Ճիշտն ասած, այս գրառումը ուզում էի դնել ՀՀ չքաղաքացիները բաժնում, բայց դեռևս այդպիսի բաժին չունենք: Դրա համար էլ դրել եմ սողունների բաժնում:
Էս տխմարի մտքերը լսե՞լ եք երբևէ: Որ մեր Հայաստանում կա ժողովուրդ ու ազգ եւ, որ մեկը գիտակից է, իսկ մյուսը՝ անգիտակից: Հիմա չեմ էլ հիշում որ մեկն արդեն: Ըստ նրա, ազգի գիտակից հատվածին պետք է գուրգուրել, կերակրել, որ նրանք իշխեն մյուս հատվածին ու եթե կարիք լինի՝ նաև բռնի ուժով, քանի որ անգիտակից հատվածը չի հասկանում, որ դա իր համար է արվում:
Հա, մի հաճարեղ միտք էլ է ասել, որ ՀՀ ընտրություններին մասնակցելուց առաջ պետք է IQ թեստ անցկացնել, հետո նոր միայն թողնել մասնակցելու: Մեկը հարցնի՝ բա որ դու էլ էդ թեստից կտրվե՞ս:
Եւ ինչպե՞ս են սրա նմանները կոչվում մտավորական ու մեծն հայ մուլտիպլիկատոր: Լավագույն կոչումը, որ կտայի այս տխմարին, դա մեծն հայ մտաոՌականն է:
Հայաստանի ապագան կախված է մեկ մարդուց, և այդ մեկ մարդը դու’ ես...
Գրառման հեղինակ՝ Քաղաքացի | Բաժինը՝ Քաղաքական սողուններ | 37 մեկնաբանություն • Ուղարկել ընկերոջը
«Անձամբ»-ը ի՞նչ կապ ունի, եթե նա ինձ, ինչպես նաև քեզ անվանում է տգետ, կամ էլ հակառակը՝ ինձ ու քեզ գիտուն, բայց մեր հարևանին՝ տգետ:
Աշոտյանին էլ անձամբ չեմ ճանաչում, բայց՝ տխմար է, Հիտլերին էլ չեմ ճանաչել, բայց նա ոճրագործ էր… ու այդպես շարունակ:
Ամատունի ջան, դու մենակ քեզ դուր եկող հատվածներն ես նայում ու հետո ուշադրություն չես դարձնում դրա հիմնավորմանը:
Ես էլ հակված չեմ չճանաչած մարդուն «տխմար» անվանելուն, բայց եթե Քաղաքացու ինֆորմացիան ճիշտ է, որ այս մարդը ասել է հետևյալը ազգի գիտակից հատվածին պետք է գուրգուրել, կերակրել, որ նրանք իշխեն մյուս հատվածին ու եթե կարիք լինի նաև բռնի ուժով, քանի որ անգիտակից հատվածը չի հասկանում, որ դա իր համար է արվում, ապա համարձակորեն կարող եմ ասել՝ ես նրան ճանաչում եմ, ու նա տխմար է:
Ես ուղղակի մեջբերում չեմ արել նրա խոսքերից, բայց նրա գաղափարախոսության ընդհանուր իմաստը, որը նա հաճախ արտահայտում է էկրաններից, դա է:
Մեկ էլ նրան այս վերջին մեկ տարվա մեջ արդեն մի 5 անգամ կանչել են եթեր, որ մեր գլուխները էլ ավելի լվանա: Թու թու թու, նրա մտքերը էնքան տխմար են, որ մենակ այն մարդկանց վրա է ազդում, որոնք արդեն «գլուխլվացված» վիճակում են:
Համ էլ, Ամատունի ջան, որտե՞ղ տեսար քաղաքական հայացք: Նշված մտքերը բացարձակ կապ չունեն քաղաքականության հետ, դրանք ներանձնական գաղափարներ են, որոնց հիմքում քեզ ծանոթ «ստրուկի հավատքն» է (քո հոդվածը ի նկատի ունեմ):
Չեմ կարծում, որ ինչ-որ մեկը հենց այնպես մյուսին տգետ անվանի: էդ տխմար Աշոտյանին էլ մեզ նմաններն են ընտրել պատգարակավոր, Հիտլերին էլ՝ իր ժողովուրդը (հաստատ կաշառք չի եղել):
Եղբայր, ինչպես ռուսներն են ասում ты не вникаеш в суть: Ինչ-որ բան էն չի՞: Դու չես կարծում, բայց մարդն ամեն հարմար առիթ բաց չի թողում դա անելու համար: Էդ տխմար Աշոտյանին էլ ոչ մեկ չի ընտրել, այլ իրենք իրանց «ընտրացրել են» ու այստեղ նորից ты не вникаеш в суть:
Հիտլերի դեպքում համաձայն եմ, ու՜ֆֆֆֆֆ: Վերջապես մի բանում քո հետ համաձայնվեցի
Հիտլերի ժողովրդի հետ համաձայն եմ մասամբ, 3 տարի դրանց մեջ եմ ապրում: Հիտլերը գոնե ուներ հստակ գաղափար, Լենինն էդ էլ չուներ, բայց ընդունվել էր մարդկանց կողմից: Սակայն ժամանակի մեջ տեղափոխվելը ճիշտ չէ: Այսօր ունենք ժողովրդավարության հստակ մոդելներ, որոնք տասնամյակներով ապացուցել են իրենց կենսունակությունը, եւ մարդկանց ազատություն շնորհելով՝ ավելի են կատարելագործվում: Ավելի ճիշտ կլինի այսօրվա դեմոկրատիաները օրինակ բերել:
Բարեւ ՁԵԶ հարգելի բլոգերներ,
Նախ ասեմ, որ ուշադիր հետեւել եմ Ձեր բանավեճին Վայելեք ձեր Հայաստանը - գողի, բ-ի,… հոդվածի ներքո, եւ ցանկանում եմ որոշ հարցեր տալ յուրաքանչյուրիդ:
Վահան Ամատունի, դուք Հայաստանո՞ւմ եք գտնվում: Կապ չունի, նշեք ձեր երկիրը, պարզապես ինձ հետաքրքրում է դուք ՀՀ տարածքո՞ւմ եք,թե՞ ոչ:
Իսկ այժմ այս հիանալի, հրաշալի, պայծառափայլ, վսեմաշուք մուլտիպիկատորի մասին: Դուք ճանաչո՞ւմ եք սրան: Եթե ոչ, ապա ինչո՞ւ եք վիրավորում, կբացատրե՞ք արդյոք:
Ձեզ դուր չեն գալիս այս մարդու հայացքները, դրա համա՞ր եք վիրավորում:
Խնդրում եմ բոլորդ էլ գրեք, արդյո՞ք ՀՀ ում եք,թե ոչ:
Բարով եկար Philosopher:
«Հիանալի, հրաշալի և այլն և այլն մուլտիպլիկատորի» («Տիգրանակերտ» կոչվող մարազմը դիտելուց հետո նման շռայլություններ չէի ուզի գրել) զառանցանքի հասնող միտք է արտահայտում, եւ մի երկու հոգի էլ որոշել են իրենց սուբյեկտիվ գնահատականը տալ նման ձևով արտահայտվող մարդուն:
Ի՞նչ կա որ: Հարցը դուր գալ-չգալը չի: Եթե այդ մարդը հեռուստաեթերում ասած լինի ինչ-որ քաղաքացիական բարձր գիտակցությանը համապատասխանող մտքեր, իսկ Հայլուրիկները կտրեն ու թողնեն իրենց ձեռնտու հատվածները, ապա դա կզգացվի, ու մարդը «տխմար» որակմանը չի արժանանա: Սակայն, ըստ Քաղաքացու, նա արդեն առաջին անգամը չէ, որ տալիս է նման մտքեր, ուստի՝ այդ մարդը իրեն լավ է զգում, երբ իրեն ասում են՝ պիտի սա նկարես ու սա չնկարես, պիտի այստեղ քայլես ու այստեղ չքայլես, այս բանը ասես, այս բանը չասես: Դե ասա տեսնեմ, սխա՞լ եզրակացություն եմ անում: Ստրուկ չէ՞ նման մտքեր արտահայտողը:
Ի դեպ, Ռոբերտից գիտեմ միայն մի զրույց, երբ նա 2003-ի ընտրություններից առաջ ասել էր, թե, եթե Քոչարյանը ընտրվի, ապա նա հանգիստ կհավաքի իր ունեցվածքը ու կհեռանա Հայաստանից, իսկ եթե Դեմիրճյանը ընտրվի՝ առանց մի բան վերցնելու կփախնի: Ոնց երևում է, մի կերպ իրեն զսպելով սպասեց այս 5 տարին, մինչև ընտրվի Փրկիչը ու ազատի նրան հայրենադավ մտքերից: Կամ էլ խելքը թռցրեց ու մազոխիզմով է տառապում (իմա՝ ինձ բռնի ուժով ասեք ինչ անեմ, ես անգիտակից եմ):
Հա, մոռացա գրեմ, Հայաստանում չեմ: Եթե ինչ-որ բարձրագոչ հայտարարություններ ունես այդ առիթով անելու, los geht’s, արդեն սովոր եմ:
Ես ՀՀ-ում եմ, ու էս մարդուն վիրավորում եմ ի հակադարձում նրա` ընդհանրական վիրավորանքի: Իսկ իրականում չեմ էլ վիրավորում, պարզապես ներկայացնում եմ ձեզ, թե ինչեր է ասել վերջերս:
Համ էլ, ի՞նչ ասել է՝ ճանաչո՞ւմ եք: Ես վերևում այդ հարցին արդեն պատասխանել եմ:
Պարզապես ես որոշել եմ պարբերաբար ձեր ուշադրությանը ներկայացնել ՀՀ-ի իմ իմացած բոլոր սերժանտիկներին, ինչպես Ֆենոմենոնը կասեր իմա` այն մարդկանց, որոնք առանց տերերի ու ազատ մրցակցության պայմաններում չեն կարող գոյատևել:
Նախ, մի քանի ընդհանուր բնույթի մտքեր:
Առաջինը, շնորհակալություն եմ հայտնում Philosopher-ին մեր բլոգին միանալու համար: Հուսով եմ, Ձեր խոսքը համեմված կլինի իմաստասիրությամբ (իմա՝ փիլիսոփայական քննարկումներով եւ եզրակացություններով):
Երկրորդը, այն, թե ով որտեղ է բնակվում, ավելի լավ կլիներ ներկայացնել «Բարեւ, ե՛ս եմ… » բաժնում: Դե սկսել եք, ոչինչ… (սա պարզապես՝ ապագայի համար):
Իսկ այժմ բուն թեմայի վերաբերյալ:
Չգիտեմ, հայերի՞ն, թե՞, ընդհանուր առմամբ, մարդ արարածին բնորոշ մի երեւույթ կա. որոշ անհատներ, եթե մի ոլորտում դրսեւորվում են եւ ստանում լավ կամ վատ, աննշան կամ մեծ ճանաչելիություն, ապա իրենց «սուրբ պարտքն» են համարում խոսել եւ փիլիսոփայել այլ, իրենց չվերաբերվող եւ անգամ այնպիսի ոլորտների վերաբերյալ, որտեղ իրականում իրենք «բոբիկ են»: Օրինակներ շատ կան: Վերցնենք թեկուզ Սոս Սարգսյանին: Տաղանդաշատ դերասան է, սակայն դա դեռ չի նշանակում, որ ՀՅԴ-ի հորդորով պետք է համաձայնվեր տարիներ առաջ դառնալ ՀՀ նախագահի թեկնածու:
Նույնն էլ այս մուլտիկի մասին է: Մուլտ ես նկարում, լավ ես անում: Արվեստագետ ես, հասկացանք: Սակայն դու հո հասարակագետ (սոցիոլոգ) կամ քաղաքականագետ (պալիտոլոգ) չե՞ս, որ քեզնից դուրս եզրահանգումներ ես կատարում: Սա նման է այն երեւույթին, եթե ատամնաբույժը զբաղվեր արհեստական բեղմնավորման խնդիրներով, իսկ անասնաբույժը՝ ֆինանսավարկային քաղաքականություն մշակելով:
Եվ հետո, ես նույնպես համաձայն եմ, որ մարդուն կարելի է եւ պետք է ճանաչել իր արած գործերով, պահվածքով եւ հայացքներով, անգամ՝ մտքերը շարադրելու մեթոդներով եւ ունակություններով: Մենք Աստծուն չենք տեսել, սակայն բոլորս գիտենք նրան եւ ճանաչում ենք նրան: Անձամբ ես կուզենայի այս արվեստագետին անձամբ ճանաչել ու մի քանի բաժակ կոնծած վիճակում մի քիչ «ղժժայի» նրա մտքերի վրա:
Մտքերի լրաքաղ որոշ օնլայն աղբյուրներից
Հունիս 3, 2006
Մուլտիպլիկատոր Ռոբերտ Սահակյանցը համոզված է, որ բոլոր անվանումները յուրահատուկ կոդեր են. «Եթե ֆուտբոլային թիմը դժվար արտասանվող «Փյունիկ» անվանումը կրող շապիկներով է խաղում, ապա նրա խաղը դժվար թե հաջող լինի: Եթե թիմը «Արարատ» է կոչվում, ֆուտբոլիստները հպարտ ու գլուխները վեր բարձրացրած են խաղում: Իսկ եթե թիմը օլիգարխի անունն է կրում, օրինակ՝ «Միկա», ապա համապատասխանաբար բոլոր խաղացողներն իրենց օլիգարխ Միկայի խաղալիքներ են զգում: Լավ է, որ գոնե Միկային մանուկ ժամանակ Լյոլիկ չեն կոչել, թե չէ մենք բենզակայաններ, թիմեր եւ «Լյոլիկ-ավիա» ինքնաթիռներ կունենայինք»:
«Ես ուրախանում եմ, որ հանդիպում եմ երջանիկ ռումինահայերի, Լեհաստանի հայերի, որոնք այլեւս չեն գիտակցում իրենց հայ լինելը, որ ժամանակին իրենց պապերն Անիից են հեռացել այդ երկրներ եւ այսօր շատ երջանիկ են»
Կարդացեք նաեւ
«Հին ժողովուրդները հոգնած, ծույլ եւ հեգնանքով են նայում աշխարհին»
Մուլտիպլիկատորի բարոյական կրեդոն. «Ընտրությունները կեղծելը սուրբ գործ է»
Շնորհակալություն Միտք-ին հոդվածների համար:
Եթե ինչ-որ մեկի, թեկուզ իր կարծիքով, ախմախ մտքերը դուր չեն գալիս, ապա միևնույին է` հանրորեն ախմախ (վիրավորանք) անվանել մարդուն իր կարծիքի համար անընդունելի է. մի բան, որ սովորություն են դարձրել անգամ մամուլի որոշ «մշակներ»: Դա՛ չէ խոսքի ազատությունը:
Հ.Գ. Ներկայումս Հայաստանում չգտնվելը որևէ ազդեցություն չունի հայացքներիս վրա:
Ադմինի մտքերը դուրս եկան (ոչ թե ադմինն է՝ դրա համար): «Ներկայացնելը», ՔԱՂԱՔԱՑԻ, նմանապես է լինում: Հիմա հասկանալի է, որ մուլտիպլիկատորը ուղղակի դուրս է եկել իր «պլանետից»:
Անկեղծ ասած, սպասում էի ավելի ռեալիստական բանավեճի: Թեեւ սա էլ վատ չէ:
Ռոբերտ Սահակյանց.
Մեկն ասացիք, որ ճանաչելը կարեւոր է, մյուսը ասաց`նրա մտքերը լսենք, որ գնահատենք բավական է: Բայց եկեք հիշենք այս «մուլտիկ նկարողին»: Դուք սրան շուտվանի՞ց եք ճանաչում: Մոռացե՞լ եք թերեւս, թե ո՛վ էր 2003 թվականին ու 2004 թվականի ապրիլյան օրերին ընդդիմությանը ձեռք առնում: Չե՞ք հիշում, թե ինչ «լավ» ու «խորաթափանց» մուլտիկներ էր նկարում Դեմիրճյանի,Արամի եւ մյուսների մասին: Մոռացե՞լ եք, թե ինչ էր էր ասում սա:
Որոշ մտքեր ունի, որոնց հետ անձամբ ես համաձայն եմ: Այ օրինակ սա .
Եթե թիմը «Արարատ» է կոչվում, ֆուտբոլիստները հպարտ ու գլուխները վեր բարձրացրած են խաղում: Իսկ եթե թիմը օլիգարխի անունն է կրում, օրինակ՝ «Միկա», ապա համապատասխանաբար բոլոր խաղացողներն իրենց օլիգարխ Միկայի խաղալիքներ են զգում: Լավ է, որ գոնե Միկային մանուկ ժամանակ Լյոլիկ չեն կոչել, թե չէ մենք բենզակայաններ, թիմեր եւ «Լյոլիկ-ավիա» ինքնաթիռներ կունենայինք»:
Սակայն, իր բնույթով նա չի տարբերվում նամինկլատուրային մտավոռականներից, որոնք իշխանության հետ միացած գործում են ոչ թե սեփական ազգի շահերի համար, այլ սոսկ իրենց բիզնեսը եւ իրենց «ես»-ը առաջ տանելու համար:
Ի դեպ, լսել եմ, որ այս «մուլտիկ նկարողը» Հ1-ի Ալեքսան Հարությունյանի աներն է:
...
Իսկ այժմ իմ հարցի համար:
Վահան Ամատունի, ես ցանկանում էի լսել հենց ձե՛ր պատասխանը, քանզի ուսումնասիրելով ձեր նախորդ գրածները, ասեմ, որ ես այդպես էլ կարծեցի: Դուք կողմ եք երեւի Վազգեն Մանուկյանին եւ Վահան Հովհաննիսյանին: Բայց, եթե ոչ սրանք, ապա գոնե Սերժ Սարգսյանին: Դուք մի միտք էիք հայտնել, որ Սերժն էլ մի բան չի, բայց դե գործ անում է: Ահա այս մտքի համար էր, որ ուզում էի իմանալ, թե որտե՞ղ եք տեսել մեր սիրելի վարչապետի կատարած գործը: Ի նկատի ունեմ, այդ ի՞նչ գործ եք տեսել նրա կատարմամբ:
Հ.Գ. Ըստ իս, Ամատունյաց տերը ապրում է Ֆրանսիայում, այո՞, թե՞ ոչ:
Philosopher, Ձեր կծու և հեգնական մեծամտական տոնը արդեն իսկ շինիչ ոչինչ չի պարունակում: Ես գիտեմ` հակասելու ես այս գրառմանս, այն էլ` խիստ, ապացուցելու համար ին-չոր գերեկայություն, չէ՞ որ փիլիսոփա ես: Դե լավ, գոնե դու էլ խոստովանեցիր, որ էդ մուլտիպլիկատորը գոնե մի լավ խոսք ասել է, ես ել ավելացնեմ, որ լավ մուլտիկներ ունի նկարած:
Այժմ. որտե՞ղ եմ տեսել, «սիրելի վարչապետի կատարած գործերը»: Չեմ տեսել, լսել եմ, որ Ղարաբաղի պատերազմի մասնակից է` ի տարբերություն ոմանց, պարտաճանաչ է, անձամբ նրա մասին գերազանց արտահայտություններ է արել նույն ինքը Լ.Տ. Պետրոսյանը, Վազգենը և այլոք: Այս ամենով հանդերձ, ես անբավարար եմ գնահատում այսօրվա մեր ժողովրդի վիճակը:
ՈՒղղակի մարդկանց մեջ երբեմն լավն էլ պետք է կարողանալ գտնել: Ես ոչ մեկին չեմ ընտրել և չեմ ընտրելու, գիտե՞ս ինչու, որ հետո ինձ չխաբեն, խաբված չզգամ: Ավելորդ պատասխանատվություն է, պատասխանատվություն խղճիդ առջև:
Չեմ ուզում մասնակից լինել ամենամեծ պոռնկությանը: Ոչ մի երկրի դեռ ոչ մի իշխանական երկարատև կառավարումից հետո ժողովուրդը գոհ չի եղել ու չի էլ լինելու: Հետո են ասելու «այսինչի օրոք լավ էր»: Մարդկությունը հիշողության կորուստ ունի:
Ես մի անգամ ընտրություն կատարել եմ ու ձայն տվել եմ ԼՏՊ-ին: Ի՞նչ եղավ հետո: Ամենաթողություն, բառի լայն իմաստով, գտե՛ք մի անկախ ու անկաշառ պատմաբանի և ասեք, որ Ձեզ պատմի այդ իշխանության գործունեությունը՝ Տեր Հուսիկի մասին, որ փակել տվեց թերթեր,Վանոյի, որ սպանեց Վարգես Պետրոսյանին ու իր գաղափարակից Համբարձումին, կամ այն ժամանակվա հայրենի ոստիկանության, որ կեղեքում ու անարգում էր քայլապոխին:
Ի՞նչ է փոխվել, ոչինչ կամ գրեթե ոչինչ, ի՞նչ երաշխիք կար կամ կա, որ Լևոնը՝ որի օրոք, նրա լուռ համաձայնությամբ թալանվեցինք ու անարգվեցինք (կանգնեցրու պատահական մի 50-60 տարեկան մարդու և հարցրու նրան) դառնալու էր կամ դառնալու է համաժողովրդական նոր շարժման ջահակիրը: Ոչ մի երաշխիք:
Հրանտ Բագրատյան՝ հայտնի ֆոկուսչիկ ու աֆյոր: Երբևէ դիտե՞լ եք նրանց մասնակցությամբ խնջույքային-գինեբուքերով տեսաֆիլմեր, ունեցողներ կան, կարող եք հայթհայթել ու հիանալ այսօրվա անմեղ թվացող մարդկանցով: Առանց այն էլ հասարակությունը պառակտված, հուսալքված է, մի հատ էլ այդ վիհը խորացնող լիդերներ են հայտնվել, նախկին օբիժնիկներ, որոնք իրենց քաղցր օրերի հուշը, քան ժողովրդի վիճակի մտահոգության բարելավումն է հանել փողոց:
Եթե ցանկանում ենք դեպի լավը գնալ, ապա ցախավելով պետք է սրբենք այս մարդկանց եւ հենվենք թարմ ու նոր գաղափարական հոսանքների վրա: Թե չէ, պատկերացրեք Արամ Սարգսյանը՝ կրկին վարչապետ:
Իսկ իմ մասին ասեմ, որ Ամենայն Հայոց իշխանը Ֆրանսիայում չէ: Դա էական էլ չէ:
Philosopher, Ձեր կծու և հեգնական մեծամտական տոնը արդեն իսկ շինիչ ոչինչ չի պարունակում:
Կներեք, սակայն, եթե ես Ձեզ այսպիսի որակում տայի, ապա դուք կվիրավորվեի՞ք, թե՞ ոչ: Սա ինձ շատ է հետաքրքրում:
Ես գիտեմ` հակասելու ես այս գրառմանս, այն էլ` խիստ, ապացուցելու համար ին-չոր գերեկայություն, չէ՞ որ փիլիսոփա ես:
Այժմ հեգնական ո՞վ է խոսում, ե՞ս, թե՞ դուք՝ հարգելի Վահան Ամատունի:
ՈՒղղակի մարդկանց մեջ երբեմն լավն էլ պետք է կարողանալ գտնել:
Ռոբերտ Սահակյանցի մեջ ո՞րն է լավը: Կամ, ասենք, Իգիթյանի, այն նկարչի մեջ:
Ես ոչ մեկին չեմ ընտրել և չեմ ընտրելու
Կներերք, բայց ես դա ընկալեցի մազոխիստական դրսեւորում: Գիտե՞ք ինչու, քանզի ընտրությամբ դու ստեղծում ես երկրիդ ապագան, այժմ էական չէ՝ այն կեղծվե՞լ է, թե՞ ոչ. կարեւորը քո քայլն է, իսկ եթե դուք ասում եք, որ չեք ԸՆՏՐԵԼՈՒ, ապա դուք պարզապես թքած ունեք ամեն ինչի վրա. ես այդպես ընկալեցի ձեր այդ խոսքը:
Վանոյի, որ սպանեց Վարգես Պետրոսյանին ու իր գաղափարակից Համբարձումին
նախեւառաջ, այսպիսի հայտարարություն անելու համար, դուք պետք է ունենաք որեւէ փաստ: Ներկայացրեք այդ, եւ հետո մենք կխոսենք այս թեմայի շուրջ:
Հրանտ Բագրատյան՝ հայտնի ֆոկուսչիկ ու աֆյոր: Երբևէ դիտե՞լ եք նրանց մասնակցությամբ խնջույքային-գինեբուքերով տեսաֆիլմեր, ունեցողներ կան, կարող եք հայթհայթել ու հիանալ այսօրվա անմեղ թվացող մարդկանցով
Բագրատյանին ֆոկուսչիկ եք անվանում, դուք ի՞նչ ի նկատի ունեք: Իսկ նրանց մասնակցությամբ տեսահոլովակ, դուք հաստատ նկատի ունեք Մանվել Գրիգորյանի խնջույքին Վանոյի ասած բառերը, այդպես չէ՞: Եթե այո, ապա գովելի է ձեր հումորը:
Եթե ցանկանում ենք դեպի լավը գնալ, ապա ցախավելով պետք է սրբենք այս մարդկանց եւ հենվենք թարմ ու նոր գաղափարական հոսանքների վրա:
Ո՞վ է թարմ ու նոր գաղափարով այդ մարդը: Արթո՞ւրը, թե՞ Հովհաննիսյան Վահանը: Կներեք, միգուցե Արամ Հարությունյանի՞ն էիք ուզում մատնանշել:
Ամենայն Հայոց իշխանը Ֆրանսիայում չէ: Դա էական էլ չէ:
Չընկալեցի՞ք՝ ինչու Ֆրանսիան նշեցի:
Այժմ. որտե՞ղ եմ տեսել, «սիրելի վարչապետի կատարած գործերը»: Չեմ տեսել, լսել եմ, որ Ղարաբաղի պատերազմի մասնակից է` ի տարբերություն ոմանց, պարտաճանաչ է, անձամբ նրա մասին գերազանց արտահայտություններ է արել նույն ինքը Լ.Տ. Պետրոսյանը, Վազգենը և այլոք:
Դուք նշել էիք, որ նա գործ է անում: Ես խնդրեցի ցույց տալ նրա կատարած գործերը, իսկ դուք նշում եք 90-ականները, որը տվյալ պարագայում ոչ մի կապ չունի:
28-03-08 • 18:49 PM
Կարելի՞ է մարդուն անձամբ չճանաչելով անվանել «տխմար»` նրա քաղաքական հայացքների համար: