Չեմ թաքցնի. ինձ շատ դժվար է որեւէ մեկնաբանություն անել այս կապակցությամբ: Նախ, այն պատճառով, որ ոչ մի նոր բան չպարզվեց, երկրորդ՝ չնայած նրան, որ ոչ մի նոր բացահայտում ինձ համար չեղավ - լինելով «հին եվ ծանոթ» երեույթ, որպես 2 տղաների հայր, ամբողջ հոգով ընդվզում եմ սրա դեմ: Եվ երրորդ՝ այս ամենի մեջ տեսնում եմ ինչ-ինչ մութ կետեր, որոնք ինձ՝ մի մարդու, ով ընդամենը հանդիսատեսի կամ ընթերցասերի դերում է, բնականաբար հասու չեն:
Ամեն դեպքում ... ինչ կամ ով էլ լինեն այս երիտասարդները, ոչ-ոք ... կրկնում եմ՝ ոչ-ոք ... ոչ մի կիսագրագետ ու թափթփուկ կամ թեկուզ օրինապաշտ ու պարկեշտ ոստիկան /ինքնին արդեն Նոնսենս է հնչում/ իրավունք չունի ձեռք բարձրացնել մեր երեխաների վրա: Հարցը նրանում չէ, որ մենք բոլորս տղա ենք եղել եւ ժամանակին գոնե մի հատ կռիվ արած կլինենք եւ այսքանով սեփական մաշկին մոտիկ ենք զգում, այլ այն պատճառով, որ ոչ մի բռնատիրական կամ թեկուզ լեգիմիտ իշխանություն նրանց իրավունք չի տվել իրենց նման կերպ վարվել:
Ամեն դեպքում ... ես մի մարդ եմ, ով համեմատաբար քիչ է գործ ունեցել այդ համակարգի հետ /թու-թու/, երբ գեթ մեկ վայրկյան պատկերացնում եմ, որ նման մեկը կարող է տղայիս վրա ձեռք բարձրացնի ... հասկանում եմ, որ արյունը կխմեմ այդ ոստիկանի էլ, իր ոստիկանապետինն էլ.
Այո, այս ամենը նշում եմ Bold-ով, որովհետեւ նույնիսկ այս տողերը գրելիս, եւ միայն պատկերացնելիս ... մեջս ամեն ինչ խառնվեց: Խառնվեց, քանի որ ինքնին արյունախում չլինելով ... ու հասկանալով իմ համեստ հնարավորություններն այս «որսորդ» իշխանությունների պայմաններում, բայց… ուզում եմ, որ բոլոր նրանք, ովքեր ուրիշի երեխայի վրա ձեռք են բարձրացնում, հասկանան ... որ այս աշխարհում մեզ առաջին հերթին մեր երեխաներն են հետաքրքրում: Եվ նույնիսկ եթե «քիթս չհասնի խաղողին», հաստատ ձեռքս գրպանիս կհասնի, որ վարձեմ մեկին ...
Ինչն է այս երկրում էժան .. մարդու կյանքը.
---
-----
Ավելացրել եմ F5-admin-ի խնդրանքով 05.05.2010 20:36
