Այնպես է ստացվել, որ ամեն օր առավոտյան ես եմ 2րդ դասարանցի տղայիս տանում դպրոց. Տղայիս համար չգիտեմ, բայց ինձ համար բոլոր այս առավոտներն միանման տհաճ ու անցանկալի են. /Ինիստուտից հետո այսքան շուտ մեկ էլ մեկին դիմավորելիս կամ ճանապարհ դնելիս եմ այսքան շուտ վեր կենում քնից/.

Ամեն առավոտ .. տղաս վեր է կենում, լվացվում, հագնվում, սնվում եվ գալիս ինձ վեր կացնում. Հետո վերցնում է իր ծանր պայուսակն, գցում ուսին եվ ձեռս բռնած ինձ տանում դպրոց.

Ամեն առավոտ, բայց ոչ այսօր. Դպրոց էինք հասնում ու նոր միայն նկատեցի, որ տղայիս ձեռքին պայուսակից բացի կար նաեւ մեծ ու ծանր մի տոպրակ. Հարցրեցի, «Սա ինչ է՞». Պատասխանեց -«Մամային հարցրու, կասի՝»

Չեմ թաքցնի. ինձ շատ դժվար է որեւէ մեկնաբանություն անել այս կապակցությամբ: Նախ, այն պատճառով, որ ոչ մի նոր բան չպարզվեց, երկրորդ՝ չնայած նրան, որ ոչ մի նոր բացահայտում ինձ համար չեղավ - լինելով «հին եվ ծանոթ» երեույթ, որպես 2 տղաների հայր, ամբողջ հոգով ընդվզում եմ սրա դեմ: Եվ երրորդ՝ այս ամենի մեջ տեսնում եմ ինչ-ինչ մութ կետեր, որոնք ինձ՝ մի մարդու, ով ընդամենը հանդիսատեսի կամ ընթերցասերի դերում է, բնականաբար հասու չեն:

Ամեն դեպքում ... ինչ կամ ով էլ լինեն այս երիտասարդները, ոչ-ոք ... կրկնում եմ՝ ոչ-ոք ... ոչ մի կիսագրագետ ու թափթփուկ կամ թեկուզ օրինապաշտ ու պարկեշտ ոստիկան /ինքնին արդեն Նոնսենս է հնչում/ իրավունք չունի ձեռք բարձրացնել մեր երեխաների վրա: Հարցը նրանում չէ, որ մենք բոլորս տղա ենք եղել եւ ժամանակին գոնե մի հատ կռիվ արած կլինենք եւ այսքանով սեփական մաշկին մոտիկ ենք զգում, այլ այն պատճառով, որ ոչ մի բռնատիրական կամ թեկուզ լեգիմիտ իշխանություն նրանց իրավունք չի տվել իրենց նման կերպ վարվել:

Շատ ուրախալի է, որ մերոնք մասնակցում են Եվրոպայի ծանրամարտի առաջնությանը պատշաճ կերպով: Ավելի ուրախալի է երբ մերոնք մեդալ, ավելին՝ ոսկե մեդալ են նվաճում:

Միշտ պարծանք եմ ապրում լսելով մեր օրհներգը, տեսնելով մեր դրոշը ամենավերևում: Զգալով, որ մեր 3 միլիոնանոց ազգի նորանկախ պետությունը ուժեղ է «ՈՒԺԵՂ»-ներից:

Ցավում եմ, բայց ստիպված եմ տեղադրել այստեղ մեկ տեսահոլովակ, որը Կովկասյան-Հանգույց կայքի դիտարկումներն են:

Ցավում եմ, որ մեր խայտառակությունը ուրիշներն են մատնանշում, բայց միաժամանակ ուրախ եմ, որ ներկայացված գետնանցումներն /հիմնականում Խանջյան-Գնունի, Աբովյան-Կորյուն/ Երեւանի «ամենամաքուր» գետնանցումներն են:

Ուրախ եմ, որ նրանք չեն եղել 3-րդ մասի մի քանի անցումներում /Յոնջալախ, 3-րդ մասի շուկայի դիմացի/ կամ ասենք Համալիրի դիմացի ... քանի որ վիդեո-ռոլիկով դեռեւս հնարավոր չէ փոխանցել այն հոտը, որն տիրում է այնտեղ.

Բախում ոստիկանների և ցուցարարների միջև Սայաթ Նովա–Աբովյան խաչմերուկում

Այս պահին Երևանի կենտրոնում ընթանում է ՀԱԿ–ի երիտասարդների բողոքի ակցիան։ Քիչ առաջ տեղեկություն ստացվեց, որ բախում է տեղի ունեցել ոստիկանների և ցուցարարների միջև։ Մասնավորապես, Սայաթ Նովա–Աբովյան խաչմերուկում ոստիկանները քաշքշել են երիտասարդներին, ինչի հետևանքով ցուցարարներից մեկն ուշագնաց է եղել։ Ոստիկանները բերման են ենթարկել Վահագն Գևորգյանին։

Ցուցարարների շարքում է նաև Արամ Մանուկյանը, որն անընդհատ հանդարտության կոչեր է անում։ Ոստիկանները սպառնում են, որ եթե ցուցարարները չցրվեն, նրանց նույնպես բերման կենթարկեն։

^tert.am

Արդեն բավականաչափ ժամանակ է /այսօր/, ինչ tert.am-ը կոպիտ ասած «թքել է փայտիկին».

Հիմա ընդմիադիր ուժերն սկսել են փսփսալ այն մասին, որ Նադյայի մատն է խառն այս գործին, բայց ...

Այսօր փորձում էի ինտերնետում հայաստանի վերաբերյալ նորություններ փնտրել եվ երբ պատահաբար փորձեցի բացել 7or.am թերթը.
Իմ բախտից կայքն արգելափակված էր իրենց հոստերի /e-productions.am/ կողմից: Ծիծաղից քիչ մնաց աթոռից ընկնեյի՝ հոստերը, ով եթե չեմ սխալվում նաեւ իրենց կայքի հեղինակն է արգելափակել է կայքն: Ինչու ծիծաղից, դե քանի որ կայքն արգելափակվում է հիմնականում մի քանի պատճառներով. Կամ խախտվել է հոստերի կանոններից մեկն - սպամ է արել, կամ շատ ռեսուրս է օգտագործել, որոնք քիչ հավանական են, քանի որ կայքն այդքան մեծ հաճախելիություն դժվար թե ունենա. Դե նման դեպքում մնում է միայն մեկ պատճառ՝ չի վճարվել հոստինգի վճարն.