Երեվի չեմ սխալվի, եթե ասեմ, որ արական սեռի համարյա բոլոր ներկայացուցիչները ինչ-որ ժամանակ հրապուրվել են լուսանկարչությամբ:

Անձամբ ես լինելով ձեզնից քիչմ մեծ, ժամանակին հրապուրված եմ եղել սեւ-սպիտակ լուսանկարչությամբ (հիմա նույնպես որոշակի կադրեր ավելի գնահատում եմ սեւ-սպիտակ):

Ակամայից հիշեցի, թե ինչպես էինք դժվարությամբ հայթաթում ֆիքսաժ, պրոյավիտել… գնում ուվելիչիտել եւ ժամերով փակվում լողասենյակում… (քթի տակ չխնդաք, լողասենյակում ձեռնաշարժությամբ չէի զբաղվում, այլ՝ ֆոտոներ հանում):

Լավ, ամեն դեպքում խոսքս ոչ ձեռնաշարժության, ոչ էլ լուսանկարչության մասին է ...

Այլ, ինչպես անել, որ մի հիմար դրվագ ամբողջությամբ չփչացնի երկարատեւ ջանքերի արդյունքում ստեղծված լուսանկարը.