Խնդրում ենք ճիշտ լրացնել ստորեւ դաշտերը եւ վերջում սեղմել «Ուղարկել»: Ուշադրություն դարձրեք այն հանգամանքի վրա, որ դուք պետք է պարտադիր կերպով լրացնեք աստղանիշով (*) նշված դաշտերը:

Ձեր անունը*

Ձեր E-mail-ը*

Ձեր ընկերոջ E-mail-ը*

Վերնագիր

Նամակ
Նախընտրական զվարճանք Տիգրան Կարապետիչ «Հուշերի փլատակներում» ժողովածուից Մի պառավ` չտես ու կույս, Հավաքում էր դաշտում խոտաբույս, Ասաց ինձ` իմ աչքի լույս Սերմ կտամ քեզ միայն դու սուս, Աղջիկներին կխմեցնես թաքուն, Քեզ կսիրեն առանց դադար ու քուն: Բերանում կենտ ատամը փայլեց, Ու դանդաղ դեպի անտառ քայլեց: Անձրև եկավ, մտա մի տուն, Բակում կապած էր մի գամփռ շուն: Դուռը բացեց մեր պառավը թանկագին, Նա ասաց` քույրեր ենք մենք, ինքը` չարը, ես` բարին, Երբ բերանի մեջ զույգ ատամ տեսա` հանգստացա: Չարը միշտ խաբում է իր բարի տեսքով, Եվ իբր թե` անմեղ, անվնաս անեծքով, Այդ սերմը, որ վերցրիր քո կամքով սեփական, Դարձնում է գերի քո յոթը պորտը անհատական, Շառից, փորձանքից փախա ես հեռու, Էլ կույս պառավներին ես չեմ հավատալու, Կփոխանցեմ սիրելի ժառանգներին Ճշմարիտը, անկեղծն ու բարին: Իմ կողմից. Մարդ կա մարդ է, մարդ էլ կա Տիգրան Կարապետիչ է: http://www.f5blog.com/site/posts/124/

Ստուգիչ կոդ