Այս բաժնում մեր Jojoba-ի հարցապնդմամբ եւ sksnak-ի Philosopher-ի համատեղ նախաձեռնությամբ եկեք քննարկենք Եվրո-2008-ի ընթացքը:

Հ.Գ. հարգելի sksnak, դուք արդեն ոչ թե սկսնակ մեկնաբան եք, այլ սկսնակ հեղինակ: Սպասում ենք ձեր հեղինակային գրառումներին: Մանրամասների համար խնդրում ենք այցելել այս էջը:

«Դատախազն ակնհայտորեն ստում է».- ասում է ԱԺ «Ժառանգություն» խմբակցության քարտուղար Ստեփան Սաֆարյանը:

«Մեր երկիրը դեռեւս գտնվում է հետմարտիմեկյան ճգնաժամում, ու դրանից բացի` այսօր մեկ այլ գործոն է ավելացել, որն էապես ազդում է մեր երկրի քաղաքական կյանքի վրա. դա հարցի տեղափոխումն էր միջազգային ատյաններ»,- երեկ լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ հայտարարեց ԱԺ «Ժառանգություն» խմբակցության քարտուղար Ստեփան Սաֆարյանը:

Նրա խոսքերով` ԵԽ ԽՎ բանաձեւի վերաբերյալ իշխանության տարբեր ներկայացուցիչներ իրարից տարբերվող մոտեցումներ ունեն:

«Իշխանության որոշ ներկայացուցիչներ նշում էին, թե ԵԽ ԽՎ պահանջները տառետառ կատարման ենթակա չեն, օրինակ` Տիգրան Թորոսյանը: Իսկ Հերմինե Նաղդալյանը, Դավիթ Հարությունյանը նշեցին, որ դա պարտադիր կատարման ենթակա է: Իշխանական ճամբարում, հաշվի առնելով նրա խիստ անհամասեռ կառուցվածքը, ի հայտ եկած տարաձայնությունները մեծ ազդեցություն թողեցին տեղի ունեցող պրոցեսների վրա: 

Մայրաքաղաքի դպրոցականներն ընտրել են Երևանի յոթ հրաշալիքները:

Ըստ դպրոցականների շրջանում արված մրցույթի արդյունքների Երևանի յոթ տեսարժան վայրեր են ճանաչվել՝

• Մատենադարան
• Ալեքսանդր Սպենդիարյանի անվան օպերայի և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնի շենք
• Հանրապետության հրապարակ
• Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակին նվիրված «Ծիծեռնակաբերդ» հուշահամալիր
• Կ.Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիր
• «Կասկադ» ճարտարապետական համալիր
• Սասունցի Դավթի հուշարձան:

Երևանի պոտենցիալ հրաշալիքների թվում մրցույթի մասնակից- դպրոցականները նշել են նաև քաղաքապետարանի շենքը, Երևանի սիրունատես աղջիկներին, 114-ամյա թթենին:

Մեծարգո պարոն Վարչապետ,

Ըստ ԶԼՄ-ների, ՀՀ վարչապետ նշանակվելուց ի վեր, մեր երկրի տնտեսության կառավարման համակարգումը թողած՝ առավոտից-երեկո զբաղված եք մանկավարժական-լուսավորչական աշխատանքներով՝ ինչպես Ձեր անմիջական ենթակաների, այնպես էլ նրանց տեղակալների ու վարչության պետերի շրջանում: Նրանց սովորեցնում եք, թե ի՞նչ է համակարգիչը եւ ի՞նչ է ինտերնետը, թե՝ ինչո՞ւ է պետք է լրագրողներին տեղեկատվություն տրամադրել, թե ի՞նչ գործառույթներ պետք է իրականացնի այս կամ այն կառույցների ղեկավարը եւ ինչ չպետք է անի, եւ այլն...: Ասում եք՝ կաշառք չվերցնե՛ք, սովորե՛ք նորմալ (մարդավարի) աշխատել եւ այլն…

Տպավորությունս այնպիսին է, որ դուք Ձեր նախարարների հետ վերաբերվում եք որպես Ձեր ուսանողների, որոնց մի քանի անգամ քննությունից կտրել են ու հիմա «ռեպետիտորի» կարիք ունեն՝ իրենց անբավարար գնահատականները շտկելու:

Հարց. իսկ չէր կարելի՞ այդ պաշտոններին նշանակել մարդկանց, ովքեր հմուտ են իրենց գործում եւ լավ կազմակերպիչներ են, որոնք վաղուց եւ տարբեր ԲՈՒՀ-երում ստացել են համարժեք կրթություն եւ չեն բավարարվել այդ կրթությամբ, ովքեր առաջնորդներ են իրենց բնագավոռում եւ գիտակներ, ում պետք չէ դասախոսել, այլ՝ վերահսկել եւ համակարգել նրանց միջեւ ընթացող աշխատանքները: Մարդիկ, ովքեր կախված չեն իրենց կուսակցապետերից եւ ուղղակիորեն կախված են միայն Ձեզնից:

Դրանով դուք կլուծեիք մի քանի խնդիր.

1. Ավելի շատ ժամանակ կհատկացնեիք Ձեր՝ որպես վարչապետի բուն գործունեության վրա, եւ ոչ թե կզբաղվեիք տառաճանաչություն սովորեցնելով (խոսքս ղեկավար բարձր պաշտոնում աշխատելու այբուբենի մասին է):

2. Մեր երկրի ապագայով խիստ մտահոգված կուսակցություններին եւ կուսակցապետերին կհասկացնեիք, որ իրենց հնարավորություն եք տալիս ժողովրդին ապացուցելու, որ այդ կուսակցությունների մտահոգությունն իրականում Հայաստանի ապագան էր, այլ ոչ թե պաշտոն ստանալ-չստանալը: Չէ՞ որ կոալիցիոն կողմերը հոգնեցին հայտարարելով, որ իրենց համաձայնագրում պաշտոնների բաժանման մասին խոսք չկար: Ինչո՞ւ եք գնում նրանց կամքին հակառակ:

3. Մեծապես կօգնեիք Ձեր Նախագահին՝ մեկ օր շուտ մեղմացնելու տնտեսական խնդիրները: Ներկա պարագայում, նախարարները պարզապես մեկ օր շուտ կհարստացնեն իրենց կուսակցության «բյուջեները»:

4. Մեծապես կօգնեիք ընդդիմադիր կուսակցություններին՝ հավատալու, որ իրականում Ձեր թիմի նպատակը հանրապետության զարգացումն է, այլ ոչ թե մի քանի կուսակցությունների «բերանները փակելը»:

Ինքս հավատում եմ, որ Ձեզնով լիներ՝ այդպես էլ կանեիք, սակայն, ավելի լավ է հնարավորինս շուտ այս հարցերը բարձրացնել Նախագահի առաջ, քան թե դառնալ իշխանամետ կուսակցությունների ախորժակի համար «ֆիշկա»:

Չգիտեմ, կհասնի այս գրառումը ձեզ, թե ոչ, այնուամենայնիվ, շնորհակալություն ուշադրության համար:

Հ.Գ. հոդվածի հղումը ուղարկել եմ http://www.gov.am/armversion/feed_back.htm էջից:

Հոդվածի բնօրինակը խնդրում եմ կարդալ այս էջում: Շնորհակալություն Ֆ5admin-ին՝ ուղղումների համար:

Ողջո՛ւյն, տխմար հեռուստալրագրող,

Ցավով հիշում եմ այս տարվա հատկապես թեժ հունվար-փետրվարը, երբ դուք, կամա թե ակամա, դարձել էիք ժողովրդի ատելության թիրախը: Ուզելով թե չուզելով դուք ընկել էիք ստի հունը եւ թիավարում էիք՝ Ձեր թիերից միայն կեղծ ջրեր շպրտելով աջ ու ձախ: Հիշո՞ւմ եք գոնե Ձեր հաղորդումները՝ ինչ-որ մի երեւակայական երկրի մասին, որի անունը դուք դրել էիք Հայաստան, եւ որտեղ ապրում էր մարդկանց մի փոքր խումբ, որը չէր թողնում, որ մեր «վաստակաշատ» նախկին նախագահը եւ ներկայումս նրան փոխարինած այն ժամանակվա վարչապետը երկիրը նորմալ հունով զարգացնեն: (Ինչո՞ւ վաստաշատ՝ որովհետեւ դուք շա՜տ եք): Լավ, չեմ վիրավորի, թե՝ հիշողություն չունեք, խնդիրն այն է, թե՝ դեմքի ի՞նչ արտահայտությամբ եք հիշում…

Թե ինչպե՞ս է աշխատում մեր մաքսատունը, եւ որտե՞ղ ենք մենք ապրում

Հոդվածն իմը չէ, բայց գրված է ինձ շատ-շատ մոտիկ մարդու կողմից, ես իրա ցա՜վը տանեմ…

Նամակս հասցեագրում եմ, մաքսային եվ հարկային համակարգում որեւէ բան փոխելու հնարավորություն ունեցող բոլոր լավ տղերքին

Ցանկանում եմ ձեզ հետ կիսվել ՀՀ տնտեսական մարտավարության մասին՝ մաքսային ոլորտում:

Հավատցած եմ, որ շատ-շատերն են տեսել, թե ինչպես նորընտիր նախագահը մի քանի անգամ կոպիտ ասած «թուք ու մուր» տվեց մաքսային համակարգի աշխատակիցներին (այն էլ՝ եթերով), թե ինչպես էր մի նորաթուխ երիտասարդ մաքսավոր վախից քիչ մնում տակը աներ… երբ ամենազոր նախագահն մի քանի հարց տվեց, որի պատասխանը նա բնավ չգիտեր ...

Մի խոսքով, հավանաբար շատ-շատերը մտածեցին, որ հիմա արդեն մաքսատան աշխատակիցները կսկսեն ավելի բարեխիղճ աշխատել, օրենքները կսկսեն աշխատել, եվ միգուցե լոխ լավ լինի…

Հարգելիներս,

մեր բլոգերներից mitq-ի առաջարկությամբ F5blog-ում բացվում է նոր թեմատիկ բաժին, որտեղ կարող եք տեղադրել այսպես կոչված «բաց նամակներ»՝ ուղղված ամենատարբեր մարդկանց: Երեւի թե նրանք կկարդան Ձեր նամակները եւ կանեն որոշակի հետեւություններ՝ ելնելով ինչպես Ձեր խոսքից, այնպես էլ նամակի վերաբերյալ բոլորիս մեկնաբանություններից:

Միաժամանակ առաջարկում եմ նման նամակներ տեղադրողներին՝ տեղադրված նամակն ուղարկել հասցեատերերին (մեր կայքն այդ հնարավորությունն ընձեռում է՝ գրառման ամբողջական էջի (որը բացվում է՝ - Կարդալ ամբողջ տեքստը-»» հղումը սեղմելիս) վերջում, մինչեւ «Հարակից գրառումներ» տողը կա մի ծրարիկ, հենց այդ ծրարիկին սեղմելով):

Ենթադրում եմ, որ դուք կունենաք հարցապնդումներ տալու որոշ անձանց՝ քաղաքական գործիչներ, արվեստագետներ, երգիչ-երգչիստներ եւ այլն…

Շուտով այս բաժնում կտեսնեք վերջինիս նախաձեռնողի գրառումը:

Ստորև բերված հոդվածը կարդացի Պայքար ընդհատակյան թերթում ու մտքովս անցավ, որ հունիսի 20-ը քննարկելու լավ թեմա կարող է լինել` մանավանդ, որ այս բլոգի մասին արդեն հայլուրցիք գիտեն

ԴԱՎԻԹ Կ.. ՀՈւՆԻՍԻ 20-ԻՆ ԸՆԴԱՌԱՋ

Հաճելիորեն կերպարանափոխվում է ներկա հանցավոր վարչախումբը: Թվում է, թե այն փորձում է ձերբազատվել ավազակապետ Քոչարյանի տխուր ժառանգությունից: Սակայն, իրականում, ի՞նչ դրական քայլեր են անում այս ապօրինի եւ այսքան ահաբեկված իշխանությունները:

Երկխոսության պատրանք է ստեղծվում` Հանրային խորհրդի ձեւավորման միջոցով: Սակայն դա սադոյան արշակների եւ քոչարյան շավարշների դատարկախոսության ամբիոնի է վերածվելու: Ընդդիմության մասին նոր օրենքի նախագիծ է մշակվում, սակայն դա նախատեսված է պալատական ջերմոցներում աճեցրած «հաճախորդ» ընդդիմադիրների համար: Իսկ ժողովներ, երթեր, ցույցեր, հանրահավաքներ անցկացելու մասին օրենքում միջազգային ճնշումների ներքո կատարվելիք առանց այդ էլ կոսմետիկ փոփոխությունները ուժի մեջ կմտնեն միայն աշնանը: Տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրությունները կրկին անցնում են խախտումներով եւ ընտրակաշառքներով: Կանխամտավծված կերպով հետաձգվում են Երեւանի քաղաքապետի ընտրությունները:

Իշխանությունները ցույց են տալիս, որ քաղբանտարկյալների նկատմամբ ավելի մեղմ են վերաբերում: Մինչդեռ, արագացված դատերով մահակավոր ոստիկանին անզեն դիմադրելու համար մի ողջ ազգ ուզում են մեղավոր ճանաչել: Իսկ խափանման միջոցը փոխում են միայն կալանավորվածի մահամերձ վիճակում հայտնվելու պարագայում: Այս «նրբանկատ ու քեն չպահող» իշխանությունները չեն խորշում նաեւ ազգային հերոս Ժիրայր Սեֆիլյանին արտաքսելու սեւեռուն գաղափարից եւ շարունակաբար փորձում հասնել այս նպատակին: Իսկ Նիկոլը հետախուզվում է: Հետախուզման մեջ են շատ-շատ այլ հայրենասերներ:

Սարկիսով Գրիշան ազատման դիմում է ներկայացնում: Սակայն դա մեր իշխանավորների կողմից այդքան սիրված շախմատում կոչվում է զինվորի զոհաբերություն: Դրանով նաեւ փորձ է արվում ազատել պատասխանատվությունից մարտիմեկյան դեպքերի գլխավոր դերակատարներից մեկին: Ժամանակավորապես հանում են ասպարեզից` վերստին բերելու ակնկալիքով:

Լիսկաների վրա ցուցադրաբար մատ են թափ տալիս, իսկ այդ նույն ժամանակ օլիգարխերն ու պաշտոնավորները, ինչպես նաեւ նրանց անզուգական զավակները նույնքան անպատիժ մոլեգնում են երեւանյան փողոցներում եւ պուրակներում: Ձեռքի հետ էլ, սրանք կամ սրանց վարձկանները մահափորձ են կատարում շարժման երիտասարդ ակտիվիստների վրա:

Հանրային հեռուստատեսությամբ քաղաքական բանավեճի տարրեր են ներմուծվում: Մասնավոր եւ պատասխանատու հեռուստաալիքներում նույն վիճակն է. Պետրոսն ու Նվերը խոսքի ազատություն են խաղում: Այդ նույն ժամանակ, օրը ցերեկով վայրագաբար հարձակում են գործում Հելսինկյան քաղաքացիական ասամբլեայի հայաստանյան կոմիտեի նախագահի վրա; Մինչ Ազատության հրապարակը պաշարված է եւ անհասու հասարակ ժողովրդի համար, վարչախմբի պարագլուխները երեկոյան անկաշկանդ զվարճանում են Ազատության հրապարակին հարող տարբեր էլիտար սրճարաններում եւ ռեստորաններում:

Միեւնույն ժամանակ, փորձում են ինչ որ սիրուշոների կամ Սարդարապատում կազմակերպված կերուխումի միջոցով ստեղծել համախմբված ազգի կերպար: Տեսեք. երկիրն ու ժողովուրդը միասնական են: Եվ մենք խնջույք ենք անում ժանտախտին հակառակ:

Սարգսյան Տիգրան վարչապետ ունենք, որը, սակայն, խորհրդարանական կուլիսներում ծաղրուծանակի առարկա է: Նրանից միայն պահանջվում է խելոք մտքեր արտահայտել եւ մեջբերումներ կատարել հայ պատմիչներից: Իսկ մնացած հարցերը կլուծի Արմենչիկը: Անպատիժ Քոչարյանն էլ նախապատրաստվում է զբաղեցնել նոր պաշտոներ` վարչապետի կամ գոնե քաղաքապետի:

Թուլացնել ժողովրդի զգոնությունը` ահա սա է այս ամենի նպատակը: Վերջին 10 տարվա խանական Հայաստանի պատմությունը դա բազմիցս ապացուցում է: Զուգահեռների համար պետք չէ հեռու գնալ: Հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործությունից հետո, Քոչարյանը նույնիսկ իր մտերիմ զինակցին` Սերժ Սարգսյանին ազատեց ազգային անվտանգության նախարարի պաշտոնից: Եվ ինչքա՞ն դա տեւեց: Այնքան, որքան պետք էր ժողովրդական ցասումը մեղմելու եւ ռեժիմի դիրքերը վերականգնելու համար: Արդյունքում,…

- Կարդալ ամբողջ տեքստը-»

Փաստորեն, վերեւներում որոշել են, որ Ժիրայր Սեֆիլյանը տեղ չունի Հայաստանում եւ պետք է արտաքսվի երրորդ երկիր:

Ես բառեր չեմ գտնում, պարզապես հղում եմ կատարում հայալեզու վիքիպեդիային` մեկ անգամ եւս ձեզ ներկայացնելու նման որոշման եւ դրան նախորդող դեպքերի ողջ ահավորությունը:

Ժիրայր Սեֆիլյան

Վիքիփեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Ժիրայր Սեֆիլյան (Jirair Sefilian, ծն. 1967, Բեյրութ, Լիբանան) հայ ազատամարտիկ է, ռազմաքաղաքական գործիչ, «Շուշի» առանձնակի գումարտակի հրամանատարը և «Ազատագրված տարածքների պաշտպանության կոմիտեի» համակարգողը:

Լիբանանյան քաղաքացիական պատերազմի տարիներին մասնակցել է Բեյրութի հայկական թաղամասերի պաշտպանությանը:

1990 թվականից Արցախյան շարժմանը մասնակցելու նպատակով ընտանիքի հետ տեղափոխվել է Հայաստան, որպես ռազմական հրահանգիչ մասնակցել հայկական ջոկատների կազմավորմանը:

1991-ից որպես մարտական հրամանատար մասնակցել է Արցախի մի շարք շրջանների պաշտպանությանը, 1992 թ. գլխավորել է «Շուշի» առանձնակի գումարտակը: Կարևոր դերակատարում է ունեցել Շուշիի, ինչպես նաև Լեռնային Ղարաբաղի մի շարք շրջանների ազատագրման գործում:

Մանակցել է ԼՂՀ Պաշտպանության բանակի կազմավորմանը, պարգևատրվել է Մարտական Խաչ առաջին աստիճանի շքանշանով և այլ մեդալներով: ՀՀ բանակի փոխգնդապետ է:

Նախապես անդամակցել է ՀՅԴ-ին: 2001-ից գլխավորում է Ազատագրված տարածքների պաշտպանության նախաձեռնությունը, հանդես գալիս այդ պատմական շրջանների բնակեցման օգտին:

2006 թ. մարտընկեր Վարդան Մալխասյանի հետ ձերբակալվել է, բանտարկվել. միջազգային փորձագետները գտնում են, որ նրա դատավարությունը ունի քաղաքական դրդապատճառներ: Մի շարք հայ մտավորականներ (ակադ. Ռաֆայել Ղազարյան, Մետաքսե, ևն) և կազմակերպություններ պահանջում են Սեֆիլյանի և նրա մարտընկերների ազատ արձակումը. «Նա իմ ճանաչած կենդանի սրբապատկերներից է, ինչպես Բեկորը, Մոնթեն, Սամվել Բաբայանը»,- այսպես է բնութագրում Ժիրայրին Ցվետանա Պասկալևան:

Բոլորդ կառարկեք,որ ԵՎՐԱՏԵՍԻԼԸ առնչվում է Սիրուշոյին ու Տաթևիկն այստեղ ո՞վ է: Իհարկե, Դուք ճիշտ եք, անմիջապես Ձեր տարակուսանքները ցրելու համար ավելացնեմ, որ Տաթևիկ Նալբանդյանը ԵՎՐՈՏԵՍԻԼԻ մասին ընդամենը ՀՀ1-ի 360 աստիճան ծրագրում հաղորդում է պատրաստել: Երևի աղջիկը ուրիշ նյութ չի ունեցել, կամ էլ ինտերնետից չի կարողացել բաժանվել: Այլապես, այնպես է խորացել Ֆ5 բլոգում, որ այնտեղ գտնվող բոլորին համարել է միմյանց համախոհներ (լավ է` ոչ այլախոհներ):

Աղջնակին պետք է հիշեցվի, որ ի տարբերություն իրենց «հիմնարկի» այստեղ առկա է այլակարծությունը: Դրա համար էլ, որ մեկը առաջարկել է չքվեարկել Սիրուշոյին, մյուսները դեմ են եղել, քանի որ ունեցել են ազատ կամքի արտահայտություն: Բացի դրանից, քննարկումներն այստեղ այնքան թեժ են լինում, որ առիթ է լինում կոչել հանդարտության:  Իսկ Տաթևիկը (չշփոթել Բաղդասարյանի հետ) իր միապաղաղ ձայնով, իր թե իշխանության անունից (դե արի ու ջոկիր) մեղադրում է բոլորին:

Նախ, հարգելի՛ աղջիկ, հերիք է ԵՎՐՈՏԵՍԻԼԸ թաթախեք քաղաքականության մեջ, հասարակությանը պառակտեք-բաժանեք 2 մասի: Սա ընդհանուր՝ բոլորիս հաղթանակն է: Հետո, հերիք է սփյուռքում գտնվող հայերի արժանիքներն ու ավանդը ոտնակոխ անեք: Ասում ես՝ օտարները սիրեցին Սիրուշոյին ու իրենց ձայնը տվեցին… Սիրել կարող են, բայց ձայն տալ՝ խիստ հազվադեպ: Տաթո, դու տեսե՞լ ես, որ ՀՀ հիմնադրամին օտարները մասայաբար վճարումներ անեն… տվյալ դեպքում՝ քվեարկեն: Ձեր խոսելու էդ տոնը փոխե՛ք, դրանով արջի ծառայություն եք մատուցում երկրին, նրա նախագահին ու ինքներդ ձեզ:

Հանրային հերուստատեսությունը այն կապն է, որ պետք է հասարակությանը միավիրողի դեր ստանձնի՝ ունենա հաշտեցնողի ունայնություն, թե չէ մարդկանց լավ քայլն էլ «մտցրել» ես ընդիմության «հրեշավոր» կերպարի մեջ:

Ահավասիկ ֆ-5 բլոգի Ադմինի խոսքը.

«...միաձայն քվեարկում ենք մեր ազգակցուհու եւ մեր քաղաքացուհու օգտին, իսկ եթե Հայաստանում ենք, ապա այս խնդրանքով դիմում (զանգ, IM, էլ. փոստ եւ այլ եղանակներով) մեզ ծանոթ օտարերկացիներին եւ արտասահմանում բնակվող մեր ծանոթ-բարեկամներին»

Վատ է ասե՞լ: Հոյակապ, մեր հասարակությանը, ազգին,միավորող կոչ: Հանրային հեռ. ներկայացուցիչ, էլ ի՞նչ է պետք: Հա, հասկացա՜. եթե ներկայացնեիր, որ բլոգում ամեն մեկն իր կարծիքն ունի, հապա էլ ինչպե՞ս կստացվեր քննադատական նյութ ընդիմության մասին: Հարգելի՛ Տաթևիկ, թեև քեզ պատասխանում եմ քո ոճով, բայց ի տարբերություն քեզ ես ավելի կոռեկտ եմ, բայց հիասթափեցնելու եմ քեզ: