16 մեկնաբանություն

1. Democrat:
   31-05-07 • 16:49 PM

   Համաձայն չեմ Ձեր գրառման վերջաբանի հետ՝ որպես հոմոսեքսուալիստների հանդեպ Ձեր ծաղրանքի եզրակացություն:

   Ինքս չեմ ընդունում հոմոսեքսուալիզմի գաղափարը, բայց սա չի նշանակում, որ ես չեմ ընդունում բոլոր եվրոպական արժեքները: Ժողովրդավարությունն ունի այլ դրսեւորումներ ևս, որը ցանկալի կլիներ ներմուծել մեր հանրապետություն: Վերցնել միայն այս դրույթը և մերժել Եվրոպային կարծում եմ այնքան էլ ճիշտ չէ: Վերջապես, կարելի է Արեւմուտքից (և ոչ միայն Արեւմուտքից) վերցնել լավն ու օգտակարը, և ոչ թե միայն արվամոլության հանրային ընդունելությունը:

1. Bloger:
   01-06-07 • 13:20 PM

   Հարգելի դեմոկրատ, ժողովրդավարություն ասածն ինքնին փուչիկ է, գրանտ շահելու հերթական ձև… ու նաև Հայաստանի նման խեղճ ու կրակ պետությանը մեկ անգամ ևս ծնկի բերելու միջոց: Ամերիկան է, հա՞ ժողովրդավար պետություն, որ մի հատ էլ ուրիշներին է խրատում: Վիետնամ, Ավղանստան, Իրաք, մեկ էլ տեսար Իրան: Հիմի էլ ռուսներին է վրա տալիս: Դա է, հա՞ իրենց ժողովրդավարությունը: Պատերազմներ հրահրել իր շահի համար, ու օգտվել դրանից՝ այլ ազգերի զոհերի հաշվին:

   Զզվում եմ Ամերիկայից էլ, իրենց հորինած դեմոկրատիայից էլ: Սևակը սաղ լիներ, մի հատ բանաստեղծություն կգրեր դրանց մասին, վերնագիրն էլ կդներ “Զզվում եմ...”

1. Քաղաքացի:
   01-06-07 • 17:47 PM

   F5-admin և Bloger ջան,

   Ես էլ եմ դեմ ոչ ավանդական սեռական վարքագիծ ցուցաբերելուն ու, ինչպես հոգեբուժության դասագրքերն են սահմանում, դրանց դասվում են վարքի խանգարումների շարքին: Եվ հետևաբար, ինպես մյուս հոգեկան հիվանդություններն են բուժում, այս խանգարումը նույնպես ենթակա է բուժման: Այդ երևույթը ոչ պետք է աստվածացվի, և ոչ էլ այդ մարդիկ պետք է պախարակվեն և խարազանվեն: Պախարակումը և խարազանումը կբերի միմիայն այդ երևույթի տարածմանը, կամ գոնե թաքնված տարածմանը:

   Ինչ վերաբերում է դեմոկրատիային վերը բերվածի ենթատեքստում: Այո նրանց մերկ փողոց դուրս թողնելը այդքան էլ ճիշտ չէ` ելնելով ազգապահպանման և հետագա սերունդների դաստիարակման նկատառումներից և ես ինքս էլ դեմ եմ դրան:

   Ինչ վերաբերում է դեմոկրատիային ընդհանրաես: Այն մարդիկ, որոնք իրենց անջատում են իրենց իսկ սեփական պետությունից, նրաց չեն հասկացել և չեն էլ ուզում հասկանալ դեմոկրատիայի բուն էությունը: Ես անձամբ կարծում եմ, որ դեմոկրատիայի բուն էությունը դա, որևէ եկրի քաղաքացիների` իրենց երկրի անցյալի, ներկայի և ապագայի նկատմաբ ունեցած ակտիվ մտահոգ վերաբերմունքը և վարքն է, որը չունի արտահայտման սահմանված ձևաչափեր և տարբեր ժամանակաշրջաններում կարող է տարբեր լինել: Եվ երբ այդ ակտիվ մտահոգ վերաբերմունք և վարք ունեցող մարկանց թիվը որևէ համայնքում կամ երկրում հասնում է կրիտիկականի, այդ ժամանակ էլ տեղի են ունենում նրանց կողմից նախաձեռնված և դրդված փոփոխություններ: Եվ ինչքան մեծ լինի այդ մարդկանց զանգվածը, այնքան ավելի դեմոկրատ կլինի երկիրը: Ճիշտ է դեմոկրատիայ իդեալական չէ, ինպես և ոչինչ մեր կյանքու, բայց մինչ օրս մարդկությանը հայտնի, իրենց իսկ ապագան նախագծելու և կանխորոշելու (այնքանով ինչքանով, որ դա հնարավոր է) կառավարման ամենակատարյալ համակարգն է: Միգուցե մենք վաղը կունենանք մի նոր ու ավելի կատարյալ համակարգ:

   Ինչ վերաբերում է ԱՄՆ-ի ագրեսիային դեպի այլ երկրներ: Մենք կարիք չունենք որևէ կերպ նմանվել մեկ այլ երկրի, այդ թվում և ԱՄՆ-ին: Չնայած, որ ես անձամբ կարծում եմ, որ վատ չէր լինի, որ լավ հատկանշական կողմեր վերցնեինք իրենցից, օրինակ իրենց սեփական երկրի նկատմամբ անսահման սերը, և այլն: Եվ ԱՄՆ-ն բերել որպես դեմոկրատիայի վառ օրինակ և այն քննադատելայդքան էլ ճիշտ չեմ համարում, քանզի կան շատ այլ այս կամ այն չափով դեմոկրատ երկրներ, որոնք հաստատ ԱՄՆ-ից բարձր են կանգնած իրենց արժեքային համակարգով: Եվ դեմոկրատիան էլ Ամերիկան ու Անգլիան չեն հորինել ինչքան գիտեմ, իրենք պարզապես իրենց քաղաքականությունն են տանում մեր նման <<ամեն ինչ ընդունող և մարսող>> երկրներում, իրենց իսկ ազգային և արտաքին շահերի համար: Եվ մենք լինելով ոչ իրենց նման չենք հակադրում մեր ազգային և այլ շահերը և հայտնվում այսպես կոչված <<սանիտարների>> դերում, որոնք մաքրում են ԱՄՆ-ի աղբերը: Եվ փաստորեն, բողոքելով ոչինչ չենք փոխի, ԳՈՐԾԵԼ Է ՊԵՏՔ` միշտ և անդադար, ամեն ժամ և ամեն օր: Տեսնելով վատը, արձանագրելով այն և հետևողականորեն և շարունակաբար պայքարելով դրա դեմ:

1. ՎաՎա:
   02-06-07 • 23:38 PM

   Գուցե ես քաղաքականություն լավ չեմ ըմբռնում, բայց ինձ թվում է, որ եթե ԱՄՆ-ն որ դեմոկրատիայի շնչով ապրեր, հայտնի պատերազմները չէր սկսի: Անունը դրեցին, թե Իրաքը աշխարհի խաղաղությանն է սպառնում, սակայն իմ խորին համոզմամբ ԱՄՆ-ն ոչ է թիվ մեկ խաղաղապահն է, այլ թիվ 1 խաղաղախախտը (նոր հորինեցի էս բառը, շատ չծիծաղեք իմ վրա): Դե թող գնա Մոնղոլիայում դեմոկրատիա խաղացնի, թե՞ այնտեղ նավթ ու հերոին չկա, դրա համար է անտարբեր:

   Թող ինձ ների Քաղաքացին, սակայն դեմոկրատիայի մասին ավելի շատ աբստրակտ կարելի է խոսել, քան թե գործնականորեն: Այսինքն, ավելի շատ թեորիապես: Ասել կուզեմ՝ դեմոկրատիայի անունը կա, բայց “ամանումը չկա”:

1. Քաղաքացի:
   03-06-07 • 18:05 PM

   Ժողովուրդ ջան,

   Եկեք հստակ սահմանում չտանք որևէ երևույթի և փորձենք գործնական խոսակցություն ծավալել: Անունն ինչ ուզում է թող լինի <<դեմոկրատիա>>, թե , ասենք <<......կրատիա>>:
   Հիմա խնդրում եմ ինձ ասեք, թե արդյոք որևէ երկրի որևէ քաղաքացին պետք է արդյոք մասնակցություն ունենա այդ երկրի կառավարման գործում, թե ոչ? Եվ խնդրում եմ երկու դեպքում էլ հիմնավորեք:

   Սպասում եմ…

1. Հայարփի:
   04-06-07 • 01:11 AM

   Կարծում եմ, որ՝ այո, հենց քաղաքացին պետք է կերտի իր իշխանությունը: Հակառակ դեպքում կունենք այն, ինչ հիմա ունենք Հայաստանում:

1. Քաղաքացի:
   04-06-07 • 13:04 PM

   Այո, իսկ, քաղաքացին ինչպե՞ս պետք է կերտի իր իշխանությունը: Ըստ իս՝ ընտրությունների, հանրաքվեների, խաղաղ ցույցերի և երթերի միջոցով: Այս ամենն ամրագրված է սահմանադրությունում, այինքն՝ օրինական է: Իսկ ի՞նչ կարելի է ասել այն ամենի մասին, ինչը եւ ոչ մի օրենքում գրված չէ: Խոսքս բարոյական խնդիրների մասին է: Օրինակ, մեր մտահոգ և խնամքով վերաբերմունքը մեր երկրկի նկատմամբ: Ու ոչ միայն այս մի քանի օրվա՝ հետընտրական շրջանի առումով, այլ ավելի մեծ հեռանկարով: Ո՞վ ենք մենք, որտեղի՞ց ենք եկել, ու՞ր ենք գնում եւ ինչի՞ համար ենք գնում: Ի՞նչ պիտի անենք, որ հասնենք այնտեղ, ուր ցանկանում ենք հայտնվել…

   Հիմա մի հիմնական հարց ունեմ.

   եթե իշխանությունը հեռացել է քաղաքացիներից և իր գործունեության մեջ նուրբ ասած այդքան էլ հաշվի չի առնում նրանց կենսական և հիմնական շահերը, ապա ի՞նչ պետք է անի քաղաքացին, այն քաղաքացին.  որն իրեն համարում է այս երկրի իրական տերը:

1. Sureyan:
   04-06-07 • 22:56 PM

   Հարգելիներս, կասկածում եք, արդյոք, որ մեծամասնությունը հիմար են, ագահ ու վախկոտ:Բա էլ ինչ սպասենք դեմոկրատիայից:
   Չերչիլը ավելի լավ չի իմացել, հասկանալով հանդերձ դրա անկատարությունը, բայց մեք 21 դարում ենք ապրում:
   Մտածեք, ընկերներ:

1. Հայարփի:
   05-06-07 • 02:46 AM

   Հարգելի Sureyan, անկեղծ ասած, լավ չըմբռնեցի Ձեր խոսքը: Սակայն կարծում եմ, որ հետաքրքիր միտք էիք փորձել արտահայտել: Կխնդրեի մանրամասնել հատկապես Չերչիլի մասին, թե ինչ է ասել, ինքս շատ կցանկանայի իմանալ այդ մասին:

   Նախապես շնորհակալ եմ

1. Քաղաքացի:
   05-06-07 • 09:46 AM

   Չերչիլն ասել է, որ դեմոկրատիան շատ խրթին բան է, սակայն այն մինչ օրս մարդկության հայտնագործած ամենալավ երևույթն է (միգուցե մի քիչ կսխալվեմ, բայց մոտավորապես սա է ասել):

   Ես ուզում եմ մեջբերել մի մեծ մտածողի մի միտք.
   
   

   եթե դու մարդուն վերաբերվես այնպես, ինչպիսին նա կա, ապա նա այդպիսին էլ կմնա: Իսկ եթե դու մարդուն վերաբերվես այնպես, ինչպես նա պետք է և կարող է լինել, նա այդպիսին էլ կդառնա:

   Հիմա, նախ և առաջ ես համաձայն չեմ, որ մեծամասնությունը հիմար են, ագահ ու վախկոտ և ես կարծում եմ, որ մեզնից շատերը պարզապես կողմորոշված չեն, և նրանց պետք է ուղղորդել, կողմորոշել, տարբերակներ ցույց տալ, որպեսզի այս մարդիկ կարողանան հնարավոր ուղիների միջեւ ընտրություն կատարել : Իսկ հիմա նրանք չունեն այլընտրանք, բացի ԱԼՄ-ից ու Հայլուրից, որը կարծես թե Ուգանդայի հանրային հեռուստաընկերության հաղորդումը լինի:

   21-րդ դարի մասին ասեմ, որ դեմոկրատիան կամ ժողովրդի կողմից իր իսկ ճակատագիրը որոշելը դառնում է էլ ավելի արդիական, քանզի մեզնից ոչ ոք ավելի խելացի չէ, քան մենք բոլորս միասին: Հետևաբար, մեկ կամ մի քանի հոգու կայացրած որոշումը պարզապես չի կարող ավելի արդյունավետ և տեղին լինել, քան բոլորի կայացրածը:

   Հիմա դուք կարող եք ինձ հակադրվել և ասել, որ իսկ ինչպե՞ս անենք, որ բոլորի խոսքը տեղ հասնի: Ձևեր կան, ժողովո՛ւրդ, ձևեր, և ամեն օր այդ ձևերը շատանում են:

   Հիմա վերադառնամ իմ հիմնական հարցին, որի պատասխանը դեռ չեմ ստացել`

   եթե իշխանությունը հեռացել է քաղաքացիներից և իր գործունեության մեջ նուրբ ասած այդքան էլ հաշվի չի առնում նրանց կենսական և հիմնական շահերը, ապա ի՞նչ պետք է անի քաղաքացին, այն քաղաքացին.  որն իրեն համարում է այս երկրի իրական տերը:

1. Bloger:
   05-06-07 • 10:44 AM

   Որքանով որ տեղյակ եմ Շերլոկ-Խոլմսյան տրամաբանությունից, կարող եմ ցույց տալ մի քանի ճանապարհներ.

   1. Իշխանությանը մոտեցնել ժողովրդին
   2. Փոխել իշխանությունը եւ բերել այնպիսինը, որը մոտ է ժողովրդին (եւ հետո էլ հսկել, որ չհեռանա)
   3. Ժողովրդին մոտեցնել իշխանությանը
   4. Փոխել ժողովրդին եւ բերել այնպիսինը, որը մոտ է իշխանությանը (եւ հետո էլ հոգ տանել, որ չհեռանա)
   5. Բանակցություններ ձեռնարկել իշխանության եւ ժողովրդի միջեւ, գուցե իրար հասկանան

   Իհարկե, որոշ կետեր շատ աբսուրդային են հնչում, սակայն, որ փակագծերը բացվի, հնարավոր է, որ իմաստ էլ ստանա:

1. Քաղաքացի:
   05-06-07 • 11:01 AM

   Շատ լավ, ինձ համար բոլորն կետրն էլ տրամաբանական են: Պարզապես պետք է նաև որոշել, թե թվարկածներից ո՞րն է այսպես կոչված “ծախս-արդյունավետ”:

   Եկեք հերթով.

   1. Իշխանությանը ինչպե՞ս մոտեցնել ժողովրդին: Ի՞նչ ջանքեր են պետք դրա համար: Ո՞վ է գործողությունների թիրախային լսարանը, ո՞ր կառույցները և իշխանավորները: Ի՞նչ կազմակերպված և հետևողական գործողություններ է պետք անել դրա համար: Ե՞րբ է պետք սկսել: Ո՞վ պետք է սկսի:

   Եկեք այս մի կետը պարզաբանենք և ապա անցնենք մյուսներին:

1. Bloger:
   05-06-07 • 22:48 PM

   Դե, եկեք սկսենք, թեեւ այս կետի իմաստով սկսելու բան չկա: Նկատի ունեմ, որ եթե ելակետ ենք վերցնում այն տարբերակը, որ իշանությանը պետք է մոտեցնել ժողովրդին, այստեղից բխում է, որ ի սկզբանե այս երկու կողմերն իրարից հեռու են եղել: Ճիշտ եմ տրամաբանում, չէ՞: Եվ ինչ է ստացվում. այդ իշխանությունը փաստորեն ժողովրդի հետ կապ չի ունեցել: Կամ, ինչպես ընդունված է ասել ընդդիմական շրջանակներում, ժողովրդից օտարացած է:

   Է, եղբայր, էլ ինչի՞ մասին է խոսքը:

   Հենց նոր նկատեցի, որ այս տրամաբանական շղթան (դերակատարները նույնն են, մտքի ուղղությունը՝ հակառակը) գործում է նաեւ իմ նախորդ (N11) գրառման մեջ թվարկման 3-րդ կետին:

   Այնպես որ, եթե 1-ին կետի հարցը լուծենք, ապա նույնը հնարավոր կլինի մի քիչ փոփոխելով հաստատել 3-րդ կետի մասին:

   Ի՞նչ կասեք:

1. Democrat:
   06-06-07 • 23:31 PM

   Հարգելի քաղաքացի, չկրկնվելու համար, առաջարկում եմ մեր զրույցը շարունակել Դեմոկրատիա բաժնում:

1. Քաղաքացի:
   11-06-07 • 14:05 PM

   Կներեք, որ ուշ եմ արձագանքում: Ես համաձայն եմ քննարկումը դեպի Դեմակրատիա տեղափոխելու առաջարկին: Տեսաք, չէ՞, ինչ լավ ստացվեց, կարծես թե դեմոկրատիան մեր Բլոգում ուժեղանում է:

1. Ազիան:
   15-12-07 • 17:24 PM

   Լավ ու վատ, չար ու բարի կողք կողքի են, պետք չէ ընդհանրացնել: Եկեք ընտրենք` ո՞րը…

Ձեր կարծիքը գրառեք այստեղ (միայն գրանցված անդամների համար)

-վերեւ-