Հետաքրքիր դիտարկում է արձանագրել «Ժամանակը»: Տերը՝ Սերժ Սարգսյանը, այսպես է բնութագրում իր ծառային՝ Արտաշես Գեղամյանին, 5 տարի առաջ:

Դիտարկենք Արտաշես Գեղամյանի հայտարարություններն ու հնարավորությունները: Նա խոսում է այն մասին, թե Ռոբերտ Քոչարյանը երկիրը մասնատում է, տանում կործանման, ավերում, ոչնչացնում է եւ այսպես շարունակ` առաջարկելով փրկել այն:

Բայց եկեք նայենք իրականությանը: Նախ` վերջին տասը տարիների ընթացքում Ա.Գեղամյանը բազմիցս փոխել է իր դիրքորոշումը: Ժամանակին ՀՀՇ-ի երդվյալ թշնամին էր, բայց բոլորն են հիշում, թե մի քանի ամիս առաջ ինչպիսի ռեւերանսներ էր անում նույն ՀՀՇ-ին: Նմանապես ժամանակին Վազգեն Սարգսյանի երդվյալ հակառակորդն էր, բայց հիմա նույնպիսի ռեւերանսներ է անում: Մենք հստակ հիշում ենք, թե որքան ջերմ խոսքեր էր Ա.Գեղամյանն արտասանում Ռ.Քոչարյանի մասին եւ ընդամենը 2000թ. մայիսից հետո սկսեց խոսել նախագահի դեմ: Ինչու՞. բոլորին է հայտնի:

Հեռու չգնանք. ներկայիս խորհրդարանում Արտաշես Գեղամյանը ղեկավարում է մի փոքրաթիվ խմբակցություն, որի անդամները նախագահական ընտրություններին սատարում են երեք տարբեր թեկնածուների: Այսինքն` նա չի կարողանում ղեկավարել տասը հոգու, բայց հավակնում է կառավարել երկիրն ու ժողովրդին:

Նույն Ա.Գեղամյանը, փաստորեն, ցանկանում է դառնալ նաեւ երկրի զինված ուժերի գլխավոր հրամանատար` ոչ միայն չունենալով որեւէ փորձ, այլեւ ժամանակին բանակային ծառայությունից խուսափած լինելով:

Սերժ Սարգսյան, «Հայոց աշխարհ», 10 փետրվարի 2003թ.