներկայացնելով պետք է որ պատրաստ լիներ ցանկացած տիպի կարծիքի. Բայց դատելով աչքիս ընկած բանաստեղծություններից, ենթադրում եմ որ մեկնաբանությունները նրա օգտին չեն եղել, կամ էլ ինչ որ մեկը փորձել է այդ ԳՈՐԾԵՐՈՎ “ճշմարիտ ուղու “ վրա դնել բանաստեղծին.
Եթե անկեղծ, ինքս ինձ թույլ չէի տա սեղան սարքելուց փտած տանձի կողքը նույն մրգամանի մեջ թարմ մրգեր դնել…
ներեցեք անձնական կարծիքս հանրայնացնելու համար…
Sevak
30-06-10 • 18:59 PM
74Դորիան, ինչ խոսք, Դու տաղանդավոր ես… Ես օրինակ խորհուրդ կտայի, որպեսզի Դուք ավելի շատ մասնագիտանաիք այնպիսի ոլորտում, որտեղ թե՛ բնությունը, և թե՛ բնակչությունն ավելի շատ օգուտ կունենար Ձեր գործունեությունից… օրինակ ինչո՞ւ ոչ, կարող եք լինել ատաղձագործ, կամ եռակցող… Համենայնդեպս ավելի լավ կաշխատեիք կարծում եմ, քան հիմա… փորձեք քանի դեռ ուշ չէ…
Jojoba
01-07-10 • 02:22 AM
75երեւի վերջին ֆիլմը որ տեսել եք դա ՆԱՇԱ ՌԱՇԱ-ն է եղել ՞ ... մետալուրգիական գործարանի մանրամասներով …
Sevak
01-07-10 • 03:40 AM
76Կամ էլ SatisFaction տեսահոլովակը
Էջ 1/1 •
Ձեր կարծիքը գրառեք այստեղ (միայն գրանցված անդամների համար)