Այսօր շաբաթ է: Շաբաթօրյակ: Թեև մեր թաղի շենքերի կողքով անցնելիս, մի քանի մարդ տեսա` շաբաթօրյակ անող: Այն էլ ոչ թե շաբաթօրյակ էր, այլ իրենց ավտոմեքենաների հերթական լվանալ-մաքրելը:

Ակամա հիշեցի սովետի շաբաթօրյակները: Այնքան մեծ չեմ, որ խորանայի-հասնեի մինչև Լենին պապին` գերանը ուսին դրած: Պարզապես հիշեցի այն օրերի մեր շենքի շաբաթօրյակը` շենքի ամբողջ բնակիչներով ներքև էինք իջնում` բակ, մաքրում-պլպլացնում շենքի հարակից տարածքները, վերջում` շենքի ժողովրդով խորոված-քեֆ-ուրախություն:

Այ, դա էր շաբաթօրյակը, երբ բոլորվս ուրախ իջնում էինք բակ: Թե չէ, հիմա, շենքերը` զիբիլների մեջ, իսկ մարդիկ միայն լվանում են իրանց ավտոները, լավագույն դեպքում` իրենց շեմից մի քանի մետր շառավղով միայն:

Մեզ մաքրվել է պետք մեր հոգին գարշահոտությամբ լցնող զիբիլից…