Հարգելիներս, տեղյա՞կ եք. թե ի՞նչ կա-չկա մեր քաղաքական կյանքում: Ինքս Հայաստանում չեմ, իսկ հայկական կայքերում էլ ինչ որ անսովոր խաղաղություն է տիրում: Նման՝ փոթորիկից առաջ տիրող անդորրությանը: Ինքս այստեղ ինչ-որ իրարամերժ խոսակցություններ եմ «ականջիս ծայրով» լսում, ըստ որոնց.

• ամեն ինչ այնքան խաղաղ չէ, որքան փորձում են ներկայացնել հայկական էլեկտրոնային աղբյուրները. իրականում իշխանությունները լավ խառնված են իրար (ոչ թե Գյուլի չգալու, այլ հենց ներքին վիճակի համար)
• ասում են նաեւ, որ սեպտեմբերի 5-ի հանրահավաքը վերածվելու է մասսայական նստացույցի՝ ի պատասխան սեպտեմբերի 10-ից հետո եվրոպացիների Հայաստան գալուն եւ հերթական մոնիտորինգի առաքելության

«Грузинский капкан» с запахом нефти. Мир снова увидел звериный оскал Кремля

Клаузевиц писал, что война может состояться только в том случае если ее желают обе стороны. С желаниями грузинской стороны все ясно: молодое национальное государство, почувствовав силу, желает самоутвердиться и восстановить суверенитет в пределах своих юридических границ.

Нефтепровод Баку-Тбилиси-Джейхан, соучастие грузинских войск в оккупации Ирака и демократическая «розовая» революция 2003 года гарантировали симпатии Запада к Грузии. Конечно, штурм Цхинвали в 2008 году несколько напоминал штурм Грозного в 1995 году, но это всегда можно объяснить менталитетом развивающейся страны. Внутреннее дело в большинстве случаев так и остается внутренним делом.

Не исключено, что за спиной грузинского руководства действительно стояли американские советники, которые преследовали свою цель: поймать русского медведя в грузинский капкан. В самом деле, кто сказал, что следующей жертвой «американского империализма» будет Иран?

Խոսքս այն մասին է, որ Ազգային Ժողովը ինչ-որ մի հանձնաժողով է ձեւավորել, որը պետք է քննարկի եւ եզրակացություն տա մարտիմեկյան դեպքերի մասին:

Իմ իսկ վերաբերմունքն այս դիմակահանդեսի վերաբերյալ արտահայտել եմ գրառմանս վերնագրում եւ նկարում (մեքենայի մեջ՝ Սերժ Սարգսյանն է):

Ուրախ կլինեի լսել Ձեր մտքերը:

«Ես եկել եմ կամուրջներ կապելու, ոչ թե այրելու: Կամուրջներ այրելը հեշտ է, կապելը դժվար»,- այսօր կառավարության նիստերի դահլիճում «Ժառանգության» 5-րդ հերթական համագումարի ժամանակ հայտարարեց ՀՀ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը, ով կառավարությունից միակն էր, որ ներկա էր համագումարին եւ ողջունեց այն: Սարգսյանը բարձր գնահատեց «Ժառանգության» դերը երկրի զարգացման հարցում եւ քաղաքական կյանքում, հատկապես այն պարագայում, երբ այն միակ ընդդիմադիր ուժն է խորհրդարանում:

«Սրանով ավելի է մեծանում պատասխանատվությունը թե ընտրողների, թե արտախորհրդարանական ուժերի, թե երկրի առջեւ»,-ասաց վարչապետը եւ հայտարարեց, որ երկրին պետք է ուժեղ ընդդիմություն:

«Ուժեղ ընդդիմություն՝ ուժեղ իշխանություն, ուժեղ հասարակություն, ուժեղ պետություն»,- ընդգծեց Տիգրան Սարգսյանը եւ կոչ արեց համագործակցության՝ կրկնելով փետրվարի 26-ին Սերժ Սարգսյանի արած առաջարկությունը:

Նա նկատեց, որ իրենց պետք է իրական ժողովրդավարական երկիր եւ դրա համար առաջարկեց հիմնվել ոչ թե բաժանող, այլ իրար միավորող կետերի վրա:

«Մեզ ջրբաժաններ քաշելու ժամանակը չէ, այսօր համագործակցելու ժամանակն է»,- ասաց Տիգրան Սարգսյանը, ում ելույթը պատվիրակները ընդունեցին ծափողջույններով: 

ԵՐԵՎԱՆ, 9 ՀՈւԼԻՍԻ, ԱՐՄԵՆՊՐԵՍ: Հանրահայտ «The Wall Street Journal»-ն այսօր հրապարակել Է ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանի հոդվածը, որը թարգմանաբար ներկայացնում ենք ամբողջությամբ:

Հունիսի 4, Մատենադարանի մերձակա հրապարակ, Երեւան

Ըստ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի, տասը տարիների ընթացքում Ռոբերտ Քոչարյանը կեղծ տեղեկանքով եւ անօրինական ընտրությամբ զբաղեցրեց նախագահի աթոռը, 1999 թվականի հոկտեմբերի 27-ով ամրապնդեց այն, խափանեց հոկտեմբերի 27-ի եւ այլ սպանությունների բացահայտումը, դատական եւ օրենսդիր իշխանությունը զրկեց անկախությունից, երկիրը վերածեց ավազակապետության, կեղծեց իր պաշտոնավարման ընթացքի բոլոր ընտրություններն ու հանրաքվեն, սահմանափակեց մամուլի ազատությունն ու տնտեսական մրցակցությունը, ծաղկեցրեց կոռուպցիան, իր ընտանեկան բիզնեսը, դիզեց մեծ հարստություն, Ղարաբաղից Հայաստան բերեց մոտ 15 հազար մարդ, Հայաստանից արտագաղթեցրեց մոտ կես միլիոն մարդ` իր ապաշնորհ քաղաքականության պատճառով, ռազմավարական օբյեկտները տվեց Ռուսաստանին, խորացրեց հայ-թուրքական հարաբերության չկարգավորվածությունը, բաց թողեց Ղարաբաղի հարցի լուծման մի քանի բարենպաստ առիթ, եւ ի վերջո, իր պաշտոնավարումն ավարտեց Երեւանի կենտրոնում քաղաքացիները դեմ գործած աննախադեպ ոճրագործությամբ, սպանելով տասը մարդու: