Այսօր մասնակցեցի ՀԱԿ-ի նախաձեռնած միտինգին: Անկեղծ ասած՝ մի քիչ թերահավատությամբ: Երեւի հասկացել էիք իմ նախորրդ գրառումներից: Սակայն, գնացի ու չեմ փոշմանել իմ մասնակցության համար: Տեսա մարդկանց, շփվեցի նրանց հետ, լսեցի Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի ելույթը, եկա տուն, մի անգամ էլ Ա1-ում ընթերցեցի ուշադրությամբ (համ էլ իմ կանգնած տեղում՝ պոնչիկանոցի մոտ, մեկ մեկ հռետորի ձայնը խլացնում էին մեքենաների ձայնը), եւ ստացա իմ մեջ հասունացած տարբեր հարցերի պատասխանները: Ուրախությամբ պետք է նշեմ, որ դա միայն իմ հարցերի պատասխանը չէր, այլ՝ մեր քաղաքացիներից շատերի:

Նախ՝ միանում եմ մարտի 1-2-ի բոլոր զոհերի հիշատակի խոսքերին: Նրանք զոհվեցին, սակայն այդ զոհը կարող էի լինել ես, իմ ընտանիքի անդամները, իմ ընկերները, նրանց ընտանիքի անդամները: Ժոժոբայի հետ մարտի 1-2-ին մի քանի անգամ եղել ենք Մյասնիկյանի հրապարակում, տեսել ինչպես մարդկանց ոգեւորությունը, այնպես էլ խուճապը:

Իսկ հիմա՝ իմ մի քանի մեկնաբանությունները՝ այսօրվա ելույթի վերաբերյալ:

ԱՄՆ գիտնականները հետաքրքիր բացայտում են արել: Իհարկե, նրանց ներկայացրած տվյալները վերաբերում են ԱՄՆ-ի բնակչությանը, սակայն չեմ կարծում, որ այս արդյունքները չի կարելի տարածել մեզ վրա:

Այսպիսով, նրանք պնդում են, որ նորմալ սննդակարգիը, ֆիզիկական ակտիվությունը ու մարմնի նորմալ քաշը կարող են երաշխավորել ԱՄՆ-ում քաղցկեղի ամենատարածված 12 տեսակների ընդհանուր դեպքերի 34%-ը: «Թարգմանելով» նորմալ մարդկային լեզու, ստացվում է, որ վերոնշյալ երեք պայմանների պահպանումը 34%-ով նվազեցնում է քաղցկեղի ամենատարածված 12 տեսակնեով հիվանդանալու ռիսկը: Չէ… սա էլ այդքան հայերեն չէր: Լավ, կարճ ասած՝ շատ շարժվեք, նորմալ սնվեք ու հետեւեք Ձեր մարմնի կշռին…

Ամբողջական տեքստը անգլերեն լեզվով կարող եք ընթերցել այս էջում:

Սիրելի հայրենակից,

Մարտի 1-ին լրանում է մեկ տարին այն օրից, երբ Հայաստանում իշխող հանցավոր վարչակարգը իրագործեց սպանդով ուղեկցված պետական հեղաշրջում` գրելով մեր ժողովրդի պատմության ամենասև էջերից մեկը:

Սակայն նույնիսկ այս հրեշավոր հանցագործությունն ի վիճակի չի լինելու կանգնեցնել հայ հասարակությանն իր իրավունքների համար պայքարում: Այս պայքարի կարևոր հանգրվան է մարտի 1-ին կայանալիք հանրահավաքը: Բոլորին կոչ ենք անում միահամուռ մասնակցել հանրահավաքին, որովհետև`

Մոտ երկու շաբաթից մարտի մեկն է: Նույն այս օրը 2008 թվականին տեղի ունեցավ հայ ժողովրդի կյանքում իր պատմության ընթացքում ամենաողբերգական իրադարձությունը` հայը իր երկրի մայրաքաղաքաում նախճիրի ենթարկեց հային: Այս օրն էր, որ մարդը ցույց տվեց իր ողջ մռայլ էությունը, ողջ գորշությունը համայն մարդկության: Սա նախճիր էր` ուղղված ամենայն արդարությանը, ուղղված մարդկային խղճի նրբությանը, կարծիքի ազատ արտահայտմանը, մտածողության բազմազանությանը եւ, ընդհանրապես, յուրաքանչյուր դրական երեւույթի:

… կամ ինչպե՞ս զինվորը պահպանի մարտունակությունը 350 դրամանոց ճաշով:

Նախօրեին Պաշտպանության նախարար Սեյրան Օհանյանը Պաշտպանության նախարարության կենտրոնական ապարատ և Զինված ուժերի գլխավոր գրասենյակի վարչությունների աշխատակիցների հետ հանդիպման ժամանակ հայտարարել է, որ ֆինանսա-բյուջետային վարչության պետի և «ԶինԱր» ընկերության հետ մեկտեղ նրանք մշակում եմ նախագիծ, ըստ որի զինծառայողների ճաշի գինը ճաշարաններում կկազմի 350 դրամ։

Ըստ Օհանյանի՝ այժմ Պաշտպանության նախարարությունում զինվորները և սպաները ճաշի համար վճարում են 1000-1200 դրամ։

Մեջբերումը թերթից է:

Առաջին իմ ռեակցիան էր .. հերթական հայկական մեծամոլական պոնտը. Հետո մի քիչ էլ ընթերցեցի ... եվ հիմա այդքան էլ համոզված չեմ իմ առաջին կարծիքի ամրության մեջ.

Ամեն դեպքում ձեզ եմ ներկայացնում հոդվածը ամբողջությամբ առանց թարգմանությունների

Մեկնաբանություններն թողնում եմ ձեզ

Հայազգի բռնցքամարտիկ Վիկ Դարչինյանը, ով ներկայացնում է Ավստրալիան, հերթական անգամ ապացուցեց, որ գերթեթև քաշային կարգում իրեն հավասարն առայժմ չկա: Որքան էլ փորձում էր մրցամարտից առաջ Դարչինյանի վրա հոգեբանական ճնշում գործադրել նրա մրցակից Խորխե Արսեն, շաբաթ երեկոյան Անահայմ քաղաքի Honda Center մարզադահլիճում նա անկարող էր դիմակայել հայ բռնցքամարտիկին:

Թեև մրցամարտը տևեց 11 ռաունդ, ամբողջ ընթացքում ոչ մի կասկած չառաջացավ, որ Վիկը կհաղթի: Ինչպես նշում են վերլուծաբանները, հրաշք էր այն, որ Արսեն կարողացավ ոտքի վրա կանգնել Դարչինյանի ուժգին հարվածների արդյունքում: Դա ապացուցում է, որ Խորխե Արսեն բավական ամուր բռնցքամարտիկ է, սակայն անգամ դա չօգնեց նրան հավասար պայքար մղել Վիկի դեմ: Մրցամարտը կասեցվեց 11-րդ ռաունդում, երբ բժիշկը թույլ չտվեց Արսեին շարունակել մրցամարտն աջ աչքի հատվածում բացվածքի պատճառով:

Դարչինյանը հերթական անգամ ուրախացրեց բոլորիս: Այսօր, վաղ առավոտյան, 6-ին Շանթով դիտեցի նրա վերջին հաղթանակը՝ Մեքսիկացի Խորխեի նկատմամբ: Առաջին անգամ ականատես եղա մրցավարների կողմից մարդասիրական որոշման. 11-րդ ռաունդից հետո գրանցեցին Խորխո Արսեի մոտ տեխնիկական նոկաուտ եւ թույլ չտվեցին, որ 12-րդ ռաունդը սկսվի՝ հաղթանակը շնորհելով Վիկ Դարչինյանին: Ինչո՞ւ մարդասիրական, որովհետեւ ակնհայտ էր, որ 12-րդ ռաունդը Վիկի մրցակիցը, մեղմ ասած, «չի ձգի»՝ ոչ ուժ էր մնացել մեքսիկացու վրա, ոչ էլ Վիկի խոյահարումներին հակազդելու որեւէ ճանապարհ:

Մի խոսքով, շնորհավորում եմ առաջին հերթին Վիկին, իր մարզիչներին եւ ընտանիքին, ինչպես նաեւ նրա բոլոր երկրպագուներին:

Հ.Գ. Ով որ վաղ առավոտյան խաշի է եղել կամ քնած է մնացել, կարող է այս մրցամարտի կրկնությունը դիտել այսօր, երեկոյան 9:30-ին, դարձյալ Շանթով:

Այս վերջերս էլեկտրոնային մամուլում հանդիպեցի մի ուշագրավ եւ առաջին հայացքից հպարտություն հարուցող մի պաշտոնական տեղեկատվության, ըստ որի

Կառավարության այսօրվա նիստում գործադիրը որոշել է 2009-ի իր պահուստային ֆոնդից 300 մլն դրամ հատկացրել Երևանի քաղաքապետարանին` Երևանում Շառլ Ազնավուրի տուն-թանգարանի կառուցման աշխատանքներն իրականացնելու համար: Այս մասին տեղեկացնում են կառավարության հասարակակնության հետ ...

պանորամա.ամ

Ինքս սիրում եմ լսել Ազնավուր եւ այս ֆրանսահայի հանդեպ ունեմ մեծ հարգանքի եւ հպարտության զգացում, սակայն, կարծում եմ, որ Կառավարության վերոնշյալ որոշումը անհիմն ճոխություն է, եւ ոչ ավելին: Ես ներկայացնեմ իմ տեսակետը, իսկ դուք, եթե գտնում եք, որ սխալ եմ մեկնաբանում, ասեք, թե որտեղ եւ ինչու:

Բոլորդ, կարծում եմ, հիշում եք այս պարոնին: Սա Արկադի Վարդանյանն է:
Վերջինս ժամանակին Հայաստանում միտինգներ էր անում ընդդեմ Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանության և որոշ չափով լայն զանգված էր հավաքել. միտինգները գնալով բազմամարդ էին դառնում: Մեր ժողովրդի սովորությունն է դա. գնալ ոչ թե գաղափարի այլ դատարկ խոսքի հետեւից:

Հիշում եք, անշուշտ, որ Արկադի Վարդանյանը կալանավորվեց և 4 ամիս ԱԱԾ-ի նկուղում մնալուց հետո հեռացավ Հայաստանից:

Մինչ 2008 թվականի նախագահական ընտրությունների նախաշեմը, այս գործչից ոչ մի լուր չկար: