Ընտրելով թեման, եկեք այս անգամ գոնե հասնենք մեր նպատակին: Իսկ մեր նպատակը լուրջ եւ ազատ, բաց եւ արդար քննարկում կազմակերպելն է: Օգտվելով մեր Բլոգի անդամի` հարգելի Վիշապի տված թեմաների բազմությունից, ես ընտրեցի հայոց հոգեւորականության այժմյան ճգնաժամի թեման:
Ոչ ոքի համար գաղտնիք չէ, որ այժմ մեր հոգեւորականությունը գտնվում է բավական բարդ եւ կարելի է համարել նաեւ սոսկալի վիճակում: Պատճառը շատ պարզ է: Այդ ամենը սկսվեց նրանից, որ մեր Կաթողիկոսը իրեն թույլ տվեց մտնել քաղաքական թատերաբեմ:
Ինչպես նշված է սահմանադրության մեջ.
«Եկեղեցին անջատ է պետությունից»:
Սակայն վերջին նախագահական ընտրությունները հստակ ցույց տվեցին, որ մեր սահմանադրության ոչ բոլոր, կասեի՝ նույնիսկ հոդվածների 80 տոկոսը չեն գործում: Ցավալի է, քանի որ, եթե եկեղեցին եւս մասնակից է եղել «պետական ավանտյուրային», ապա դա հանգեցնում է շատ խորը ճգնաժամի, ընդհուպ մինչեւ պետականության կորուստ:
Պատմական աղբյուրները թերթելով, յուրաքանչյուրը կնկատի, որ 11-րդ դարը մեզ համար եղավ պետականության կորստի, ավերման, ճգնաժամի եւ թե’ տնտեսական, թե’ քաղաքական անկման դար: Այն ժամանակ, Բյուզանդիան խաբեությամբ վերցնում էր Բագրատունիների հողերը, իսկ խարդախ բյուզանդացիներին Հայոց արքունիքում աջակցում էր… ոչ ավել, ոչ պակաս Հայոց Կաթողիկոսը` Պետրոս Գետադարձը: ԵՎ հիշելի է, որ Գետադարձի եւ Վեստ Սարգսի (դավաճան նախարար) հորդորներով էր, որ Հայոց Արքա Գագիկ 2-րդը մեկնեց Կ.Պոլիս և կալանավորվեց ու երբեք էլ չվերադարձավ Հայաստան: Նույն ճակատագիրը հետագայում ուղեկցեց նաեւ Պետրոս Գետադարձ կաթողիկոսին: Ուստի արձանագրել է պետք, որ եկեղեցու քաղաքականացումը հղի է պետականության անկման վտանգով:
Ներկա ժամանակաշրջանում տեղի է ունենում նույնը: Հայոց Կաթողիկոսը եւ Հայոց Եկեղեցին լիովին քաղաքականացված են: Դա դեռ քիչ է: Հայոց հովվապետը (ըստ ընդդիմադիր թերթերի) զբաղվում է ֆինանսական գործունեությամբ, այլ կերպ ասած` բիզնեսով: Եվ հանուն արդարության արժե նշել, որ այդ տեղեկությանը ոչ մի համարժեք, հիմնավորված հակափաստարկ, ոչ մի պատասխան-հերքում չեղավ:
Մասնավորապես.
Ըստ Չորրորդ Իշխանություն թերթի Հայոց Կաթողիկոսը գծի բազառներ է անում: Ասվում է, որ Կաթողիկոսը ԱԺ պատգամավոր Հրանտ Գրիգորյանի մերձավորների հետ երկարատեւ գծի «բազառներ» է վարել` հոխորտալով, թե «ես ոնց ասում եմ , ըտենց պտի ըլնի»: Ասվում է, որ Հովվապետը նաեւ այդ «բազառների» ժամանակ ոչ կոռեկտ լեքսիկոնով էր զրուցել` «հեռախոսային բազառի» ժամանակ:
ՀԱՅՈՑ ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԸ ՆԱԵՎ «ԳԾԻ ԲԱԶԱՐՆԵՐ» Է ԱՐԵԼ
Չորրորդ Իշխաույթյունը նաեւ նշում է, որ բազմաթիվ եկեղեցականներ են հեռացվել` կարգալույծ արվելը: Գործընթաց, որը երբե’ք եւ ո’չ մի կաթողիկոսի օրոք այդքան աճ չի գրանցել:
Հայկական Ժամանակ թերթի վկայությամբ Սևանի դպրոցի 10 ուսանողներ հեռացվել են նախկին նախագահ Լ.Տեր-Պետրոսյանի կողմնակիցը լինելու պատճառով:
Եվ ամենից զավեշտալին ՀԺ-ի ապրիլի 8-ի համարում տպված տեղեկությունն էր: Որը նշեմ, որեւէ հերքման չարժանացավ: Այս հոդվածում մասնավորապես նշված է.
ՆՍՕՏՏ Գարեգին Բ-ի եղբայրը` Հայ առաքելական եկեղեցու ՌԴ-ի եւ Նոր Նախիջեւանի թեմի առաջնորդ Եզրաս եպիսկոպոս Ներսիսյանը, Մոսկվայում նոր իմիջ է ձեռք բերել` շնորհիվ Մոսկվայի քաղաքապետ Յուրի Լուժկովի հետ իր համատեղ բիզնեսի:
Վեհափառ ավազակապետի եղբայրը, ըստ մոսկվայաբնակ հայերի, զբաղված է հայկական գերեզմանոցում տարածքներ վաճառելով: Մոսկվայաբնակների շրջանում պտտվող խոսակցությունների համաձայն, հայկական ՙՎագանկովկա՚ գերեզմանատան մեկ գերեզմանատեղին գնահատվում է 60-120 հազար դոլար: Այս բիզնեսն այնքան գրավիչ է, որ արդեն վաճառվել է նաեւ Հայրենական պատերազմի զոհերի եղբայրական գերեզմանոցի տարածքի մի հատվածը: Այնպես որ, Վեհափառ ավազակապետի գործողությունների հիմնավորումները պետք է փնտրել գենետիկայի ոլորտում:
Ահա այս է իրավիճակը: Մեր եկեղեցին հասել է մի վիճակի, երբ շատերը սկսել են չհարգել այս կառույցը: Ցավ է, եւ ոչ միայն պարզապես՝ ցավ: Առողջացման քա՛յլ է պետք կատարել: Ցավոք, այդ վերոհիշյալ գործառույթները ոչ միայն բնորոշ են կաթողիկոսին, այլեւ եկեղեցականներին ընդհանրապես: Կարծում եմ, ինձնից շատ բախված կլինեք այդ սոսկալի երեւույթների հետ:
Դեռեւս Պատմահայր Մովսես Խորենացին էր իր հանրահայտ «Ողբ»-ում ողբում եկեղեցականներին, ուսուցիչներին, ազգին…: Իսկ այդ ժամանակ, ինչպես հիշում ենք, վերջ էր տրված Արշակունյաց դինաստիային: Այսինքն, մենք կրկին չունեինք պետականություն:
Վերջում, պետք է նշել, որ կաթողիկոսը դեռեւս եկեղեցի չէ: Նա ոչ Աստված է, ոչ էլ բնավ՝ հավատք: Խնդրում եմ բլոգի յուրաքանչյուր անդամի այս անգամ գոնե լուրջ քննարկում կազմակերպել, քանի որ այս թեման շատ հրատապ է, եւ շատ կարեւոր այս երկրի համար: Առաջարկում եմ նշել լուծումների մասին, որով կարող ենք հասնել նրան, որ եկեղեցական ճգնաժամը, հոգեւոր բարոյալքումը եւ ոգու սովը, ինչի մասին փիլիսոփայորեն նշել է Վարպետը` Ավ. Իսահակյանը դեռեւս մեզանից 105 տարի առաջ փոխարինվի մտածողությամբ, բարգավաճմամբ եւ ազգային զարթոնքով…
Ես Ձեզ ասում եմ` կգա ոգու սով
Եվ դուք կքաղցեք ճոխ սեղանի մոտ.
Կընկնեք մուրալու հափրած գերհագեցած որկորով
Հըրեղեն խոսքի, վեհ խոսքի կարոտ:…
Դուք որ հեգնեցիք ուժն աստեղնագործ`
Ձեր նյութի հանդեպ կգա ոգու սով.
ԵՎ մուրացկի պես փշրանքի համար
Ծարավ ու նոթի կանցնեք ծովեծով . . .Ավ. Իսահակյան 1903
Կարծում եմ հարմար վիդեո կլինի… Վայելե’ք…
Կուանակիկի Բվակի’
Կանգնած ե՞ք… (mp3)
ԱՅՈ
59 մեկնաբանություն
Jojoba
27-05-08 • 04:52 AM
1Փոքր պարզաբանում. Հայկական եկեղեցու տարածքում էր գտնվում Հայրենական պատերազմի զոհերի գերեզմանոցի տարածքը, որը պայմանականորեն կարելի է բաժանել 2 մասի
1. խնամված շարքեր, որտեղ կան գերեզմանատախտակներ, եվ հողը նույնպես խնամված է (հավանաբար պետությունն է հոգ տանում).
2. այսպես կոչված եղբայրական գերեզմանոց, որտեղ չկան քարեր կամ տախտակներ, եվ վաղուց արդեն նրա համար վեճեր էին հրահրվել:
Խոսքը հենց գնում է այս երկրորդ տարածքի մասին: Բայց պետք չէ մոռանալ, որ ինչքան էլ հողը կամ տարածքը խնամված չէ, մոսկովյան յուրաքանչյուր բոմժ գիտի, որ այնտեղ պատերազմի հերոսներ են թաղված եւ չի կարելի նրանց հանգիստը խանգարել, կամ ինչպես սիրում էր ասել «վերոհիշյալի եղբայրը»՝ գյոռբագոռ անել:
-----
Հայաստանցի եղբորը լավ չեմ չանաչում, իսկ մոսկովյանի հետ քանի-քանի անգամ շփվել եմ: Ասեմ, որ մոսկովյան հայության բոմոնդի մոտ սովորություն էր դարձել, որ ամեն շաբաթ կամ կիրակի պետք էր գնալ եկեղեցի, շփվել մեկմեկու հետ, ցուցադրել իրենց ավտոմեքենաները եւ իրենց խոփանչի կանանց հագուկապը (հավատացեք` եկողների 99 տոկոսը ոչ տեղաբնակներն էին, այլ նախկին խոպանչիկներ եւ նրանց արդեն ոչ խոպանչի զավակները): Արական սեռը արտաքնապես փոխվել է, բայց իրենց կանայք՝… մնացել են նույնը:
Լավ շեղվեցի, ... ու այդ բոմոնդը եթե գալիս է եկեղեցի, ապա անպայման մի հատ պետք է շփվի վերոհիշյալիս հետ. /ի միջի այլոց հասարակ մահկանացունները, կամ միջին կլասի բուդկա փահողները չեն կարող շփվել փայծառափայլի հետ/. Հավատացեք, իրականում ինչ որ մեկը պտի միջնորդեր, որպեսզի նա էլ մյուսների հետ կանգնի կրուգ, որում ճաճանչափայլն է.
Այս պատճառով մոսկվահայերը կամ այն մարդին, որոնք կարիք չունեին իրենց ցուցադրելու, գալիս էին աշխատանքային օրերին: Այ, այդ ժամանակ էր, որ առաջին անգամ ինձ՝ նվաստիս պատիվ եղավ առաջին անգամ տեսնել ՆՐԱՆ:
Պատկերացրեք, աչքերս ճակատս թռան, երբ գերեզմանոցի դռները բացվեցին, եվ մեծ արագության տակ մի վոլգա-31 մտավ բակ, ու ուղիղ դեպի եկեղեցին՝ դուրս եկավ մի հատ քյարթու դեմք եւ բանալին մատին ֆռռացնելով նե՜նց գոռած եղեկեցու մշտական ողորմություն հավաքողի վրա…
Ընդ որում, ես 10 տարի էդ ողորմություն հավաքողին տեսել եմ՝ նկատի ունեմ, որ անկապ մարդ չէր, այլ «ներսի մարդ»՝ մի կին, որը իմ աչքի առաջ երեխաներին ծեծեց, երբ սրանք մի պահ չնկատեցին, որ գերեզմանատան տարածք նոր մարդ մտավ: Հավանաբար, ով գոնի մի անգամ մտել է հայկական գերեզմանոց, կհիշի այդ կնոջը՝ իր 2 չքնաղ (իրականում շատ գեղեցիկ տղա եվ աղջիկ ուներ) երեխաների հետ:
Անձամբ ես չեմ տեսել, բայց խոսակցություներ կային, որ ողորմություն հավաքողները փող էին տալիս եկեղեցուն՝ հակառակ դեպքում ինչպես հավատալ նրան, որ նույն մարդում ես տեսել եմ տաս տարվա ընթացքում ամեն աստծո օր.
Կիրակի օրերը եկեղեցի չէր լինում մտնել, դարպասից ներս իրար կիպ կանգնած էին՝ ոնց որ թաղման ժամանակ են կանգնում մի շարքով, երբ հանգուցյալին հանում եմ… Ընդ որում, միայն դարպասներից ներս, իսկ դուրսը, որտեղ արդեն քաղաքի տարածքն է, ք.. կուտեին կկանգնեին՝ հաստատ միլիցիան 1 րոպե հետո կգար-կտաներ:
Մի խոսքով, չեմ ուզում ընկնել բամբասանքների գիրկը, բայց մեկ անգամ անձամբ սրա նմանի դեմքը տեսնելուց հետո հասկանում ես, որ դու նրա համեմատությամբ առնվազն սուրբ ես (ներիր ինձ Աստված նման համեմատության համար):
Marat
27-05-08 • 18:16 PM
2Ընդհանրապես, կրոնավորների քաղաքականության մեջ խցկվելը միշտ բերել է համամարդկային աղետի: Պատճառը`բոլորս էլ գիտենք, որ մարդու սնահավատությունն է եւ դրանից կրոնավորների ամենայն կերպ օգտվելու ունակությունը: Հիշենք կաթոլիկ եկեղեցու վարած քաղաքականությունը իր ողջ պատմության ընթացքում`տարբեր ազգերի ու պետությունների նկատմամբ իրականացրած դաժան հակամարդկային գործողություններով: Նույնը կարելի է ասել նաեւ իսլամի մասին (չնայած քրիստոնեաներից մինչ այժմ երկրագունդը իր բնակչությամբ ավելի շատ է տուժել, քան այլ կրոն դավանող ազգություններից):
Այնուամենայնիվ, Հայաստանում (երեւի ավելի ճիշտ կլինի ասել`հայերի համար) մեր եկեղեցու դերը հայապահպանության գործում դժվար է թերագնահատել: Չնայած «դրանց» որ իրական իշխանություն են տալիս, ահավոր են դառնում: Ահավորությունը կայանում է նրանում, որ եկեղեցականների անվայել պահվածքը, չարաշահումները, զեխություններն ու ճոխությունները մեր հասարակության եւ, առհասարակ, ողջ աշխարհի աշխարհիկ հասարակության կողմից եկեղեցու նկատմամբ եղած դարերից եկած մինչեւ ուղնուծուծը անհատի մեջ նստած հարգանքը, պատկառանքը, նաեւ՝ սնահավատությունը թույլ չեն տալիս քննադատել նրանց: Ոմանք պարզապես աչք են փակում, ոմանք չեն հավատում, ոմանք մեղմ քննադատություն լսելն անգամ մեղք են համարում: Այնպես որ, խնդիրը մեր հասարակության մեջ է:
Այսօրվա Հայաստանում չի կարելի միանշանակորեն պնդել, որ մեր բարձրաստիճան հոգեւորականները զբաղվում են քաղաքականությամբ: Տարբեր մասշտաբների «առուծախ անելը», «լեւի էթալը», թղթախաղով զբաղվելը, տաքուկ անկյունից դուրս չգալը, մաֆիոզ-կլանային համակարգերի մաս կազմելը քաղաքականություն չէ: Կարելի է այս բոլոր երեւույթների հերոսներին բնորոշել վերջերս մեզ բոլորիս ոչ անհայտ անձի կողմից արված ընդամենը մեկ արտահայտությամբ`«անհաջող կադր» կամ «անհաջող կադրեր»: Այնպես որ, մեր հոգեւորականության մեջ ծվարած այս անբարո անհատներից ազատվելու դեպքում ամեն ինչ կսկսի կամաց-կամաց իր տեղն ընկնել:
Իհարկե, անպայման կլինեն վեհության տարբեր աստիճանի բիզնեսմեններ: Գյոււղ չկա, որ շուն չլինի: Հիմա հասարակության լայն խավերը կարծես աշխատում են զերծ մնալ նրանց քննադատելուց… Բոլորս էլ գիտենք, որ մեր հայ հասարակությունը լայնորեն քննադատում, անիծում ու նզովում է օլիգարխներին, իշխանավորներին, դատավորներին, դատախազներին, իսկ հոգեւորականներին`երբեք: Վերջերս ինձ որոշ չափով մտերմ մարդկանց շրջանում խոսում էինք մեր հասարակությունում առկա խնդիրներից (ամեն բիսեդկում քննարկումներ են, չէ՞) եւ փորձեցի անդրադառնալ նաեւ եկեղեցուն… Դուք չեք պատկերացնի (դե ձեւ տված մի քանի հոգի կան), էլ կրեմով տորթ, էլ կուժ ու կուլա, էլ սոտովի տռուպկա՝ սաղ եկան գլխիս: Մեկն էլ ասաց. «Հը՜, վա՜յ, մի՛ ասա, չեմ ուզում քեզ լսել: Սրբապղծությո՛ւն ես անում: Ըտենց բաներ չեն խոսում»: Դե, ես էլ ձենս կտրեցի… Բայց մի քանի օր անց նույն այդ շրջապատում մի հավատացյալ, անչափ պարկեշտ ու խելացի կնոջ ներկայությամբ նորից անդրադարձա եկեղեցուն: Այս տիկինը մեծ մասամբ համակարծիք էր ինձ հետ: Եվ մեր երկխոսությունից հետո մեր ընկերները, թե ոնց եղավ, գլուխները դրականորեն դըմբդըմբացնելով, մտահոգ դեմքերով, համաձայնեցին մեզ հետ…
Բոլորս էլ գիտենք, թե ժամանակին որքան հզոր է եղել կաթոլիկ եկեղեցին. միայն այն, որ եւրոպական տերությունների միջեւ ծագած խնդիրների «իտոգը» հաճախ տվել են Պապերը: Սակայն, ժամանակի ընթացքում հասարակությունների զարգացմանը համընթաց նրանց դերը գնալով ավելի է փոքրացել: Այս ամենը բերել է նրան, որ հոգեւորականները այսօր զարգացած երկրներում (հատկապես հյուսիսեւրոպական, չնայած այստեղ կաթոլիկները քիչ են) քաղաքականությամբ չեն էլ փորձում զբաղվել: Եթե հանկարծ մի բան էլ լինում է հասարակությունը այնպես է արձագանքում, որ Պապով, նախագահով-բանով հազիվ են հարցը լուծում:
Պետք է հաշվի առնել, որ մեր եկեղեցու «ներքինը խիստ փակ համակարգ» է եւ քաղաքացիների համար «անհասանելի» է: Այս պատճառով այն հնարավոր չէ վերահսկել հայ հասարակության կողմից: Նույնիսկ (շատերը կասեն անհամեմատելի է) օրինապահ եւ իրավապահ մարմինները համեմատաբար ավելի բաց են եւ նրանց «ներսի» կատարվածը ավելի տեսանելի է:
Կարծում եմ, հարցի պատասխանը`ժամանակին եւ զարգացումներին համընթաց ինքնամաքրումն է…
Philosopher
27-05-08 • 20:06 PM
3Եկեղեցականների քաղականացումը հղի է ահավոր ծանր հետեւանքներով: Կարծում եմ, համամիտ եք այն տեսակետին, որ դա կարելի է համարել պետականության վտանգման նախադրայալ: Եկեղեցականների քաղաքականացումը եղել է միշտ, սակայն ոչ այսքան ակնհայտ եւ առերես եւ եկեք ընդունենք, որ դա գալիս է նախեւառաջ Կաթողիկոսից: Ընդունենք դա… Մի այսպիսի հռետորական հարց տամ.
Այդ դեպքում ինչու՞ Գարեգին Առաջին Վսեմափայլի ժամանակ այս խնդիրը չէր թեւածում:
Պատասխանը շատ հստակ է եւ շատ պարզ: Կաթողիկոսը քաղաքականացված չէր: Այլ կերպ ասած, նա Նախագահ Լ.Տեր-Պետրոսյանին չէր շողոքորթում եւ երբեք ոչ մի թերթ անգամ չէր համարձակվի փնովել եւ վատաբանել Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսին: ԵՎ երբեք ոչ մեկ չէր համարձակվի, անգամ իր շրջապատում, Կաթողիկոսի մասին բացասական ենթատեքստով խոսել: Իսկ այժմ, մեկը մեկին հերթ չի տալիս այդ թեմայի մասին տեղեկություններ փոխանցելու համար: Այնպես որ, եկեղեցու բարոյալքման աշխատանքները կապված են նախեւառաջ կլանային համակարգի հետ նրա սերտ առընչությամբ:
Եկեղեցու պաշտոնյաները միշտ էլ չարաշահել են իրենց դիրքը: Դա դեռեւս Պապ Թագավորի ժամանակներից էր գալիս, եւ երբ վերջինս փորձեց կասեցնել ավատատեր-հողատեր եկեղեցու այդ «ցասումնալից վերելքը», նրան Հռոմի օգնությամբ սպանեցին եւ խենթ անվանեցին… Սակայն այժմ, դա ընդունել է մի տեսակ «տարօրինակ երանգ»: Իսկ այդ «երանգի պահպանումը» կլինի այն մեծ վտանգի երեւակայական տեսիլքի ձեւափոխումը իրողության, որի մասին բազմիցս նշել եմ…
Miak
28-05-08 • 14:07 PM
4Վերջապես գրանցվեցի
Philosopher
28-05-08 • 16:55 PM
5Miak Welcome....
Where are our bloggers?
Phenomen
28-05-08 • 21:55 PM
6Վստահ եմ, եթե եկեղեցին քաղաքականացվեր ու կանգներ շարժման կողքին, դու այդպես չէիր գրի:
Jojoba
29-05-08 • 01:25 AM
7»»»Վստահ եմ, եթե եկեղեցին քաղաքականացվեր ու կանգներ շարժման կողքին, դու այդպես չէիր գրի
Իսկ մյուս կողմում Ձեր կարծիքով ովքե՞ր են կանգնած. անասունների հո՞տը…
Philosopher
29-05-08 • 02:37 AM
8Ֆենոմեն, քո այդ եզրակացություն-հարցից, իմ առաջին եւ կարծում եմ ռեալ տպավորությունը սա է: Դու պաշտպանում ես այժմյան եկեղեցու վարած քաղաքականությունը եւ կողմ ես ազգի հոգեւոր առումով բարոյալքմանը:
Իսկ ես ո՛չ թե ասում եմ՝ թող կանգնի Լևոն Տեր-Պետրոսյանի եւ Համաժողովրդական Շարժման կողքին, այլ կանգներ որպես միջնորդ նախկին Նախագահ Տեր-Պետրոսյանի եւ Սերժ Սարգսյանի միջեւ: Իսկ ավելի կոնկրետ՝ վարչակազմի եւ ժողովրդի միջեւ: Սակայն, եթե հիշում եք, մեր եկեղեցու եւ մեր Կաթողիկոսի տեղակալ Ն.Կճոյանը մասնակից դարձավ նախընտրական քարոզչությանը եւ քարոզում էր իշխանական թեկնածուի օգտին: Դա բերեց Կճոյանի մինչեւ վերջին երանգը հեղինակության կորստին: Հետո, Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը մարտի մեկից առաջ փոխանակ Սերժ-Լևոն միջնորդությամբ զբաղվեր, անմիջապես գնաց նախագահական նորընտիրին անձամբ շնորհավորելու: Ապա տեղի ունեցավ մարտի մեկը: Գիշերը ժամը 6-ին միտինգավորներին բռնի ծեծելով ցրեցին ու Կաթողիկոսը փոխանակ գար Ֆրանսիական դեսպանատան մոտ եւ կանգներ Ժողովրդի եւ ոստիկանության միջեւ, գերադասեց գնալ Լևոնի տունը` չգիտես ինչու գնաց այնտեղ, որտեղ պետք չէր, որ այդքանից հետո լիներ: Ու հիմա դու ինչ-որ հռետորական հա՞րց ես տալիս…
Հ.Գ. Որպես հուշում եւ հիշեցում նշեմ, որ Արշակ 2-րդ թագավորի եւ նախարարների միջեւ խռովությունը հաշտեցրեց Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս Ներսես Մեծը…
Իսկ եթե դա դու համարում ես որեւէ մեկին միանալ, դա քո խնդիրն է…
Phenomen
29-05-08 • 02:56 AM
9Ի սեր Աստծո, ես հավատից էնքան եմ հեռու, ինչքան Ժոժոբը՝ շոփերությունից: Ես, նույնիսկ կարելի է ասել, աթեիստ եմ: Ու կողմ լինել եկեղեցու ինչ-որ բարոյալքման… ինձ ընդհանրապես չի կպնում:
Ուղղակի համոզմունքս եմ հայտնել…
Philosopher
29-05-08 • 03:05 AM
10Դու դեռ քո համոզմունքո՞վ ես ապրում, թե՞ մի քիչ նորմալ եզրակացություն արեցիր իմ պարզաբանումից:
Phenomen
29-05-08 • 03:08 AM
11Ախր դու պարզաբանում ես մի բան, որին ես ոչ մի ռեակցիա չեմ տվել: Իմ համոզմունքը կարելի է ասել, «արատավոր ազդեցությունն» է այս թեմայի:
Marat
29-05-08 • 03:09 AM
12Իր հոտի մի ստվար զանգվածի կողքին լինելը քաղաքականացվել չէ: Այսօր նրանք մեկն են՝ մնացած բոլոր իշխանական կցորդներից:
Jojoba
29-05-08 • 03:11 AM
13Հիմա ինչ, մի հատ սիգնալ տամ, որ հավատա՞ս
Գիտես ինչ, աթեիստ քո լինելը ոչ մի կապ չունի հարցի հետ: Հիմա եթե դու կառավարության մեջ չես, եւ վաղը մի հատ թուրք քեզ կանգնի. ասի ... «ՀՀ-ի Նախագահի մ-ը». քեզ չի կպնի՞:
Անձամբ ես կվիրավորվեմ:
Համեմատությունս գուցե սխալ էր եւ կոպիտ, սակայն արեցի միայն մեկ նպատակով, որ հասկանաս, որ եկեղեցին բիզնեսմեն Կճոյանինը կամ ՀՀՇ-ական Տեր Հուսիկինը չէ, այլ իմը եվ քոնը: Դրա համար եկեղեցու եւ եկեղեցու սպասավորի հասցեին ասցած ամեն մի խոսք պետք է որ քեզ էլ վերաբերվի:
Phenomen
29-05-08 • 03:13 AM
14Պեչենու բաղերից կարծեմ դու էիր, չէ՞, մի անգամ խոսում, Ժոժո՛բ, հիմա դու ես մոլորվե՞լ էդ բաղերում:
Phenomen
29-05-08 • 03:16 AM
15Ես ասում եմ՝ եկեղեցու հետ կապ չունեմ, ու որ մի հատ թուրք ասի ՀՀ նախագահի մ-ը՝ ինձ չի կպնի, ես կպատասխանեմ՝ իրանն էլ, քոնն էլ:
Jojoba
29-05-08 • 03:17 AM
16waw… ի՜նչ ակտիվություն, մի քանի րոպեի ընթացքում:
02:05 AM -» 02:11 AM 4-5 գրառում
Իմ անձնական կարծիքն է, որ եկեղեցու սպասավորը, երգիչը, դերասանը, եւ ամեն մի հանրահայտ մարդ չպետք է զբաղվի քաղաքանությամբ, եւ բարձրաձայն չարտաբերի իր դիրքորոշումը: Միգուցե մի քիչ վատ ձեւակերպեցի միտքս, բայց, հուսով եմ, հասկացաք, թե ինչ նկատի ունեի:
Որպես անձ եւ քաղաքացի, նա իրավունք ունի ունենալ իր թեկնացուն եւ հայացքները, սակայն պետք է լինի միայն ԻՐԵՆը, էլ չեմ ասում, որ կանգնի եւ քարոզի նույնիսկ ամենալավ կամ ամենամաքուր թեկնածուի օգտին:
Marat
29-05-08 • 03:19 AM
17Philosopher, այն օրը մի հատ Փիլիսոփայի նկար եմ տեսել գարեջրի շիշը ձեռքին… բա ասում էիր՝ չես խմում:
Jojoba
29-05-08 • 03:21 AM
18>> ...որ մի հատ թուրք ասի ՀՀ նախագահի մ-ը
Այ այս հարցում մենք տարբեր ենք մտածում: Ես դա կհամարեմ անձնական վիրավորանք:
---
Ես երկար տարիներ ապրել եմ Հայաստանի սահմաններից դուրս, եւ եթե բնավորությունիցս ելնելով, ես կարող եմ հաճախ եւ անդադար բողոքել իմ երկրից (սա ես միայն կանեմ իմ մոտիկների հետ), ապա երբեք չեմ անի նույնը անծանոթի հետ (նույնիսկ հայ), կամ չեմ խրախուսի այդ խոսակցությունը:
Նկատի ունեմ, որ քո ընտանիքի գաղտնիքը միայն քո ընտանիքինն է, բայց ոչ՝ հանրության բարիքը:
Jojoba
29-05-08 • 03:29 AM
192 Phenomen
... հիմա դու էս մոլորվել էդ բաղերում:
2 sksnak
... բա ասում էիր՝ չես խմում:
------------------
Իրականում չհասկացա, ինչ կապ ունի այս ձեր մտքերը, բայց կասկածում եմ, որ քուններդ տանում է, եւ ուղեղը սկսում է արդեն ջղաձգված ճիչեր արձակել.
---------------
Ֆենոմեն, հլը մի հատ լուրջ, եւս մի անգամ կարդա այս միտքը: Քեզ իմանալով հանդերձ, կարող եմ ենթադրել, որ սա ուղղակի վրիպում էր, կամ էլ ուղղակի «արագ պատասխան».
Եթե այո, ապա ասա, որ գոնե դրա վրա չկենտրոնանանք:
Marat
29-05-08 • 03:36 AM
20Jojoba, Միակի մասին ի՞նչ կասես…
Phenomen
29-05-08 • 03:36 AM
21Միգուցե իմ մտածողությունը մի քիչ եվրոպականացված է, չեմ ժխտի:
Ընտանիքի գաղտնիքի հետ համաձայն եմ, բայց այդ պատճառով չեմ կարող ամեն բարձրաստիճան պետական պաշտոնյանի «թասիբին կանգնել»: Մանավանդ, որ մի քանի ամիս առաջ հենց նույնպիսի մի խոսակցության ժամանակ «գռուզիտ եմ արել» մի թուրքի, որը իր կառավարությունից գոհ ու հպարտ ֆռֆռում էր:
Ես նախագահին որպես ազգի սիմվոլ, ներկայացուցիչ չեմ ընդունում: Դա ավելի շատ արվեստագետների դերն է, մարզիկների դերն է: Օրինակ Ավստրիայում ճանաչում են հայ Խաչատուրյանին, հայ Արթուր Աբրահամին, հայ Հասմիկ Պապյանին: Դրանց բան ասող լինի՝ ես էլ իրenc կասեմ, բայց եթե ցանկացած թուրք կարող է դեմս դնի, ասի՝ հեսա, բոլոր թերթերը գրում են, որ ձեր նախագահը ձեր ժողովրդի վրա կրակել է, ի՞նչ եմ ասելու՝ լավ է արե՞լ:
Phenomen
29-05-08 • 03:43 AM
22Ապեր, չեմ կարծում, որ դու ինձ էնքան գիտես, որ իմ խոսքերի մեջ վրիպումները ջոկես: Եթե ճանաչում ենք իրար, բայց ես քեզ չեմ ջոկել, դա ուրիշ հարց է, բայց այսպիսի բլոգում իրար հանդիպելով ասել, որ քեզ գիտեմ՝ մի քիչ ռիսկային է:
Կրոնի հարցում շատ կասկածամիտ եմ: Ուղղակի չեմ կարողանում ընդունել մի բան, որի սկիզբը չկա: Կամ էլ կա, բայց տեսնող չի եղել: Չեմ կարող հավատալ, որ կյանքից հետո կարող է ավելի լավ լինել, թեև, դեռ այդ «հետո»-ից ոչ մեկը հետ չի եկել: Չեմ ուզում հավատալ, որ հետո չհիասթափվեմ: Օրինակ, այսօր համարյա հավատում էի, որ հայ ֆուտբոլիստները կհաղթեն, էն էլ՝ «առը հա քեզ», թե հաղթեցին, բա Արա Հակոբյանը հո քնած չի՞, որ հայերը հաղթեն:
Phenomen
29-05-08 • 04:05 AM
23Կարծեմ շեղվել ենք Փիլիսոփայնի առաջարկած թեմայից: Վաղը փորձեք ընկնել ճիշտ հունի մեջ: Ես աշխատելու եմ, հնարավոր է, որ չկարողանամ միանալ:
Jojoba
29-05-08 • 07:37 AM
24>> Միգուցե իմ մտածողությունը մի քիչ եվրոպականացված է, չեմ ժխտի:
Չկպավ. քեզնից առավել, ես եմ ապրել դրսում (եթե նկատում ես, չեմ էլ հարցնում ինչքան, քանի որ հաստատ համոզված եմ), ու լավ գիտեմ,թե ինչ է նշանակում եվրոպականացում: Մինչեւ հիմա առկա է ներքին պայքար ինքս ինձ մեջ, եւ իմ նախկին ընկերների հետ (որի պատճառով ստիպված չեմ շփվում շատ-շատերի հետ) հենց այդ պատճառով: Այնպես որ, պետք չի թաքնվել այդ բառի տակ…
>>> բայց այդ պատճառով չեմ կարող ամեն բարձրաստիճան պետական պաշտոնյանի «թասիբին կանգնել»
Նկատեցիր, որ ես չնշեցի կոնկրետ անուն կամ մարդու… այլ ասեցի՝ նախագահ կամ եկեղեցի… ուզես-չուզես նրանք խորհրդանշում են քեզ եւ քո երկիրը:
Մի քիչ տարբեր բաներ են… կանգնել Կճոյանի կամ Քոչարյանի կամ Սարգսյանի, եւ նախագահի եւ եկեղեցու թասիբին: Միգուցե դու ընկալես դա որպես գումարելիների փոխանակում, բայց դա այդպես չի ՝ ԻՄՀՕ:
Ներիր, որ ամեն ինչ համեմատության մեջ եմ բերում, բայց իմ կարծիքով հաճախ դա ավելի պատկերավոր եվ ընկալելի է՝ թեկուզ հենց ինձ համար.
Ես ունեցել եմ եւ հուսով եմ, որ մինչ այժմ ունեմ 2 ընկեր՝ մեկը թուրք, մյուսը՝ ադրբեջանցի, նախկին օմոնի աշխատակից, որը իր ասելով մասնակցել էր կռվին, բայց երբեք մարդ չէր սպանել: Առաջ ես դա հաճախ էի ասում, հիմա համարյա չեմ հիշատակում դա բարձրաձայն (ավելորդ խոսակցություններից խուսափելու համար): Հիմա ուղղակի, չգիտեմ ինչու, դուրս եկա հավասարակշռությունից:
Այ, այս ընկերների հետ ես արել եմ ամեն ինչ ե՛ւ կիսել մի կտոր հացը, ե՛ւ մարդ ծեծել… մի խոսքով, եղել եմ այնքան մոտ, որ հաճախ նույնիսկ ես ինքս էի վախենում:
Բայց, երբ մի անգամ, երբ պետք էր պատժել մեկ հայի, որը ինձ «քցել էր» եւ պատահական ռաստ եկավ՝ ես մի պահ կանգ առա եւ… չգիտեմ, չեմ կարող բացատրել թե ինչու, բայց ես չկարողացա մարսել այն միտքը, որ իմ խնդրանքով, պատճառով, ցուցումով ... հայը (եթե սրան ընդհանրապես կարելի էր մարդ կոչել) պետք է պատժվի թուրքի ձեռքով:
Այ, սա՛ է իմ կարծիքը այդ հարցում, ես կարող եմ անձամբ սրա նմաններին, կամ նույն այդ նախագահին սատկացնել (եթե իհարկե նա դրան արժան է, եվ ուժերս էլ պատեն), բայց երբեք չեմ նստի անծանոթի հետ (կրկնում եմ՝ նույնիսկ մի անծանոթ հայի հետ) դա քննարկել:
Դա իմ ազգի անձնական գործն է, մեր հարցերը մենք ենք լուծում, եվ ես ցանկություն չունեմ այն քննարկել ուրիշի հետ:
Հավանաբար, ավելի լավ համեմատություն չգտա՝ եթե քո տղան վաղը գողություն անի կամ ավելի վատ մեկին սպանի… ինչ է, դու պտի նստես ուրիշի հետ դա քննարկե՞ս՝ ընդ որում, որ ինքն է այդ խոսակցությունն բացում:
Ներիր, բայց ինչքան էլ նա հանցագործ է, նա առաջին հերթին ի՛մ տղան է:
------------
Ինչի՞, կարող է բռնեն տանե՞ն
Դու հավանաբար, չես ջոգել ինչու համար էի ես դա գրել:
Բռնիր ինչը-ինչի հետ համեմատիր…
Բա ինչո՞ւ էիր մի ժամանակ համառորեն Լեւոն պաշտպանում (իհարկե, հիմա մի քիչ ավելի մեղմ եռանդով), չլինի՞ թե հավատացել էիր նրան: Բա չէիր վախենո՞ւմ, որ նրանից էլ կհիասթափվես: Միգուցե արդեն հիասթափվե՞լ ես..
---------
Philosopher
29-05-08 • 13:30 PM
25Բարեւ ՁԵզ, ո՞ նց եք…
Ժոժոբ մի հարց տամ. դու ընդհանրապես քնո՞ւմ ես (սա իմիջիայլոց):
Իսկ հիմա անդրադառնամ ձեր բուռն գիշերային մարտին, որը շատ հետաքրքիր էր ընթերցել:
Նախ, Սկսնակին ասեմ, որ ամեն Philosopher չի, որ չի խմում (ես նախընտրում եմ միմիայն շամպայն եւ գինի, վերջինս էլ պիտի լինի շատ լավ տնական, բայց դե այլ էլ եմ խմում: It is importanat. SOMETIMES ): Եթե մի հատ մարդու նկար ես տեսել, ու քեզ թվում է, թե ինձ նման է, անմիջապես մի հավատա այդ առաջին եւ սուտ-խաբուսիկ տպավորությանը…
Իսկ բուն թեմայի վերաբերյալ, ասեմ, որ որոշ տեղերում ես համակարծիք եմ Ժոժոբի, որոշ տեղերում էլ՝ Ֆենոմենի հետ:
Նախ, ես եւս Աստծո գոյությանը չեմ հավատում: Ոչ թե աթեիստ եմ, այլ պարզապես ինձ ոչ ոք չի կարող հավատացնել նրա գոյության վարկածի իրավացիության մեջ: Ոչ ոք չունի այդ ապացոյցը: Իսկ ես կարող եմ տրամաբանորեն ապացուցել, որ նա չկա: Սա իմիջիայլոց, թեմայից չշեղվեմ:
Իսկ Ժոժոբը ճիշտ է ասում, որ նախագահը պետության եւ երկրի, եւ առավել եւս՝ ազգի սիմվոլն է: Այսինքն, մեզ աշխարհում նա՛ է ներկայացնում: Հիմա մեզ ներկայացնում է Սերժ Սարգսյանը: Խնդիրը նրանում չէ, որ Սերժ Սարգսյանը չի ընտրվել կամ նրա լեգիտիմությւոնը հարցականի տակ է: Այս պահին Իսպանիայի դեսպանը նրա միջոցով է շփվում ժողովրդի հետ: Իսպանիայի թագավորը Սարգսյանին տեսնելով է պատկերացում կազմում այս ազգի մասին: Եվ, եթե մի ինչ-որ թաթար-մոնղոլ, կամ թուրք ու ադրբեջանցի, վիրավորում են իմ երկրի գլխին, ուրեմն վիրավորում են իմ ազգին, հետեւաբար եւ ինձ: Ուստի այդ հարցում ես լիովին համամիտ եմ Ժոժոբի հետ:
Կարծես շատ պատահական, բայց այսօր Ժոժոբի բոլոր մտքերը դուրս գալիս են: Եւ հատկապես այս մեկը, որը վերաբերվում է Ֆենոմենի եւ Սկսնակի որոշ մեկնաբանություններին.
...կասկածում եմ, որ քուններդ տանում է, եվ ուղեղը սկսում է արդեն ջղաձգված ճիչեր արձակել. …
Եւ վերջում նշեմ, որ իրոք թեմայից շեղվել եք: Մտեք հունի մեջ…
Հ.Գ. Ժոժոբ, էն անդամների մեջ Ադմինի տվյալները ինչի՞ են հանված:
Philosopher
29-05-08 • 13:36 PM
26Ժոժոբ, մոռացա ասեմ, այս հոդվածը դիր Հասարակություն բաժմնում, please…
F5-admin
29-05-08 • 17:03 PM
27Ողջույն բոլորիդ եւ շնորհակալություն Philosopher-ին՝ այս թեման նախաձեռնելու եւ բոլորիդ՝ ակտիվ քննարկում կազմակերպելու համար: Ինքս խիստ զբաղված էի, այդ պատճառով էլ քիչ ուշացումով եմ միանում Ձեզ:
Այս անգամ կբավարարվեմ կարճ մեկնաբանություններով, իսկ գիշերվա ժամերին ավելի հստակ կներկայացնեմ իմ տեսակետը:
Ոչ թե եկեղեցին, այլ՝ եկեղեցու սպասարկուները: Սակայն, դուք ճիշտ եք, որ կնունքների, մատաղների, թաղումների եւ հարսանիքների բիզնեսում իրենց ուրույն տեղը զբաղեցնող (market share) եւ մոմերի բիզնեսում մենաշնորհ հաստատած այդ սպասարկուների վերնախավը մեզ ոչ թե մոտեցնում, այլ հեռացնում է Աստծուց:
Կամ գրիր՝ վեհափառ, կամ էլ՝ ավազակապետ:
Եթե չեմ սխալվում, մոսկովյան եղբայրը ծախել էր կրեմլից մի քանի հարյուր մետր հեռու գտնվող հայկական եկեղեցու տարածքը (որտեղ հիմա վեր է խոյացել Արարատ Հըյաթը) եւ այլ հողեր գնել ներկայումս կառուցվող հայկական եկեղեցու տարածքում: Թե արդյունքում ինչքան է մնացել՝ խնդրում ենք դիմել նրա financial manager-ին:
Բայց սա չի նշանակում, որ եկեղեցին անջատ է հասարակությունից: Ուստի հասարակության ցավը նաեւ եկեղեցու ցավն է: Այլ հարց է, թե Կաթողիկոսն ինչն է համարում ցավ եւ ինչը՝ հաճույք:
Ես համոզված եմ, որ այդպես չէր գրվի: Կգրվեր՝ եկեղեցին իր պատմական պարտքը կատարեց կանգնել իր ժողովրդի կողմին՝ նրան ազատելու ազգադավ ներքին կեղեքիչներից:
Չի ասի, արխային մնացեք
Խնդրում եմ, մյուս անգամ Արամ Խաչատրյանին եւ թագը գլխին ֆռֆռացող Արթուրին իրար կողքի այլեւս չդնես… Տարբեր տրամաչափեր են ու տարբեր մակարդակներ: Վերջապես, Խաչատրյանը թեեւ հայ է, սակայն իր արվեստը համամարդկային է:
Հավատքը հենց ամեն ինչի եւ սկիզբն է, եւ վերջը:
Որ տեսնող լիներ, էլ հավատալս ո՞րն է: Իսկական հավատն այն է, որ չես տեսնում եւ հավատում ես: Թեեւ, որ խորանաս, լավ էլ կտեսնես: Պարզապես տեսնելու ցանկություն է պետք:
Philosopher
29-05-08 • 19:11 PM
28Մի ուղղում, Ադմին ջան:
>>Կամ գրիր՝ վեհափառ, կամ էլ՝ ավազակապետ:
«Վեհափառ ավազակապետ» արտահայտությունը ինձ չի պատկանում: Դա մեջբերում է «ՀԺ»-ից: Ինքդ ես մցրել են «քառակուսիների» մեջ, հիմա էլ ինձնի՞ց ես պահանջում...
Իuկ Հավատքի մասին քո տված բացատրությունից ես հասկացա, որ դու Աստծուն հավատում ես: Կբացատրե՞ս, թե նա որտե՞ղ է (ինձ շատ հեետաքրքիր է բոլոր հավատողների այդ բացատրությանը ծանոթանալ): Այդ խնդրանքը ուղղում եմ բլոգի բոլոր «հավատացյալ մասսային»:
Phenomen
29-05-08 • 21:35 PM
29Հավատքի մասին չէր խոսքս, այլ կրոնի ու իր տեսության, պիտի որ հենց այդպես գրած լինեմ: Քանի որ ամեն մարդ էլ ունի իր հավատքը, անկախ նրանից, դա աներևույթ ու ամենակարող Աստվածն է, թե իր սիրածից մի կտոր նամակ:
Ինչ վերաբերում է մեծերի կողքին Աբրահամի հայտնվելուն. կներես Ադմին ջան, արի՛ գնանք գերմանախոս Եվրոպայում հարցնենք՝ Խաչատուրյանն ու Աբրահամը նույնչափ ճանաչված են: Դա է ազգ ներկայացնելը, ոչ թե Իսպանիայի թագավորի մոտ ընդունելության արժանացող նախագահը: Նախագահը կարող է պետություն ներկայացնել, ինչպես Մեդվեդևը՝ Ռուսաստան, բայց նա երբեք չուչմեկի կամ յակուտի ներկայացնել չի կարող: *(Это так, не в тему)
Ի դեպ, Խաչատուրյանի պատմությունը լսել ե՞ք՝ Դալիի հետ կապված:
Jojoba
29-05-08 • 21:36 PM
302 Philosopher
Մեղմ ասած՝ յուղ ես վառում
Հետո, հիմար հարցը ակնկալում է հիմար պատասխան, հիմա քո համար հիմար պատասխան մոգոնե՞նք:
Քո հարցը նման է՝ ձո՞ւն է սկզբից եկել, թե՞ հավը:
Իմ անձնական կարծիքն այն է, որ հավատքը այն բանն է, որը ամեն անձի անձնականն է: Ես գտնում եմ, որ չպետք է նրա մասին շատ խոսել, պատմել, նույնիսկ քարոզել (միգուցե ինձ հետ չհամաձայնի եկեղեցին):
Դու չես վազում ու բոլորին չես պատմում քո անպատասխան կամ նույնիսկ հաջողված սիրո մասին, չէ՞ (հուսով եմ, որ կյանքում գոնե մի անգամ սիրահարված եղել ես):
Այ, եթե սիրահարված ես, եվ ամեն ինչ «լոխ լավա», թռչում ես երկնքում եվ ամեն մի արժան-անարժանի կարող ես պատմել, գլուխ գովալ այն մասին, թե ինչքա՜ն լավն է քո ընտրյալը: Թեեւ սա մի քիչ ուրիշ բանն է, սակայն նույն մեխանիզմով էլ ամեն մի ֆանատիկ հավատացյալ քարոզում է իր հավատը:
Լավ, թողնենք այս խոսակցությունը:
Հավատքը դա այն է, ինչի համար մենք ապրում ենք. խոսքը գնում է հավատքի մասին՝ դեպի քո ծնողները, քո սիրած մարդկանց, քո աստծուն՝ պարտադիր չէ, թե նրա անունը Քրիստո՞ս է, թե՞ Մուհամեդ… Թող դա լինի քո իսկ ստեղծած աստվածը/կուռքը… բայց լինի մի բան, որին դու հավատում ես, որի առաջ դու պատասխան ես տալիս, արդարանում… եւ այլն:
Գիտեմ, որ իմ վերջին խոսքերը չեն համապատասխանում քրիստոնեության դրույթների հետ, բայց ավելի լավ է լինի ինչ-որ մեկը, քան դա չլինի:
Առանց հավատքի անձամբ ինձ համար կյանքը կորցնում է իր ամբողջ գեղեցկությունը եվ իմաստը:
Հ.Գ. հետո էլ քո ընտրած թեմային շատ ես հեռանում.
----------
Պատասխանեմ քո իսկ տոնով՝ ավելի լավ է ես հավատամ Մոհամեդին, քան քեզ պես մի հասարակ մահկանացուի՝ Լեւոն անունով (նկատի ունեմ հենց այդ կոնկրետ մարդուն), որի սխալները եւ անհաջողություններն ավելի շատ են, քան հակասությունները՝ Ղուրանում:
Եվ այս ամենի մասին խոսում է մի մարդ, որը իրեն փիլիսոփա է կոչո՞ւմ:
Եվրոպականացված Ֆենոմենը ասեր՝ կհասկանայի… (հիմա ադմինը կասի` չէիր կարող, չէ՞, մի անգամ էլ չկպչել):
Jojoba
29-05-08 • 21:43 PM
31Մի խփնվածն իր ոչ միանշանակ կնոջ հետ որոշել է իր արեւին հարգնաքի տուրք մատուցի իր ձեւով:
Բայց սա ի՞նչ կապ ուներ:
Հե՞տո ինչ, միգուցե ԱՄՆ-ում էլ ինչ-որ հայազգի պոռնոաստղ կա՝ հիմա էլ պտի ասես, որ դա ներկայացնում է քո ազգը՞:
Հիմա որ մարդկանց հարցնես ավստրիացի ո՞ւմ գիտեք, երեւի Մոցարտից հետո հիշեն Josef Fritzl-ին, հիմա ի՞նչ, նա էլ ներկայացնում է քո եվրոպականացված Ավստրիա՞ն:
Phenomen
29-05-08 • 21:44 PM
32Բա հիմա եթե էդ մարդը իրա միտքը լրիվ չի արտահայտել, ինչո՞ւ էս ասում՝ յուղ: Վստահաբար ինքն էլ ունի իրա հավատքը՝ կրտսեր եղբայր, Լևոն, լվացքի մեքենա, ինչ-որ մեկը կամ ինչ-որ մի բան, որն ունի ու հավատում է:
Քեզ ասում է՝ Աստծուն հավատո՞ւմ էս՝ ցո՛ւյց տուր: Հիմա եթե չես հավատում, ասա չեմ հավատում, բայց իմ լափթոփի hard disk-ին եմ հավատում (օրինակ), ի՞նչ ես միանգամից՝ յուղ:
Phenomen
29-05-08 • 21:55 PM
33Եղբայր ժոժոբա, դու ասում ես՝ դրսերում շատ ես եղել, բայց ինձ թվում է ոչ մի տեղ ոտքդ երկար ժամանակով կախ չես գցել ու ազգ ասածը այնքան էլ լավ չես տեսել: Արի ասենք, տարիքդ էլ էն չի, որ մի քանի տարի Ռուսաստան ու մի քանի տարի Եվրոպա ապրած լինես:
Մեր այստեղի մարզային դատարանում ամիսը մի-երկու հատ հայի գործ է լսվում՝ գողություն, խարդախություն, наркота: Հավատա, որ հասարակ ավստրիացու համար դրանք լիքը պատկեր ստեղծող են (բնականաբար, բացասական պատկեր):
Արվեստագետն ու մարզիկը ստեղծում են ազգիդ դրական կերպարը, գողն ու խաբեբան՝ բացասական, իսկ քաղաքական գործիչը ոչ մի պատկեր չի ստեղծում. միգուցե իր քաղաքական մակարդակի վրա, բայց ոչ մի դեպքում՝ ժողովրդի մոտ:
Phenomen
29-05-08 • 22:03 PM
34Ժոժոբա, քո գրած մեկնաբանություններից ինձ մոտ ստեղծվեց այն տպավորությունը, որ դու հնարավոր ես համարում ժողովրդավարության ու ազգային գաղափարախոսության համատեղումը: Համենայնդեպս, դու նեխած պահպանողական չէս, ու քո մեկնաբանություններում զգացվում է, որ դու ավելի հաճույքով քո երկիրը կտեսնեիր ժողովրդավարական երանգներով: Սակայն այս թեմայում զգացվեց նաև ազգայինի վառ ներկայությունը քո մտածելակերպի մեջ:
Մի հատ խնդրում եմ կամ հաստատես, կամ ժխտես իմ ստացած տպավորությունը. քո կարծիքով, հնարավո՞ր է համատեղել ժողովրդավարությունը ազգային գաղափարախոսության հետ:
Վիշապ
30-05-08 • 01:41 AM
35Բարի օրվա ժամ։
Հարգելիս, անկեղծորեն ասած ես հոգևոր ասելով նկատի ունեի առհասարակ հոգևոր, իսկ դու բռնեցիր ու միանգամից անդրադարձար հոգևորականներին ու եկեղեցուն, կարծես աշխարհիկ կյանքով ապրող մահկանացուները հոգևոր ճգնաժամ չեն կարող ապրել, նրանց մոտ մենակ ֆինանսական մեկ էլ սեռական ճգնաժամներ են։
Ինչևէ, ուրեմն ճգնաժամ հոգևորականների մոտ… գրողը տանի, որևէ մեկը ինձ կհիշեցնի՞ թե երբ են վերջին անգամ հոգևորականները բարձրացել Սինայի լեռը ու շփվել Աստծո հետ, կամ երբ է մի հոգևոր հովիվ փրկել հոտը գայլերի հարձակումից կամ էլ գահավիժումից… Նախ այստեղ խոսք է գնում հոգևորականների քաղաքականացված լինելուց ու դա համարվում է բացասական հանգամանք։Նվաստիս կարծիքով եկեղեցին ու առհասարակ կրոնը հենց իրենց ստեղծման օրվանից թաթախված են քաղաքականության մեջ, ու հենց դրա համար էլ ստեղծված են։ Հապա մի հիշեք թե ինչու հայերը ընդունեցին քրիստոնեությունը, չձուլվելու համա՞ր, հեքիաթներ են։ Հայերը ընդունեցին քրիստոնեությունը, քանի որ համապատասխան մարդիկ ցանկացան այդ կերպ կառավարել ամբոխին ու հարկատու եկամտաբեր ամբոխին չնվիրել օտարներին։ Ինչ վերաբերում է չձուլվելուն, ազագային արժեքների պահպանման, հանուն հայության քրիստոնեության ընդունման հեքիաթներին, ապա ըստ այդ տրամաբանության ցանկացած երկու ազգ որոնք մեկ կրոնի էին դավանում, պետք է ձուլվեին միմյանց, ասենք ողջ եվրոպան կլինեին իտալացիներ, իսկ ողջ ասիան՝ արաբներ, կամ ասենք Չինաստանը վաղուց պիտի պառակտված լիներ, կամ Հնդկաստանը, որտեղ ինչ ախմախ կրոնի դավանողներ ասես կան…
Հետո հիշենք թե ինչ արեց Կաթոլիկ եկեղեցին եվրոպայի հետ միջին դարերում… Ճիշտ է, Եվրոպայի մայրը հոնգուր–հոնգուր լաց էր լինում, ինկվիզիցիա, կրոնական պատերազմներ, պահպանողա–կղերականություն, համատարած քաոս և խավար…
Հիմա ի՞նչ եք կպել մեր եկեղեցուց, եկեղեցին կատարում է այն, ինչ դարեր շարունակ կատարել է՝ ամուսնացնում է, կնքում է, թաղում է, մոմ է վաճառում, ու Աստծո ցասումի մասին զգուշացնելով զսպում է ամբոխի կրքերը։ Ճիշտ է վերջինս այդքան էլ ջերմեռանդորեն չեն կատարում, բայց դե իրենք էլ մարդ են, էներգիա ու էնտուզիազմ է պետք դրա համար…
Ինչ վերաբերում է իսկապես հոգևոր ճգնաժամին, ապա կրոնավորները դատապարտված են ապրելու հենց ճգնաժամային կյանքով, եթե իսկական կրոնավոր ու հավատացյալ են։ Նրանք ճգնում են։Բացատրեմ ինչու, նրանց ողջ մտածելակերպն ու աշխարհայացքը սահմանափակվում է սուրբ գրքում գրվածներով։ Դրանից դուրս նրանք իրավունք չունեն երևակայել։ Իհարկե կարելի է համարել թե օրինակ Կտակարանի ամեն մի նախաասություն կամ բառ մեծ իմաստներ է թաքցնում, բայց բավականին բարդ է ասենք ատոմային ֆիզիկայի բանաձևերը որոնել այդ բառերում, ուստի մնում է բավարարվել խոսքերով ու Աստվածային փիլիսոփայությամբ։Իսկ ճգնաժամից դուրս գալու ու տիեզերական ազատությունը զգալու ու վայելելու համար նվազագույնը պետք է ֆիզիկոս լինել, այն էլ փոքր–ինչ ցնդած։Ես կուզեի խոսենք համամարդկային հոգևոր ճգնաժամի մասին, մարդկանց մեծամասնությունը սոցիալական արարածներ են, իմա՝ ուտել–խմել, հագնվել ֆռռալ ու ինչու չէ, նաև ցուցադրել…, քչերն են պրպտելու ունակ, քչերի մոտ է հետաքրքրասիրությունը բարձրանում քթի ծայրից վեր… այ այս ճգնաժամն է, որ արժեզրկում է մարդկային քաղաքակրթության գոյության իմաստը, ու այդ քաղաքակրթությանը դարձնում խոցելի… Աստծո առաջ։
Jojoba
30-05-08 • 01:53 AM
36ներիր, եթե չպատասխանեմ քեզ, ես լավ եվ հստակ չեմ պատկերացնում այս բառերի իմաստը. /հայերեինիս լավ չտիրապետելու, եւ միգուցե նաեւ չիմանալով ինչ է նշանակում ազգային գաղափարախոսություն/.
Այնպես որ թույլ տուր ինձ չպատասխանել այդ հարցին՝ չգիտեմ ուղղակի.
էդ խի չես հավատում, որ շոփեր տղա եմ, բայց հավատացիր, որ 25 տարեկան եմ՞
Ազգին լավ գիտեմ, եւ հիմա արդեն հազվադեպ եմ միայն բերանս բացում եմ այդ թեմայով /նեղ շրջապում/ .... ուղղակի չեմ խոսում մի նպատակով, սաղին արդեն նադոյել եմ արել այդ թեմաներով.
պատկերացրու լավ գիտեմ, բախտի քմհաճույքով, նույնիսկ մի քանի ամիս ապրել եմ նրանց հետ /ոչ թե զբաղվել, այլ բնակվել մի տանը, որը նրանց հավաքատեղին էր/.
եվ միգուցե աստծո շնորհիվ է, որ հիմա ես այստեղ եմ, եւ ոչ թե մեկ այլ տեղ /հարցը նրանում չէ, որ ես էլ կարող էչ նույնով զբաղվել, ուղղակի նման միջավայրում չեն սիրում մեկի, որը իրեն անկախ է պահում, ով իրենց ցակվելու վախտ ..ներկա է, բայց իրենց հետ չէ, ով գիտի իրենց բոլոր անցուդարձի մասին, քանի որ բոլոր խոսակցությունների ստիպված իմ ներկայությամբ են, ով փոխանակ իրենց հետ գիշերները անց կացնի Կազինոներում, փարկում է քննում, քանի որ առավոտը պտի վազի ինստիտուտ, հետո գործի .... /
Մի խոսքով չեմ ուզում, նույնիսկ հիշել այդ ամենի մասին, չեմ ուզում հիշել այն ամենը ինչ ես կրել եմ տարբեր երկրներում տարբեր հայերի պատճառով, ամաչել եւ հաճախ թաքցրել իմ հայկական արմատները /այո դա էլ է եղել/.
նույնիսկ /հիմա արդեն դա ծիծաղով կարելի է հիշել/ 11 ամիս աշխատել մի հայկական միջավայրում, եվ ստիպված թաքցնել իմ հայ լինելը, հայերեն հասկանալը ... /հավատա երբեմն հազիվ էի կարողանում, որ չքրֆեմ/. Իսկ ցավոք սրտի իմ մոտ քրֆել միայն հայերեն է լավ ստացվում /որպեսզի շատ հարցեր չառաջանան, ասեմ, որ վրես խբած չի հայ լինելը, անուն ազգանունս հայկական չեն ... քաղաքացիությունս նույնպես/.
այնպես որ, հայի լավն ու վատը քիչ չեմ տեսել, գլուխ չեմ գովում, ուղղակի ինչքան ես կարող են նրանց հայհոյել, այնքան էլ թույլ չեմ տա, որ դա ուրիշն անի. /դա մենակ իմ մենաշնորհն է /
գիտես հարցն նրանում չէր, հավատում ես թե ոչ. հարցի մեջ կար նաեւ այլ կողմ ՝ ինքն էլ լավ գիտես :-Ճ
Եթե հավատում ես -« Կբացատրե՞ս, թե նա որտե՞ղ է
հարկավոր չէ քո նման եվրոպակացված լինել, կամ ասենք փիլիսոփային նման հազվագույտ բառեր իմանալ /ԱԿԱ Կուանակիկի Բուբուկի/, կամ ասենք Վիշապի պես ԼԱԱԱՎ տղաա լինել, որ հասկանաս, որ այստեղ կա էժանագին ծուղակ.
իսկ որպես պատասխան, հավատում եմ ես թե ոչ ... ապա կասեմ շատ հասարակ եվ բանալ մի նախադասություն՝ «ես հավատում եմ հրաշքների, ես հավատում եմ, որ պետք է աշխատել լինել մաքուր եվ ազնիվ, քանի որ հակառակ դեպքում, դու չես տեսնի հրաշքը»
Այս վերջին նախադասությունը հասկացեք չակերտների մեջ՝ ուղղակի ցանկություն չկար բացել չակերտները եվ ասել ինչ նկատի ունեմ ուղղակիորեն.
F5-admin
30-05-08 • 01:58 AM
37Ինչպես խոստացել էի, մի քանի բառ իմ տեսակետի մասին՝ հավատքի, կրոնի եւ շաղկապված հարցերի վերաբերյալ:
Ինչպես ճիշտ նկատեց Ֆենոմենը, հավատքը եւ կրոնը տարբեր բաներ են: Կրոնը հենց այն է, ինչը հավատքը մտցրեց քաղաքականություն: Իրականում հավատքը երբեւէ չի նախատեսում խառնվել քաղաքականությանը, հակառակը, կրոնը ստեղծվել է հենց պետության գործերին մասնակցելու եւ հեգեմոնիա նվաճելու համար:
Մոռացա ասել, որ ինչ որ արտահայտում եմ, իմ կարծիքն է, որը կարող է նաեւ չհամընկնել ճշմարտությանը:
Եկեղեցու սպասավորների մասին: Ի՞նչ ասեմ՝ դերասանները մեծ տոկոս են կազմում եկեղեցիականների շարքերում: Սակայն ինքս անձամբ ճանաչում եմ սակավաթիվ քահանաների, որոնք իրենց կենսակերպով իսկապես սերմանում են հույս, հավատ եւ սեր: Մեկը Տեր Կյուրեղն է՝ Ջրվեժի եկեղեցու քահանան: Կասեի՝ մինչեւ այժմ իմ տեսած քահանաների մեջ ամենամեծ տպավորությունս ստացել եմ Տեր Կյուրեղից: Մեծ հավատացյալ, մեծ ուսուցիչ (դասախոս) եւ ընկեր: Նրա՝ եկեղեցուն ծառայելու նպատակը հենց Աստծոն ծառայելն է եւ ոչ թե սեփական գրպանը հաստացնելը: Հետաքրքիր զրուցակից, իսկ հարկ եղած դեպքում՝ խոհեմ խորհրդատու:
Հիշում եմ նաեւ ընկերոջս հորեղբոր թաղումը Հոկտեմբերյանի գյուղերից մեկում, երբ քահանան եկավ, մի քանի «Տեր ողորմյա»-ների շարք ասեց, մեկ էլ, ի զարմանս ինձ, ավտոյից հանեց մի մեծ խալի ու փռեց դիակի կողքը, եւ կողքիններիցս իմացա, որ թաղման արարողության ներկաները պետք է մոտենան ու փող նետեն այդ գորգի վրա: Հետո էլ փաթաթեց իր «ավարը» ու հեռացավ մոտակա գյուղ՝ հարսանիքի: Սրանից արդեն միայն «չոր բիզնեսի» հոտ էր փչում:
Լավ, եկեք մասնավոր օրինակներից բարձրանանք դեպի ընդհանրությունների:
Հավատքը պետք է: Անհրաժեշտ է օդի ու ջրի պես: Հենց մե՛ր ժողովրդին, ոչ թե հոլանդացուն: Հավատքի պակասն է նաեւ, որ մենք դարձել ենք «գյավուր» (անհավատ)՝ ոչ միայն թուրքերի, այլ հենց մեր համար:
Շատերը չեն ցանկանում հավատալ Ամենազորին, քանի որ չեն տեսնում նրան: Հարց է առաջանում, իսկ ամեն օր՝ տեսնելով իրենց հարազատներին, ընկերներին, ծանոթներին, փողոցում՝ անծանոթ անցորդներին կամ աշխատակիցներին, հավատո՞ւմ են արդյոք նրանց: Ինչպես մի անգամ իմ ուղեղը «սղոցում էր» մի եհովայի վկա (որի խոսքերի մեծ մասին ես վերաբերվում էի եւ այժմ էլ վերաբերվում եմ որպես հետաքրքիր եւ ճշտության մեծ հավանականություն պարունակող մտքեր), մենք էլեկտրական հոսանքն էլ չենք տեսնում, բայց գիտենք, որ կա: Գիտեմ, կասեք, որ մենք չենք տեսնում հոսանքը, բայց տեսնում ենք նրա արդյունքը՝ լույսը, շարժիչը եւ այլն: Բայց որ մի քիչ խորանանք, հավատացեք, որ դուք կտեսնեք նաեւ այն ամենը, ինչ ուղղակիորեն կամ անուղղակիորեն կարելի է վերագրել Աստծուն:
Հարցնում եք՝ որտե՞ղ է նա: Դե արի ու մեր այս սահմանափակ 3-D տարածաչափական համակարգում ցույց տուր տեղը: Դժվարանում եմ պատասխանել: Նախ՝ նա իմ մեջ է, նաեւ՝ իմ ծնողների ու իմ երեխաների մեջ: Նաեւ՝ ինձից վերեւ եւ իմ ոտքերի տակ: Երեւի թե՝ ամենուրեք:
Այո, ես հավատում եմ, սակայն՝ ոչ կուրորեն: Ես գիտե՛մ, թե ինչու եմ հավատում եւ ո՛ւմ եմ հավատում: Այն, որ մենք կապիկից չենք առաջացել, դա ինձ մոտ նույնիսկ ծիծաղելու աստիճան տափակ հարց է: Ուրեմն՝ մեզ ստեղծել են:
Մի հարց կա պարզապես, որի պատասխանը սերտորեն կապված է վերոնշյալ հարցերի հետ՝ ինչո՞ւ ենք մենք ծնվել եւ ի՞նչն է մեր կյանքի իմաստը: Փորձեք ավելի խորությամբ մտածել այս հարցերի շուրջ եւ անպայմանորեն կգաք մի եզրակացության՝ momento mori (մոտավորապես՝ «հիշե՛ք ձեր մահվան մասին», կամ էլ՝ «հիշե՛ք, որ մահկանացու եք»:
Եթե ժամանակ ունեցա՝ մի քանի ժամից կշարունակեմ:
Philosopher
30-05-08 • 02:07 AM
38>>>>Ինչ վերաբերում է իսկապես հոգևոր ճգնաժամին, ապա կրոնավորները դատապարտված են ապրելու հենց ճգնաժամային կյանքով, եթե իսկական կրոնավոր ու հավատացյալ են։
Բարեկամ, բայց ճգնաժամ երբեք չի նշանակում ճգնավոր: Դրանք շատ տարբեր եւ միմյանց հետ բնավ կապ չունեցող բաներ են:
Հ.Գ.
Ներողություն եմ խնդրում Ադմինից, Ժոժոբից, Ֆենոմենի եւ մյուսներից, բայց միմիայն այս պահին ցանկացա անդրադառնալ Վիշապի վարոհիշյալ նախադասությանը: ԻՍկ մյուս բլոգերների պատասխաններ-խոսքերին վաղը` երեկոյան անպայման կանդրադառնամ:
Jojoba
30-05-08 • 03:03 AM
39Չհասկացա Դարվինի տեսությանը դեմ ես ՞
ես օրինակ տենց համարձակ չէի ասի, նույնիսկ հակառակն էլ չեմ պնդի. օր.՝ մեր կուրսում մի հատ տղա կար Շաշմադինից, անուն նույնիսկ ուներ՝ Մուրադ, իրեն որ նայեիր, հետո նաեվ խոսեիր կհասկանային, որ կապիկը դժվար, բայց մի քանի սերունդ էշեր իրենց գյուղում կոնկրետ իրենից են առաջացել.
ամեն դեպքում սեքսուլ հեղափոխությունը իր ասելով, իրենք միասին էլ կատարել
Վիշապ
30-05-08 • 11:24 AM
40Եղբայր պատվական, արդյո՞ք ես ասում եմ, թե ճգնաժամն ու ճգնելը նույն բանն են։
Նույնը նույնը չեն, բայց որ ասում ես բնավ իրար հետ կապ չունեն, ապա ուշադրություն դարձրու այն հանգամանքին, որ երկուսի արմատն էլ նույն «ճիգ»-ն է։ Իսկ հաջորդ նախադասության մեջ հուշել եմ, թե ինչ նկատի ունեմ հոգևորականի կյանքը ճգնաժամային համարելով։
Վերջերս ինձ հուշեցին տիեզերաբանության նոր տեսության մասին, կոչվում է լարերի տեսություն. այստեղ խոսք է գնում 10 կամ 11-աչափ տարածության մասին, որը մարդը ունակ չէ առհասարակ երևակայել: Հնարավոր է, որ Աստված հենց այդտեղ էլ թաքնվել է:
Ինչո՞ւ եմ ասում թաքնվել, որովհետև Կտակարանից պարզվում է, որ ժամանակին նա երբեմն հայտնվում ու ասենք Մովսեսին ուղղություն էր տալիս, իսկ հիմա անտերության է թողել մարդկությանը։
Իսկ Աստծուն փնտրել գտնելը երբեմն ինձ հիշեցնում է աչքակապուկ խաղը, թվում է թե Աստված այնուամենայնիվ կարող էր մարդուն տեսնելու հնարավորություն տալ, բայց խնայողություն է արել։ Իսկ կուրության մեջ բնականաբար ավելի շատ սխալվում ես, քան թե ճիշտ կողմնորոշվում. արդյո՞ք մեղավոր է կույրը, որ լույսի աղբյուրը հեշտությամբ չի կարողանում գնտել։
Democrat
30-05-08 • 12:51 PM
41Չդիմացա ու խառնվում եմ ձեր աստվածաբանական զրույցներին:
Ասում են դա ոչ թե անտեր թողնել է այլ փորձաշրջան: Թե չէ, որ Քրիստոսը իջել էր մարդկության մեջ ու տիրություն էր անում, վերջն ինչ եղավ?
Ինչ վերաբերում է հայերին (գուցե այլ ազգերի մոտ էլ նույնն է, չեմ կարող ժխտել կամ հաստատել), ապա մենք ավելի շուտ ձեւ ենք տալիս քան ըմբռնում ու առաջնորդվում բովանդակությամբ:
Ներկա վիճակում մեր քրիստոնեական հոգեւորականները պարտվել են եհովայի վկաներին եւ այլ աղանդներին, որոնք սնկի պես աճում ու տարածվում են: Պատճառն ըստ իս մեր եկեղեցու սխալ մարկեթինգն է: Մերոնք, ի տարբերություն եհովայի վկաների, իրենց “շատ ծանր են պահում” ու տեղից շարժվում են փողի պոչը տեսնելիս: Իսկ աղանդավորներն իրենք են դուրս գալիս դեպի ժողովուրդը, բռնացնում ճանապարհներին ու պատմում-քարոզում: Թող զարմանալի չհնչի, սակայն այս իմաստով, աղանդավորները գործում են այնպես, ինչպես հրահանգել էր Քրիստոսը, իսկ մեր հոգեւորականներն այնպես, ինչպես վայել էր փարիսեցիներին:
Մի քիչ կոպիտ ստացվեց, բայց գրում եմ այն, ինչ տեսնում եմ:
Վիշապ
30-05-08 • 14:23 PM
42Վերջը խաչեցին։ Հենց հիմա էլ եթե Քրիստոսը իջնի, ապա չեմ կասկածում, որ մի հոդված կսարքեն գլխին ու կնստացնեն էլեկտրական աթոռին։ Այնուամենայնիվ, հետաքրքիր է. եթե Քրիստոս առհասարակ չիջներ, ու պատվիրաններ չկարդար մարդկանց գլխին, ի՞նչ էր լինելու հիմա, աղոթքներում կանչելու էինք Բուդդայի՞ն, Մուհամեդի՞ն, թե՞ Կրիշնային, արդյո՞ք աշխարհը ավելի պառակտված էր լինելու, թե՞ ավելի խաղաղ, արդյո՞ք ավելի անհավատ ու խավարի մեջ էինք, թե էլի նույն խորոված–քյաբաբային ադիբուդիոտ մտածելակերպին էինք, պարզապես բացի ռուսամետ ու ամերիկամետ լինելուց նաև չինամետ էլ էինք, կամ արաբամետ… Կլինե՞ր Եվրոպան, եթե չլիներ քրիստոնեությունը, թե՞ արաբները արդեն զավթել էին։
Ինձ թվում է, որ կրոնը քաղաքականություն է, պարզապես մի կարգ ավելի բարձր մասշտաբի, քան պետությունն է, այսինքն՝ մետաքաղաքականություն։ Երկիր մոլորակի վրա մի քանի կրոնների իշխանությունն է սկզբում, հետո տարբեր միություններ ու խմբավորումներ՝ ութնյակ, եվրոխորհուրդ, NATO, Թալիբան, չգիտեմ էլ ինչ… (ես սրանցից այդքան էլ գլուխ չեմ հանում), հետո՝ պետություններ, մարզեր, քաղաքներ, գյուղեր, թաղեր, ի վերջո` ընտանիք, վերջում էլ մնում է մարդը իր ներքին ձայնի ու Աստծո ու Սատանայի հետ…
Այ սենց խառը շիլա–փլավ, առաջին հայացքից բրնձոտ, հետո պարզվում է բրինձը բաղկացած է մոլեկուլներից, սրանք՝ ատոմներից, սրանք բոզոններից ու քվարկներից, սրանց մեջ էլ ինչ որ սպիներ, լարեր, չգտեմ քանի չափողականություն, ու տեղից էլի մի քանի տիեզերքներ ու մի Աստված… Ու հիմա էլ նստել հոգևոր ճգնաժամից ենք խոսում, էն էլ եկեղեցականների՝ մարդիկ, ովքեր հանգիստ ու խաղաղ իրենց սաղմոսներն են կարդում, պատարագ են անում, մոմ են ծախում ու քարոզում են հնազանդ լինել (կարևոր չէ, թե ում)…
Lավ, շատ ցնդաբանեցի, սիրե՛ք զմիմյանս, Ցը՛
Philosopher
30-05-08 • 19:07 PM
43Օ՜հ, փշոտ է ճանապարհդ…
Բարեւ Ձեզ հարգելի բլոգերներ: Երեկ չհարմարվեց գրելս, այժմ կփորձեմ որոշ բացատրություններ տալ, որոնց դեռ ականատեսը չեղած, պատվարժան Ժոժոբը ինձ մեղադրեց յուղ վառելու մեջ (թեեւ անկեղծ ասած, չգիտեմ ինչու այդպես անմիջապես նեղսրտեց):
>>>գիտես հարցն նրանում չէր, հավատում ես թե ոչ. հարցի մեջ կար նաեւ այլ կողմ ՝ ինքն էլ լավ գիտես :-Ճ
Բայց, հենց հարցն այն է, որ ես, բացարձակապես, ոչ մի հետին միտք էլ չունեի: Ուղղակի ինձ շատ հետաքրքրեց այդ թեման: Իսկ Ժոժոբ, ես, ճիշտն ասած, չհասկացա քո այդ սարկազմը, որը բնավ տեղին չէր:
>>>հարկավոր չէ քո նման եվրոպակացված լինել, կամ ասենք փիլիսոփայի նման հազվագույտ բառեր իմանալ /ԱԿԱ Կուանակիկի Բուբուկի/, կամ ասենք Վիշապի պես ԼԱԱԱՎ տղաա լինել, որ հասկանաս, որ այստեղ կա էժանագին ծուղակ.
Նախ զգուշացնեմ, որ դու սխալ ես գրել:
1. Ոչ թե Կուանակիկի Բուբուկի, այլ Կուանակիկի Բվակի:
2. Եթե այդքան լավ կարողանում ես ծուղակը գաղտնազերծես, կասե՞ս ես նույնպես իմանամ (եւ կարծում եմ, ոչ միայն ես) թե այդ ինչ ծուղակ էր լարված, որը դու կարողացար բացահայտես:
Ադմին.
>>>Հարցնում եք՝ որտե՞ղ է նա: Դե արի ու մեր այս սահմանափակ 3-D տարածաչափական համակարգում ցույց տուր տեղը:
Իմ հարցը կայանում էր նրանում, որ եթե դուք հավատում ե՞ք Աստծո գոյությանը, ապա բացատրեք ինձ` նվաստ-մոլորյալիս, թե որտե՞ղ է գտնվում նա:
>>>Այն, որ մենք կապիկից չենք առաջացել, դա ինձ մոտ նույնիսկ ծիծաղելու աստիճան տափակ հարց է:
Եթե մարդը կապիկից չի առաջացել, ապա ինչի՞ ց է առաջացել այդ դեպում այդ արարածը: Միգուցե կոկորդիլոսի՞ց, թե՞ հավից: Բացատրե՛ք…
Հարգելի Վիշապ.
>>>Կտակարանից պարզվում է, որ ժամանակին նա երբեմն հայտնվում ու ասենք…
Դուք ե՞ւս կտակարանին հավատում եք: Կհիշե՞ք արդյոք, թե ո՞վ է գրել կտակարանը: Այսինքն նկատի ունեմ, ո՞ր ժողովրդի ձեռքի գործն է: Այդ ժողովուրդը հրեաներն են: Նույն այն հրեաները, որոնք չեն ընդունում քրիստոնեությունը: Ինչպես տեղյակ եք, հրեաները սիոնիզմի կողմնակից են: Իսկ կտակարանում գրված է, որ Աստծո ընտրյալ ազգը, դա՝ հրեան է…
Դեմոկրատ.
>>>Մերոնք, ի տարբերություն եհովայի վկաների, իրենց “շատ ծանր են պահում”
Այդտեղ ծանր պահել-չպահելու խնդիր չկա: Ուղղակի իրենք էլ չգիտեն` ինչի՞ն հավատան: Կողքից փող են զբնում, բայց սուրբ են ձեւանում: Վերեւի վիդեոն նայեք, իսկ եւ իսկ այս` ժամանակակից հոգեւորականության մասին է:
Եւ վերջում ասեմ, որ եկեք ավարտենք այս անպտուղ բանավեճը եւ անցնենք բուն թեմային:
Հ.Գ. Որպես վերոգրյալի ամբողջացում ուզում եմ Ֆրիդրիխ Նիցշեից մի շատ լավ ասույթ մեջբերեմ.
Հրեաները Քրիստոնեւությունը տարածեցին մյուս ժողովուրդների մեջ, որպեսզի նրանք ծնվելուց հետո ունենան մեղքի զգացում:
Վիշապ
30-05-08 • 20:11 PM
44Բարեկամս, չի կարելի այդպես բացարձակ պնդումներ անել, գոնե մի քիչ կասկածելու տեղ տվեք խնդրեմ, կասկածամտությունը երբեմն օգտակար է ճշմարտանման բաներ բացահայտելու ու ավելի հիասթափվելու համար-, մանավանդ վերջին ժամանակներս բավականին ակտուալ է կասկածելը` ասենք ընտրությունների արդյունքներին, իրավապահ մարմիններին, եվրոպական հանձնաժողովներին, Աստծուն…
Իսկ Կտակարանին հավատալ՝ նկատի ունես հավատալ Կտակարանում գրվածի՞ն: Եթե համարենք, որ այնտեղ լրիվ ուղղակի իմաստով է գրված, ապա կասկածում եմ շատ բաների, չխորանամ թե կոնկրետ ինչերին, բայց ասում են, թե ինչ–որ խորհուրդների լեզվով է այնտեղ գրված, իմա՝ շատ բաներ փոխաբերական իմաստ ունեն, հիմա ի՞նչ իմանաս, բա որ ու ճիշտ լինի ու սենց հարիֆ-հարիֆ չհավատալով ընկնենք դժոխք, կամ չփրկվենք այն 144000 հոգու հետ միասին…-
Առհասարակ կրոնի նկատմամբ ունեմ հարգալից ու չեզոք դիրքորոշում, կույր հավատ երևույթի կողմնակից չեմ, քանզի այդ պարագայում մեծ է դեմագոգիայի հավանականությունը, ու նաև իմաստը չեմ կարողանում հասկանալ, ասենք թե կուրորեն հավատացինք Աստծուն, դա ի՞նչ է եթե ոչ ստրկությանը հավասար նվիրվածություն, ավելի լավ չի՞ պարզապես տեսնել ճշմարտությունը ու զգալ, որ իսկապես բարին լավ է, իսկ չարը՝ վատ։
Ինչ վերաբերում է սիոնիզմին ու հրեաներին, ապա բարեկամս, հրենաերի կրոնը կարծես թե Հուդայականություն է, որը մեր թվարկությունից ավելի հին պատմություն ունի կարծես թե, իսկ Սիոնիզմը պարզապես շարժում է հրեաներին հայրենի երկիր վերադարձնելու ու նրանց իրենց հողերում ամրապնդելու համար, ու մի 150 տարվա պատմություն ունի ընդհամենը, սա ըստ իմ ինֆորմացիայի, համենայն դեպս
Հրեաները Հուդայականությունից չհրաժարվեցին, այն այդքան էլ թույլ կրոն չի, միակ մոնոթեիստական (միաստված) կրոնն է հեթանոսությունների մեջ ու Քրիստոսը հավանաբար նրանց չկարողացավ շատ բաներ համոզել, դրա համար էլ խաչեցին…
Marat
30-05-08 • 23:22 PM
45Իրոք որ, էս ո՞ւր հասանք: Լավ, անդրադառնամ մեր եկեղեցուն: Եկեղեցու դաստիարակչական մեծ դերի մասին մոռացել ենք խոսել: Եվ ով էլ, ինչի համար էլ ուզում է հնարած լինի աստվածաշունչը`այն իր մեջ պարունակում է միայն ազնիվ, նամուսով, մարդասեր էակ ստեղծելու գաղափարներ: Ես երբեմն թերթում եմ մանկական աստվածաշունչը (չծիծաղեք, կարծում եմ այն բավականին հաջողված է`առաջին հերթին թեմատիկ նկարների առկայության շնորհիվ), որքան էլ զարմանալի է՝ բացարձակ ասոցիացիաներ չեն առաջանում մեր վանահայրերի հետ կապված: Այդ անձանց վարքը, պահվածքը աստվածաշնչից ու պատվիրաններից շատ հեռու է: Հա, սա էլ ասեմ, մարդ կա, որ իր զավակին տեղավորում է ճեմարանում ապագայի հետ կապված մեծ ծրագրերով`ոնց որ երեխեքին ոստիկանական կամ զինվորական ակադեմիա են տեղավորում`հիմնականում, ապագայի հետ կապված շատ հարցեր լուծելու համար (դե ֆորման ու փարաջան տվյալ դեպքում շատերին օգնում են: Ցավոք, սպիտակ խալաթը այդքան չի օգնում):
Նախորդ թեմաներում քննարկում էինք քաղաքացիական հասարակություն ձեւավորելու անհրաժեշտությունը, բայց մոռացանք նշել, որ քաղաքացի ունենալու համար պետք է դաստիարակել երեխային համապատասխան մեթոդներով: Կարծում եմ, այսօր մեր հասարակության հիմնական մասին ամենից առաջ բացակայում է «դիմացինին մարդու տեղ դնելու» հատկությունը:
Ամենամեծ ցավը հենց այս է: Հնարավոր է շատերդ չհամաձայնվեք, բայց դա այդպես է. օրինակ`պատգամավորը «մարդու տեղ չի դնում» ընտրողին, համայնքապետը`բնակչին, քահանան`հավատացյալին, շեֆը`շոֆերին, շեֆի շոֆերը`շեֆի տեղակալին,կաֆեյում նստած ապերը`աֆիցիանտին, աֆիցիանտը`կաֆեյում նստած համեստին, բժիշկը`աղքատ հաճախորդին, սպան`զինվորին, զինվորը`խեղճ զինվորին: Համաձայն չե՞ք: Խնդրում եմ մի կարծեք, որ օրինակները ծայրահեղություններ են: Իրականում այսպես է…
Համաձայնվե՛ք, որ այս պարագայում հեռուստատեսությունը, մամուլը, դպրոցը, ԲՈՒՀ-ը, նաեւ` եկեղեցին կարող են ունենալ բավականին մեծ դեր: Լավ, հասկացանք, հեռուստատեսությունը, մամուլը, դպրոցը, ԲՈՒՀ-երը շատ «հաց ու պանիր պիտի ուտեն», որ բավարարեն գիտակից հասարակության պահանջները: Այ, եկեղեցին ներկայումս ունի համապատասխան ներուժ… ուղղակի այն իր վեհ վանահայրերով, ԱԺ-ի, ՍԴ-ի, օրինապահ մարմինների եւ այլ պետական ինստիտուտների նման, դարձել է իշխանական կցորդ, որը, մեղմ ասած, ամոթալի է: Հա,մի հեռուստաընկերություն կա, որը աստվածաբանական թեմաներով հաղորդումներ է ցուցադրում: Բայց դա արվում է ոչ պրոֆեսիոնալ մակարդակով եւ հեռուստադիտողների շրջանում մասսայականություն չի վայելում: Չնայած, այնուամենայնիվ, նրանց աշխատանքը ողջունելի է:
«Ջիպով» ու «մերսով» մարդկանց հարգանքին չես արժանանա: Անհրաժեշտ է, որ եկեղեցականները առավել հաճախ շփվեն հասարակության հետ (չեմ ասում պատարագ անեն…): Անդրադառնան մարդկանց հուզող հարցերին, փորձեն իրենց ուժերով լուծում տալ այդ հարցերին:Վերջիվերջո, մարդկանց մեջ ակնածանք առաջացնեն, օրինակ ծառայեն:
Մեր զորամասում սարկավագ կար, որն իր նախաձեռնությոմբ մեկնում էր հենակետեր, այնտեղ օրերով մնում էր: Եթե որեւիցե զինծառայողի հետ ինչ-որ մի բան այն չէր, առանց դեսուդեն նայելու դիմում էր հրամանատարությանը, հասնում նրան, որ զինվորի համար ամեն ինչ լավ ավարտ ունենա: Կամ, եթե զինվորներին միմյանց հետ որոշակի պրոբլեմներ էին ունենում, անպայման բարով-խերով հարցերը լուծում էր: Այդ երիտասարդին բոլորը հարգում եւ գնահատում էին, բացի մի քանի «քաջ նազար սպաներից»: Այնպես որ, մեր բիզնեսմեն վանականները թող օրինակ վերցնեն սարկավագ Գեւորգից: Ոչ թե, դիտեն մարդկանց՝ բիզնեսմենի գնահատող հայացքով:
F5-admin
31-05-08 • 03:04 AM
46>> Եւ վերջում ասեմ, որ եկեք ավարտենք այս անպտուղ բանավեճը եւ անցնենք բուն թեմային:
Հարգելի Փիլիսոփա, ի՞նչ պիտի գրեինք, որ մեր բանավեճը դառնար արդյունավետ…
Մի քանի մեկնաբանություններ նախորդ մտքերի շուրջ:
Ինչ վերաբերվում է Կտակարանին հավատալուն-չհավատալուն, անկախ նրանից, թե որ ազգի կողմից է այն ստեղծվել, ապա՝
- Աստվածաշունչը գրվել է մի քանի դարերի ընթացում տասնյակ մարդկանց կողմից, ովքեր ապրել են տարբեր դարաշրջաններում, տարբեր բնակավայրերում, իրար բնավ չեն տեսել կամ ճանաչել, սակայն, այնուամենայնիվ, այս աշխատությունը ունի մեկ սկիզբ, մեկ լեզու, մեկ մոտեցում եւ մեկ ավարտ: Դե թող Հայտնությունից հետո շարունակվեր…
- Աստվածաշունչը ամենաբարդ գիրքն է: Արդեն երկու հազարամյակ այն փորձում են վերծանել, սակայն հենց այդ վերծանման տարբերությունից էլ նույն քրիստոնեությունը փեղեքվեց տարբեր ճյուղերի:
- Աստվածաշնչում պարզից էլ պարզ ներկայացված է կենդանության եւ մարդկության ծնունդը: Հենց այնպես չէր կարող մարդ առաջանալ: Հենց այնպես նույնիսկ մեկ բջիջ չի կարող առաջանալ, ուր մնաց գիտակցություն ունեցող մարդը: Հենց այնպես կամ ինքնազարգացմամբ կապիկի ուղեղը չէր կարող դառնալ մարդկային ուղեղ՝ մի օրգան, որի երեւի թե պակաս, քան 1%-ն է հայտնի մեզ:
- Աստվածաշնչում զետեղված պատմագրությունը ճշգրտորեն արտացոլում է այլ պատմիչների գործերը…
- Արտասահմանյան բազմաթիվ ֆիզիկոսներ, քիմիկոսներ (անգամ՝ մոլեկուլյար գծով) եւ այլ գիտնականներ անվերպահորեն ընդունում են Աստծո գոյությունը:
- Եւ այլն… (Աստված տա, մի հատ նորմալ կրոնական գրանցվեր այս կայքում եւ շարունակեր այս թվարկումները):
Դե եթե կարող եք, լրիվ աթեիստ դարձեք, ոչ թե՝ ձեւացեք: Միեւնույն է, կգա մի պահ, եւ դուք կզգաք, թե ինչքան մեծ սխալ եք գործել՝ հույսներդ դնելով ոչ աստվածային ուժերի վրա:
Phenomen
31-05-08 • 03:56 AM
47Բա էդ Աստվածաշնչում ինչո՞ւ գրված չէ՝ Մարսի վրա կենդանություն եղե՞լ է, թե՞ չէ: Էս ախմախները իրանց հարկատուների փողերից միլիարդներ են ծախսում, որ իմանան՝ Մարսի վրա կյանք կա՞: Ադմին ջան, Ժոժոբ ջան, էլի մնացած-մյուսները, մեր օրերում էդ Աստվածաշունչը ինչո՞ւ update չի արվում, լիքը բան կա ավելացնելու: Ադմինը գրում է, թե տարբեր դարաշրջաններում է գրվել գրոց գիրքը, է, հիմա էլ թող գրվի, մի նենց խելացին չկա՞, որ պետքական բաներ ավելացնի: Թե՞ էլ թարմացնելու կարիքը չկա:
Philosopher
31-05-08 • 14:02 PM
48>>>Արդեն երկու հազարամյակ այն փորձում են վերծանել, սակայն
Իսկ ի՞նչ կարիք կա Աստվածաշնչի վեծանմանը, եթե այդ գրքով բազում մարդիկ հավատում են մի ինչ-որ անբացատրելի տեսիլքի, որը նույնիսկ ողջ կյանքում չեն տեսել: Եվ հավատում են դրան, եւ փորձում այլոց համոզել:
Որտե՞ղ էր Աստված, երբ կոտորում էին մի ողջ ժողովուրդ: Եթե Քրիստոնեւթյունը մենք ենք ընդունել, ապա ինչո՞ւ է Աստծո ընտրյալ ազգը հրեան: Հավատո՞ւմ եք անդրշիրիմյան կյանքին: Եթե այո, ապա ցո՛ւյց տվեք դրա տեղը: Եթե չեք կարող, բայց համոզված եք որ կա, ապա բացատրե՛ք, որ մոլորակը միլիոնավոր տարիներ է գոյություն ունի: Իսկ մարդիկ միլիարդներից շատ են: Կասե՞ք, որտեղ են հանգրվանել մեր նախապապերը:
Լավ, եթե Աստված կա, ուրեմն ի՞նչ ախմախ ազգ է այս ազգը, որ Աստված թույլ է տալիս այսքան տանջվել: 21-րդ դարում էլ բռնել հեղափոխության ճանապարհը. դա Աստծո ամենատանջալի հարվածն է` հանպեք չարչարված հայ ժողովուրդ…
>>>Աստվածաշնչում պարզից էլ պարզ ներկայացված է կենդանության եւ մարդկության ծնունդը:
Դա Ադամի եւ Եվայի չարչարկված պատմությո՞ւնն է, բարեկա՛մ: Եթե այո, ապա խնդրում եմ եկեք այդ հիմար թեմայի վրա այլեւս ուժեր չծախսենք: Եթե այդպես է, ապա որտե՞ղ է գտնվում ձեր նշած դժոխքն ու դրախտը: Եթե կասեք՝ տիեզերքում, չեմ հավատա, եթե կասեք՝ հողի տակ, ապա կրկին չեմ հավատա (չեմ հավատա, որովհետեւ կոնկրետ չէ Ձեր բացատրությունները, քանի որ գիտնականները թե՛ Տիեզերքն են հասել, եւ ուսումնասիրում, թե՛ Երկրի ընդերքը): Այդ դեպքում որտե՞ղ է այն…
>>>Դե եթե կարող եք, լրիվ աթեիստ դարձեք, ոչ թե՝ ձեւացեք:
Ես վերեւում նշել եմ` ո՛չ աթեիստ եմ, ո՛չ էլ ձեւացնում եմ: Պարզապես ասում եմ՝ ապացուցե՛ք նրա գոյությունը: Եթե չեք կարող, ապա իզուր մի՛ համոզեք, քանի որ այդ դեպքում եհովայի վկաների հետ համեմատվել պետք չէ (առանց վիրավորվելու, ես պարզապես, կոշտ համեմատություն բերեցի):
Հ.Գ. Միայն մեկ հարց բոլորիդ:
Քանի որ, պարզ դարձավ որ շատերդ եք հավատում Աստծո գոյությանը, ապա կբացատրե՞ք ինձ.
Երբ որ ծնված չէիք, մեռած չէի՞ք...
Պատասխանեք այս հարցին…
Phenomen
31-05-08 • 14:39 PM
49Փիլիսոփա ջան, Աստված գենետիկայից որ գոնե մի քիչ գաղափար ունենար, գոնե բացի Ադամից ու Եվայից էլի մի երկու զույգ կստեղծեր, թե չէ, ինչպես գիտենք, եղբայրների ու քույրերի «կենակցումից» ծնվում են, մեղմ ասած, ոչ ճիշտ սերունդներ: Ու հազարամյակների ընթացքում պիտի որ մարդկության 99,99 տոկոսը լիներ արատավոր: Բայց ես աշխարհին նայում եմ օպտիմիստի աչքերով, ու ինձ մարդկանց մի 15 տոկոսը դեռ հույս է ներշնչում:
Phenomen
31-05-08 • 14:52 PM
50Իսկ դժոխքն ու դրախտը դրանք Ադմինի ասած 3D չափողականության մեջ չեն տեղավորվում: Ու միգուցե մենք մեր «մարմնային» տեսողությամբ դեռևս ի վիճակի չենք դրանք տեսնելու՝ անկախ տիեզերքի ու ընդերքի ուսումնասիրությունից:
Իհարկե, մարդկության պատմությունը շատ առեղծվածներ ունի, որոնք իդեալական կերպով տեղավորվում են Աստվածաշնչային տեսության մեջ, սակայն ես ավելի շատ հակված եմ կարծել, որ դրանց բացահայտմանը կհասնենք գիտության կատարելագործման հետ:
Ես էլ եմ կարծում, որ թեման իրեն սպառեց, քանի որ Ադմինի ասած «նորմալ կրոնականը» կայքում չգրանցվեց ու մեզ չլուսավորեց: Ամեն դեպքում, Փիլիսոփայի բարձրացրած լրջագույն (անկախ կրոնի նկատմամբ իմ ու իր վերաբերմունքից) հիմնահարցը արծարծվեց մի քիչ մակերեսորեն:
F5-admin
01-06-08 • 02:01 AM
51Ժողովուրդ հայոց, քանի որ մեր մեջ երդվյալ հոգեւորական չկա, փորձեմ ես ինձ վրա վերցնել աստվածաբանության, եւ, ընդհանուր առմամբ, Աստվածաշնչի պաշտպանության հարցը:
Ճիշտ որ ասեմ, այն հարցապնդումները, ավելի ճիշտ, դրանց պարզունակությունը (ներող), որ բարձրաձայնվեցին նախորդ մի քանի մեկնաբանության մեջ, մի քիչ զարմացրեցին ինձ, նաեւ՝ մի քիչ կասկածանքի տեղիք տվեցին, թե արդյո՞ք արժե շարունակել այս թեման: Մյուս կողմից էլ, համ ասում եք՝ թեման արդեն սպառել է իրեն եւ պետք է դադարեցվեն քննարկումները, իսկ մյուս կողմից էլ այնպիսի հարցեր եք տալիս, որ բնավ ես անձամբ չէի ցանկանա նման երանգով մեր մտքերը եզրահանգել:
Նախ, մի քանի պատասխաններ՝ այն տոնով, ինչ տոնով տրվել են հարցերը:
Չհավատալը քո կամքն է, վերծանելը՝ այլոց: Այսօր դրած կանխատեսումներ ենք անում՝ Լեւոնը ի՞նչ կանի, Սերժն ինչ կանի, ոստիկանապետ Ալիկն ում կհանի, ում կդնի, Գագոն երբ կաղքատանա… Պե՞տք է մեզ 1000+1 տարի, որ դրել եք ուրիների հարցերն ենք քննարկում ու մեզնից դուրս «ծակ» կանխատեսումներ անում: Մենք չենք ցանկանում ընդունել ամենակարեւորը՝ ինչո՞ւ ենք ապրում եւ ո՞րն է կյանքի իմասը, ու այդքանից հետո մեզ դրել ենք Նաստրադամուսի տեղը:
Կրկնում եմ, մարդու եւ անհատի հզորությունը հենց չերեւացողին հավատալն է, թե չէ բացահայտին մի տարեկանն էլ կհավատա: Ինչո՞ւ ենք մի գործի կպնում հոգով եւ սրտով, ինչի արդյունքները մի՞շտ են սկզբից երեւում կամ կանխատեսվում: Բայց մենք անում ենք, չէ՞ այդ գործը:
Աստծուն հավատալը համոզելով չէ:
Աստված ի՞նչ պիտի աներ որ: Նա մարդուն, այդ թվում՝ հայ մարդուն օժտել էր ուղեղով, ու, ինչպես հակված են մտածել «հայասերները», բավականին նորմալ ուղեղով: Ինչո՞ւ եք մենակ կոտորողին մեղադրում, կոտորվողը ոչ մի մեղք չունե՞ր:
Ձեզ մնա, կասեիք՝ թող Աստված գար, տիրություն աներ: Մենք մեզ չենք կարողանում տիրություն անել, ուր մնաց՝ երրորդ ուժը:
Լավագույն դեպքում՝ հարցդ դիտում եմ հումորի տեսանկյունից: Երեւի ճիշտ ես, այդ գրքում չկա նաեւ այն մասին գրած, թե Վերվարածները ինչո՞ւ ժամը 20:00-ից տեղափոխեցին 16:00:
Ոչ մի բան էլ չկա ավելացնելու: Սա անավարտ գործ չէ, այլ՝ ավարտուն: Ունի մեկ սկիզբ, մեկ բովանդակություն եւ վերջ: Update-ների համար միացրեք Windows update-ը (որը խորոհուդ չէի տա):
Խելացիներ կան, սակայն չկա Աստծո շունչը: Չէ՞ որ այն գրվել է հենց Աստծո շնչով՝ նրա թելադրանքով: Իբր թե կարդացել եւ հասկացե՞լ ենք ամեն ինչ եւ մինչեւ վերջ, որ հիմա էլ թարմացում ենք պահանջում:
Այո:
Էլի դրել ես կոնկրետ տեղ ես հարցնում: Ես քո համար google map հո չե՞մ: Կամ էլ, որ իմացար, ի՞նչ: Սկսելու ես հավատա՞լ: Դու կասկածում ես Աստծո շնչով գրված գրքին, այնպես որ, ձեռի հետ էլ կասկածիր, որ Նոյան տապանը Արարատի գագաթին է: Ու նաեւ կասկածիր, որ մարդուն ստեղծել է հենց Աստվածը: Մի հատ պարզունակ հարց տամ: Եթե ձեռքիդ ժամացույց չունես, ապա, ոնց էլ լինի, բջջային հեռախոս կունենաս: Դե հիմա ասա խնդրեմ, թե քանի՞ տարի է պետք, որ ինքն իրեն առաջանա ձեռքի ժամացույց կամ էլ ձեռքի հեռախոս: Քանի՞ հազար կամ միլիոն տարի: Ու, ընդհանրապես, ինքն իրեն կարո՞ղ է այդպիսի առարկա առաջանալ: Մտքումդ պատասխանիր ու հիմա նույնը վերցրու մարդու համար: Էլ չասեմ, թե մարդն ու բջջային հեռախոսը ինչով եւ ինչքան են իրարից տարբերվում…
Արդյո՞ք քեզ թվում է, որ սա հիմար թեմա է…
Է՜հ, ինչ ասեմ… միայն մի բան կարող եմ ասել, որ գիտությունն ինչքան զարգանա, այդքան էլ ավելի մարդկությունը կգա այն եզրակացությանը, որ Աստված, իրոք, կա: Հույսդ դրել ես գիտության վրա՞: Ավելի լավ չի՞ լինի, որ հույսդ դնես գիտությանը փող հատկացնող մարդու կամ մարդկանց խմբի վրա: Օրինակ, հայ գիտնականներին հացի պայոկ է տալիս մեծն Ծառուկյանը, իսկ դու նրան թողած հույսդ դրել ես այդ պայոկի համար իրար ոտի տակ փորող գիտնականների վրա:
Ասե՞մ, թե գիտնականներն ուր են հասել, թե՞ գլխի ընկար
Մնում է իմանանք, թե ի՞նչ ես (կներես վատ հնչելու համար): Նկատի ունեմ, տակը մնում է մի բան՝ կասկածող-աստվածավախ: Այս հարցը հղիության նման «մի քիչ» չի լինում: Կողմնորոշվի՛ր վերջապես, դա քեզ կօգնի լիարժեք հասկանալու, թե ինչո՞ւ ես ծնվել: Եթե աթեիստ չես, ուրեմն… թեիստ ես:
Ամենամեծ ապացույցն այն է, երբ մարդն ինչ-որ մի բան ապացուցում է ինքն իրեն: Այնպես որ, կներես, սակայն ես անզոր եմ այս հարցում: Ես կարող եմ միայն իմ համար: Մյուսները քեզ ապացուցելու կարիք չունեն, ոչ էլ դու կարիք ունես նրանց ապացույցներին…
Կատակի ժանրով. ես զարմանում եմ ոչ թե մարդկանց անկապության վրա, այլ նրանց անկապության աստիճանի վրա…
Դու քո հարցից գո՞հ ես: Լավ, հարցը տրված է, ուրեմն պատասխանեմ:
Երբ որ ծնված չէի, ծնված չէի՝ չկայի: Մինչեւ չծնվեմ, չեմ կարող մեռնել: Որպեսզի մեռնեմ, սկզբից պետք է, որ ծնվեմ: Մինչեւ ծնվելս ես չկայի: Ինչ վերաբերվում է մեռնելուն, ապա դա անխուսափելի է եւ հաջորդում, եւ ոչ թե նախորդում է ծննդին:
Աստծո չափ գենետիկա Մենդելն ու մնացածը չգիտեին… Ի միջի այլոց, եթե դու Մենդելից շուտ ծնված լինեիր ու ուշադիր կարդայիր Աստվածաշունչը, ապա գենետիկայի հիմնարար օրենքի մասին կգրեիր՝ առանց թիթեռների ու բզեզների կյանքը ուսումնասիրելու: Այնտեղ ե՛ւ ժառանգականության մասին կգտնես, ե՛ւ փոփոխականության: Պարզապես պետք է ըմբռնել մտքերը:
Իսկ ոչ Ադամն ու Եվան եղբայր ու քույր էին, առաջինը քեզնից լսեցի
.................
Դե եթե թեման սպառեց իրեն, ուրեմն՝ բարի գիշեր բոլորիս:
Marat
01-06-08 • 13:17 PM
52Երբ որ ծնված չէիք, մեռած չէի՞ք…
Մոտս գլխապտույտ առաջացավ...Ի՞նչ իմանամ:
Մի քանի հարց էլ իմ կողմից.Ինչպե՞ս են առաջացել քիմիական տարրերը:Ինչպե՞ս է առաջացել ատոմը,միջուկը,պրոտոնը,նեյտրոնը,էլեկտրոնը:Իսկ հավատու՞մ եք նրանց գոյությանը:Ինչո՞ւ են քիմիական միացությունները փոխազդում միմյանց հետ:Ինչպե՞ս է ջրում առաջացել առաջին օրգանիզմը`նրա ցիտոպլազման,նրա կորիզը,ժառանգական ինֆորմացիան:Մի մոռացե՛ք,որ ջուրը անօրգանական միացություն է: Ինչպե՞ս է առաջացել կենդանի էակների տարբեր տիպի վերարտադրողականության հատկությունը...Օ՞վ կամ ի՞նչն է այս ամենի հեղինակը կամ նախաբանը/մենակ չասեք`մոլորակները իրար վրայերթ են արել/:Հըլը որ`այսքանը…
Philosopher
01-06-08 • 13:32 PM
53Բարի լույս բոլորիդ.
Ադմին, դուք եւ մյուսներդ այսօր Եկեղեցի չե՞ ք գնում,չէ որ կիրակի է՞ (լավ սա կատակ):
>>>Դե եթե թեման սպառեց իրեն … եւ այլն
ՉԵմ կարծում, որ սպառեց: Քանի որ Ադմինի այս հրաշալի-դիվանագիտական պատասխաններից հետեւում է, որ մենք պետք է դեռ խոսենք (ի դեպ, նոր թեմա է այդ դեպքում պետք, որը ոչ ոք դեռ չի գրում):
>>>>Էլի դրել ես կոնկրետ տեղ ես հարցնում: Ես քո համար google map հո չե՞մ: Կամ էլ, որ իմացար, ի՞նչ: Սկսելու ես հավատա՞լ:
Ես քեզ google map ե՞մ անվանել: Ես ասում եմ ցույց տվեք նրա տեղը: Դա չի նշանակում, որ ես կոնկրետ տեղ եմ ուզում քեզնից: Պարզապես բացատրիր ինձ` անտեղյակիս, թե որտեղ կլինի Աստված: Ասացի, որ գիտնականները Տիեզերքն են ուսումնասիրում: Դա մի անծայրածիր ոչինչ է: ԵՎ դեռ ասծո շվաքն ու հոտը չեն գտել: Որտե՞ ղ է հապա նա: Տիեզերք, որը անծայրածիր է, եւ չի երեւում ո’չ սկիզբը, ո’չ էլ վերջը: Ի՞նչ է, Տիեզերքը նույնպես ինչ-որ մի ոչինչի մեջ է՞ գտնվում: Չէ եղբայր, դուք հավատում եք մի անհավանական բանի: Դու ինձ բացատրիր, եթե մեռնենք գնանք, ապա ո՞ւր ենք գնում: Դրախտ, թե՞ դժոխք, կազիոն , թե՞ բար, ռեստորան, թե՞ Ծաղկաձոր` լիժա քշելու… Մահից հետո կյանքի գոյությանը հավատում ե՞ս: Կասես այո, իսկ ես կասեմ, հապա որտե՞ղ ես ապրելու: Կասես չգիտեմ, դա անտեսանելի է, բայց թույլ տուր ասեմ, որ այդպես միայն մտածում էին միջին դարերում, երբ կաթոլիկ եկեղեցին մարդկանց կյանքն էր ուտում: Երբ Ջորդանո Բրունոյին վառեցին կրակի վրա, ինչ է ասաց, որ Երկիրը կլոր է ու պտտվում է, Գալիլեյին տանջեցին եւ այնքան մարդ..... Ու հիմա էլ ասում եք, թե Աստված կա, Քրիստոս կա…
Դե եթե այդքան Քրիստոս կա, ու նա էլ եկավ, խաչվեց, համբարձվեց, բայց այդ ո՞նց եղավ…
Ուշադիր.
Երկրի վրա կա 6 միլիարդ բնակչությունը
Նրանցից ընդամենը քրիստոնյա է համարվում լոկ 1.5 միլիարդը-ը
Մնացածը այլ Աստծո են հավատում: Բա ո՞նց եղավ, որ այդպես ստացվեց:
>>> Աստված ի՞նչ պիտի աներ որ: Նա մարդուն, այդ թվում՝ հայ մարդուն օժտել էր ուղեղով, ու, ինչպես հակված են մտածել «հայասերները», բավականին նորմալ ուղեղով:
Փաստորեն, այն կոտորվող 1.5 միլիոն մարդուց ոչ մեկը Աստծուն չէ՞ր հավատում, որ կոտորվեցին: Փաստորեն իրոք որ տանջված ու ճմրթված էին այդ մարդիկ…
Այդ ինչպե՞ ս ստացվեց, որ Աստծո ընտրյալ ազգը եղավ հրեան: Կբացատե՞ս, թե՞ էլի դիվանագիտական խողովակներով պիտի պատասխանես…
>>>Երբ որ ծնված չէի, ծնված չէի՝ չկայի: Մինչեւ չծնվեմ, չեմ կարող մեռնել: Որպեսզի մեռնեմ, սկզբից պետք է, որ ծնվեմ: Մինչեւ ծնվելս ես չկայի:
Բա որտե՞ղ էիր Ադմին ջան… Բացատրի էլի…
Վիշապ
01-06-08 • 14:13 PM
54Փիլիսոփա, ինձ թվում է դու բավականին շեղվել ես քո իսկ բացած թեմայից, և նաև շեղում ես այլոց։ Թեման վերաբերում էր ճգնաժամին, ճգնաժամը վերաբերում էր հոգևորականներին ու եկեղեցուն, ճգնաժամը հիմնավորվում էր նրանով, որ եկեղեցականներից շատերը ըստ այստեղ բերված օրինակների իրենց պահում են մեղմ ասած Աստվածային օրենքներից դուրս՝ անկիրթ, անվայելուչ, փորի ու գրպանի մասին մտածող, և ըստ այդմ էլ խառնվում են նաև քաղաքականությանը։
Իսկ հիմա դուք քննարկում եք հավատն առ Աստված կոչվածը։ Ես տրամաբանական կապը չտեսա այս երկու թեմաների միջև։ Առաջին և բուն թեմայի համար կարծում եմ ըստ էության կարևոր չի, թե բացարձակ աշխարհում ինչն է սկիզբը, Աստված կա, թե ոչ։ Եթե գոյություն ունի կրոն, այդ կրոնը տվյալ պետության պետական կրոնն է հանդիսանում, տվյալ պետության քաղաքացիների գերակշիռ մեծամասնությունը իրենց համարում են տվյալ կրոնին դավանող, ու տվյալ կրոնը քարոզվում ու պահպանվում է եկեղեցու ու եկեղեցականների միջոցով։ Մենք խոսում են վերջիններիս մասին։ Եթե նրանք իրենք են խախտում իրենց դավանած կրոնի ու հավատքի օրենքները, ինչպե՞ս պիտի ամբոխի մեջ հավատը սերմանեն։ Այ սա էր խնդրիը կարծես թե, համենաըն դեպս ես Ձեր բացված թեմայում այդ խնդրիրը տեսա։ Եթե Դուք շեղվում եք դեպի «գոյություն ունի՞ Աստված» խնդիրը, ապա դա լիովին անիմաստ է դարձնում բուն թեման։ Սկզբունքորեն Քրիստոնեությունը բարություն է պրոպագանդում, դիցուք և բարի հեքիաթ է, սակայն նրա մերժումը բերում է կատարյալ խավարի, քանի որ դուք ավելի ճշմարտանման տեսություն դեռևս չեք առաջարկում։ Եթե Դարվինի էվոլուցիոն տեսությունն է հակադիրը, ապա այն վաղուց մերժվել է, քանի որ գիտափորձերը ապացուցել են, կապիկները այդպես էլ մարդ չեն դառնում։ Հայտնաբերված նեանթերդալցու, պիթեկանտրոպի մի քանի կմախքները հազիվ թե քաղաքակրթության ապացույց լինեն, ըստ երևույթին մարդը Երկիր մոլորակի վրա իրոք բնակեցվել է։
Ինչևէ, ես կարծում եմ անիմաստ է երկար բարակ վիճաբանել Հավատի տեսության մեջ, դա ուրույն փիլիսոփայություն է, որի շուրջ կարելի է անվերջ խոսել, ու ոչնչի չհասնել, ու հենց դրանով էլ ապացուցել, որ Աստվածաշնչյան այն տողերը, թե Աստված փակեց մարդկանց աչքերն ու ականջները, որպեսզի տեսողություն ունենան, բայց չտեսնեն, և լսողություն ունենան, բայց չլսեն։ Ես անձամբ կասկածում եմ որ իրոք մեզ տրված չի տեսնելու շատ բաներ, բայց չգիտեմ ինչու։
Ինչևէ, լավ կլինի վերադառնանք բուն թեմային, ու քննարկենք, թե իսկապե՞ս եկեղեցականների նպատակն է ժողովրդի դաստիարակությունը, մարդկանց մեջ բարության ու արդարության սերմանումը, թե՞ պարզապես նրանք կրոնը օգտագործոլով իրենց նեղ ու ճղճիմ շահերի մասին են միայն հոգում։
Վիշապ
01-06-08 • 14:23 PM
55Մոռացա ասել, եթե ուզում ենք խոսել գոյի փիլիսոփայության շուրջ և հասնել ինչ որ տարամաբանական եզրահանգմանը, ապա պետ է հնարավորինս կառուցողական մտքեր արտահայտել, որը տրամաբանորեն կապված է նախորդ արտահայտվոծ մտքերի հետ, հակառակ դեպքում ցաքուցրիվ հարցերը ոչ միայն պատասխան չեն ստանա, այլ կցրեն թեմայի էներգիան։ Օրինակ ես ասենք հարց տամ՝ իսկ մենք բոլորս արդյո՞ք ֆիզիկապես գոյություն ունենք, քայլել, շնչելը և զգալը դեռևս գոյության ապացույց չի, մենք կարող է քայլում, շնչում և զգում ենք ըդհամենը մի այլմոլորակայինի երևակայության մեջ, կամ էլ մեկի երազում… հետո՞ ինչ որ մի ամբողջ աշխարհ է մարդը երազում կամ երևակայում, դա մեր՝ մարդուկսներիս համար է վիթխարի թվում, գուցե իրականում ոչինչ էլ չարժե… Մի խոսքով այս թեմայով կարելի է լիքը աբսուրդներ մոգոնել ու ոչնչի չհասնել։
Phenomen
01-06-08 • 18:35 PM
56Ադմին եղբայր, Փիլիսոփան ի նկատի ունի հոգին, ոչ թե մարմնականը: Ուշ ժամի էս գրել երևի, ուղեղդ հոգնած է եղել ու չէս ուզել երկար մտածել. իմ մեկնաբանությանը քո պատասխանից էլ կարելի է այդ եզրակացության գալ. ահա այն.
Եղբայր, նրանք եղբայր ու քույր չէին, բայց քանի որ բացի նրանցից ուրիշ մարդ չկար, ուրեմն նրանց զավակները եղբայր ու քույր էին: ըստ այդմ, Կայենի երեխաները պիտի լինեին կամ Եվայից /ռազվռատ/, կամ իր քույրերից /ռազվռատ լայթս/:
Marat
01-06-08 • 23:01 PM
57Օ,իմ վիրտուալ բարեկամներ,ձեզ ոսկե վերլուծություններն ու մեկնաբանություններն այսօր հեռուստատեսությամբ ցիտում էին:
Philosopher
01-06-08 • 23:43 PM
58Sksnak.
>>>Օ,իմ վիրտուալ բարեկամներ,ձեզ ոսկե վերլուծություններն ու մեկնաբանություններն
Սկսնակ, առանց Ժոժոբի ստիլի, խոսենք, հա?
Էջ 1/1 •
Ձեր կարծիքը գրառեք այստեղ (միայն գրանցված անդամների համար)