Տեղի ունեցան տեղական ինքնակառավարման մարմինների ընտրությունները մի շարք համայնքներում:
Տեղի ունեցածից հետո կարելի է համոզված ասել, որ Հայաստանում արդար ընտրություններ մոտ ապագայում, դժվար թե տեսնենք: Եվ իրոք, հերթական անգամ իշխող վարչախումբը, օգտագործելով իր ողջ լծակները` ոստիկանությունը, թաղապետարանների ազդեցությունը բնակիչների վրա, ինչպես նաև` հայաստանյան քրեածին տարրերին, շատ դեպքերում կանգ չառնելով ոչնչի առաջ, իրենց բնորոշ “ախպերավարի” մեթոդներով “նշանակեցին” թաղապետերին:

Առավել ուշադրության էր արժանացել պայքարը Կենտրոն համայնքում, քանի որ այստեղ թաղապետի համար պայքարում գործող թաղապետ Գագիկ Բեգլարյանի մրցակիցը ՀԱԿ-ի ներկայացուցիչ և Կենտրոնի նախկին թաղապետ Արարատ Զուրաբյանն էր: Ամենամտահոգիչն այն է, որ ընտրություններին բավականին քիչ թվով քաղաքացիներ են մասնակցել: Իսկ բնակչության քվեարկություն չկատարելու հետևանքով` տարաբնույթ տեխնոլոգիաներով կատարվող ընտրախախտումների հնարավորությունն ու հավանակությունը մեծանում է: Այսինքն` քաղաքացիների հիմնական մասն արդեն հաշտվել են այն մտքի հետ, որ այս երկրում հնարավոր չէ քաղաքացու ընտրելու իրավունքի ազատ արտահայտումը: Հաշտվել են, որ չեն կարող իրենց երկրի, քաղաքի, համայնքի, փողոցի, շենքի, ղեկավարմանը մասնակցել յուրաքանչյուրն իրեն “հասանելիք” չափով: Եվ սա ամենամեծ ցավն է: Համատարած անտարբերություն է տիրում, ինչ-որ տեղ մարդիկ հիասթափվել են և արդեն շատ քչերին է մտահոգում, թե ինչ է տեղի ունենում իրենց երկրում: Կարելի է ասել, որ կլանային-օլիգարխիկ համակարգը ճիշտ ուղղու վրա է: Մի քիչ էլ… ու Հայաստանի վերջնական “դուքյանացումը” օրերի հարց կլինի:
Ահա, թե ինչ են ցույց տալիս պեղումներս համացանցում.

«Մարտի մեկ» բլոգբաստեր ստեղծողների կողմից

Գլխավոր պրոդյուսեր՝ կստատի հիմա ուր է՞ որ, խաբար չկա՞

Կարծում եմ, որ մենք պարտավոր ենք առնվազն մեկ ագնամ վերջնական հայացք ձգել ՀՀ նախագահի 2008 թվականի «ընտրություններ» կոչվող ֆարսի վրա: Ի՞նչ տեղի ունեցավ նախընտրական ժամանակահատվածում, բուն ընտրության օրը եւ հետընտրական օրերին:

Նախընտրական քարոզչությունը որպես այդպիսին, բոլորդ էլ կարող եք պնդել, որ չիրականացավ: Հակառակը, եղավ այն, որ բոլոր թեկնածուները` 8 անձ, զբաղված էին Հայաստանի առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի նկատմամբ տարվող հակաքարոզչությամբ: Կարող ենք վստահ աել, որ բոլոր թեկնածունը նպատակ էին դրել ոչ թե հաղթել ընտրություններում, այլ միայն սեւացնել եւ նսեմացնել հանրապետության առաջին նախագահին:

Ցավով պետք է արձանագրել, որ այդ քայլին գնացին ինչպես 1988 թվականի ազգային-ազատագրական պայքարի առաջնորդներից «Ղարաբաղ» կոմիտեի անդամ Վազգեն Մանուկյանը, այնպես էլ Հայ Հեղափոխական Դաշնակցությունը եւ Արթուր Բաղդասարյանը:

Սկսենք ՀՅԴ-ից:

Այս կուսակցության հետ առաջին նախագահ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հանդիպել էր դեռեւս 2007 թվականի սեպտեմբերին եւ պայմանավորվել էր, որ միմյանց վրա «ցեխ չեն շպրտի»: Սակայն ՀՅԴ թեկնածու Վահան Հովհաննիսյանը քարոզչույթան մեկնարկից անմիջապես հետո սկսեց քննադատել «նախկիններին» եւ «ցեխ շպրտել» նրանց վրա: Ընտրություններից հետո ՀՅԴ-ն, որը մինչ այդ խաղում էր «երրորդ ուժի» դեր եւ փորձում էր առանձնանալ հստակ ուրվագծված երկու բեւեռներից, չդիմացավ գայթակղությանը, եւ կրկին մաս կազմեց կոալիցիային:

Արթուր Բաղդասարյանի մասին ոչինչ չարժե ասել, քանի որ նրա դեմքը բացվեց փետրվարի 29-ին, երբ միացավ այն նույն իշխանության թեկնածունին, որին դեռ փետրվարի 3-ին մեղադրել էր իր դեմ մահափորձ կազմակերպելու դեմ: Սա նույն Բաղդասարյանն է, որի մասին հանրապետության առաջին նախագահը փետրվարի 16-ին նախընտրական քարոզչության հանրահավաքի նախավերջին օրը զգուշացրել էր, թե ով ձայն տա նրան, ապա ձայն է տալու Սերժ Սարգսյանին: Փետրվարի 17-ին Ա.Բաղդասարյանը այդ ամենը որակեց որպես «ամոթալի սուտ»: Եվ փետրվարի վերջին օրը բոլորը տեսան ստի պոչը:

Ոստիկանական մեքենան վրաերթի է ենթարկում ցուցարարներից մեկին…

Անմեղ զոհ. մարտի 1-ին նա սխալ ժամին սխալ տեղում էր

Երեկոյան ժամը 7-ի մոտ Գրիգորը զանգահարեց կնոջը՝ Վարդուհուն, ու ասաց, որ ճաշը տաքացնի, քանի որ տուն է գալիս ու շատ քաղցած է:

«Ասեցի` Գոքոր ջան, քո սիրած ոսպով ճաշն եմ եփել, հենց հիմա դնում եմ կրակին»,- պատմում է Գոքորի կինը՝ 27-ամյա Վարդուհին:

Բայց իր սիրած ճաշը Գոքորը մարտի 1-ին այդպես էլ չկերավ:

Կոնդում գտնվող մեկ սենյականոց կիսախոնավ ու աղքատիկ տնից 28-ամյա Գրիգոր Գևորգյանը, որը 6 հոգանոց ընտանիքի միակ կերակրողն էր, դուրս եկավ ժամը 5-ից հետո, իսկ մյուս օրը կինն ու երկու փոքր տղաները ստացան նրա դիակը՝ ճակատին հրազենային վնասվածքով:

«Բենզալցակայանում էր աշխատում, զանգեցին` ասեցին, փող կա, արի ստացի: Մենք էլ հեռուստացույց էինք նայում: Գոքորն ասեց` մարդիկ խաղաղ ցույց են անում, գնամ փողերս ստանամ գամ, ի՞նչ պիտի լինի որ»: 

Двое армянских оппозиционеров задержаны в Грузии и переданы Армении?
Активист офиса SOS-Армения Арнольд Степанян заявил журналистам 14 марта, что двое армянских оппозиционеров - Сурен Сирумян и Самвел Арутюнян, разыскиваемых правоохранительными органами Армении в связи с участием в митингах в Ереване в начале марта, на этой неделе были задержаны правоохранительными органами Грузии и переданы армянским коллегам, - сообщает корреспондент ИА REGNUM.

Оба задержанных на территории Грузии являются представителями Союза добровольцев “Еркрапа”. По словам Арнольда Степаняна, являющегося одновременно главой тбилисской армянской общины, есть информация также о задержании в Грузии еще одного армянского оппозиционера, его имя и фамилия в настоящее время уточняются.

Эксперты Jane’s: Власти Армении могут встать перед фактом еще больших уличных протестов

“Отныне для Запада будет труднее достичь подписания Ереваном какого-либо документа по урегулированию нагорно-карабахского конфликта”. Такой прогноз сделали специалисты исследовательского центра Jane’s, изучив внутриполитическую ситуацию в Армении.