Այնպես է ստացվել, որ ամեն օր առավոտյան ես եմ 2րդ դասարանցի տղայիս տանում դպրոց. Տղայիս համար չգիտեմ, բայց ինձ համար բոլոր այս առավոտներն միանման տհաճ ու անցանկալի են. /Ի
նիստուտից հետո այսքան շուտ մեկ էլ մեկին դիմավորելիս կամ ճանապարհ դնելիս եմ այսքան շուտ վեր կենում քնից/.
Ամեն առավոտ .. տղաս վեր է կենում, լվացվում, հագնվում, սնվում եվ գալիս ինձ վեր կացնում. Հետո վերցնում է իր ծանր պայուսակն, գցում ուսին եվ ձեռս բռնած ինձ տանում դպրոց.
Ամեն առավոտ, բայց ոչ այսօր. Դպրոց էինք հասնում ու նոր միայն նկատեցի, որ տղայիս ձեռքին պայուսակից բացի կար նաեւ մեծ ու ծանր մի տոպրակ. Հարցրեցի, «Սա ինչ է՞». Պատասխանեց -«Մամային հարցրու, կասի՝»