Վերջերս չեմ հիշում կոնկրետ որ երգիծական հաղորդմամբ (կարծեմ “32 ատամն” էր) ասվեց մոտավորապես հետևյալը.

-1973 թ. Երևանի Արարատի հարձակվող Լևոն Իշտոյանը երկու գնդակ խփեց Կիևի Դինամոյի դարպասը՝ այդպիսով վերջ դնելով հայկական ֆուտբոլին:

Դարչինյանը ցավալի պարտություն կրեց: Ցավալի էր, իհարկե, տեսնել արյունոտ դեմքով ու անելանելի վիճակում հայտնված լոռեցուն: Քինգ-քոնգը արագ էր ու ճարպիկ: Իսկ Վիկն ինչ-որ հապաղում էր ու չէր «պարում» ռինգում: Վաղուց է բոքս նայելուց այսքան չէինք լարվել…

Թարսի նման էլ, Վիկն առաջին անգամ Հայաստանի դրոշի ներքո էր հանդես գալիս: Նա պատրաստ չէր ոչ մարտին, եւ ոչ էլ իր քաշը ավելացնելուն՝ «супермухa»-ից դեպի «петух»: Գուցե ավելորդ ինքնավստահությունն էր պատճառը: Ամեն դեպքում, Վիկը գանացի Ագբեկոյին շիմպանզե չդարձրեց, ինչը խոստացել էր մինչեւ մարտը:

Հուսանք, որ այս մարտից նա եւ իր մարզիչները համապատասխան հետեւություններ կանեն ու Քինգ-քոնգի կեղտոտ բերանը վերջնականապես կփակեն (տե՛ս վերջինիս մարտից անմիջապես հետո խոսքը այս գրառման վերջում):

Ահա որոշ մեջբերումներ ռուսալեզու կայքից

Դարչինյանը հերթական անգամ ուրախացրեց բոլորիս: Այսօր, վաղ առավոտյան, 6-ին Շանթով դիտեցի նրա վերջին հաղթանակը՝ Մեքսիկացի Խորխեի նկատմամբ: Առաջին անգամ ականատես եղա մրցավարների կողմից մարդասիրական որոշման. 11-րդ ռաունդից հետո գրանցեցին Խորխո Արսեի մոտ տեխնիկական նոկաուտ եւ թույլ չտվեցին, որ 12-րդ ռաունդը սկսվի՝ հաղթանակը շնորհելով Վիկ Դարչինյանին: Ինչո՞ւ մարդասիրական, որովհետեւ ակնհայտ էր, որ 12-րդ ռաունդը Վիկի մրցակիցը, մեղմ ասած, «չի ձգի»՝ ոչ ուժ էր մնացել մեքսիկացու վրա, ոչ էլ Վիկի խոյահարումներին հակազդելու որեւէ ճանապարհ:

Մի խոսքով, շնորհավորում եմ առաջին հերթին Վիկին, իր մարզիչներին եւ ընտանիքին, ինչպես նաեւ նրա բոլոր երկրպագուներին:

Հ.Գ. Ով որ վաղ առավոտյան խաշի է եղել կամ քնած է մնացել, կարող է այս մրցամարտի կրկնությունը դիտել այսօր, երեկոյան 9:30-ին, դարձյալ Շանթով:

Հայրս «ձգված» Շանթով նայում է Վիկ Դարչինյանի մենամարտը մեքսիկացի Միխալեսի հետ…

Առաջին ռաունդում նոկդաուն եղավ. Վիկը մի 6-7 րոպեով տապալեց իր մրցակցին… Այս պահին 4-րդ ռաունդն է:

Ու ես, անհամբերս, ինտերնետից հայտնաբերեցի, որ Վիկը հաղթել է… 9-րդ ռաունդում, նակաուտով:

Vic Darchinyan takes WBC,WBA,IBf superflyweight titles!
Posted on November 2, 2008 by realarmenia
Vik Darchinyan did it! The right cross and left hook in the 9th round knocked-out Mijares. All three judges had the same points - 79-72, which means that Mijares has won only one round of 9. Vik got 3 belts (IBF, WBO, WBC) and ranked first in the history of boxing absolute champion in super flyweight
http://www.youtube.com/watch?v=UaFaiV-arYM.

Աղբյուր

http://allboxing.ru/img/Darchinyan_Mijares.jpg

Փաստորեն, մեր Վիկը հաղթեց եւ դարձավ IBF, WBO, WBC վարկածներով ԲԱՑԱՐՁԱԿ ՉԵՄՊԻՈՆ: Շնորհավորում եմ իրեն ու բոլորիս:

Իսկ մեր ընտանիքն արդեն այս մրցամարտը կշարունակի դիտել ավելի հանգիստ ու ուրախությունները դեմքներիս…

Երեկ Հայաստանի ֆուտբոլի ազգային հավաքականը Հրազդան մարզադաշտում հանդիպեց Թուրքիայի ազգային հավաքականի հետ: Ինքս մարզադաշտում էի: Ճիշտն ասած` առաջին խաղակեսում մերոնք վատ չխաղացին: Պայքարում էին յուրաքանչյուր գնդակի համար, ճնշում էին գործադրում թուրք ֆուտբոլիստների վրա հենց իրենց` թուրքերի կիսադաշտում: Երբեմն խաղարկում էին մտածված կոմբինացիաներ, մտնում էին կոշտ պայքարի մեջ, փոխանցումների խոտանը այնքան էլ մեծ չէր: Իհարկե, թուրքերը հետ չէին մնում մերոնցից: Հանուն արդարության, պետք է նշել, որ առաջին խաղակեսում մեր դարպասի մոտ եղան ավելի շատ վտանգավոր պահեր, քան` թուրքերի: Երեւում էր թուրք ֆուտբոլիստների բարձր պրոֆեսիոնալիզմն ու կարգը: Չնայած այդ ամենին` ֆուտբոլասերները հույս ունեին, որ հայ ֆուտբոլիստները տեխնիկատակտիկական բացը կլրացնեն անմնացորդ պայքարով եւ խաղի մնացած ժամանակահատվածում մերոնք չեն խաղա այն խաղը, որին իրականում ականատես եղանք չարաբաստիկ երկրորդ խաղակեսում:

Այսօր (արդեն երեկ) Հայաստանի ֆուտբոլի երիտասարդական հավաքականը հաղթեց Թուրքիայի իրենց հասակակիցներին 2 : 1 հաշվով:
Որեւէ մեկդ սպասու՞մ էիք…
Ինքս եղել եմ մարզադաշտում: Հաճելիորեն զարմացած ու ոգեւորված եմ մեր տղաների մտածված կոմբինացիաներից, լավ խաղից եւ գեղեցիկ գոլերից:

Կարծում եմ, բոլորն էլ կհամաձայնվեն, որ Հայաստանի օլիմպիական հավաքականը, Պեկինում անցկացվող ամառային օլիմպիական խաղերում, հանդես եկավ գերազանց: Էականն այստեղ վաստակած դեռեւս հինգ մեդալների գույնն ու մետաղի տեսակը չէ:

Եվս մեկ ուրախալի լուր.